Chapter 3- Kiss

Naging mas mabilis ang araw. Namalayan ko na lamang ang pagdating ng miyerkules. Masiyadong busy sa loob ng building dahil maraming deliveries ngayong araw at hindi ko alam kung bakit. Sobrang busy tuloy.

Pero sa kabila nun, palaging nagreremind si Gwen sa invitation para sa birthday niya simula pa kahapon.

Mr. Lawrenceville agreed to go with us and Gwen was really shocked about it.

"Paano mong napilit?"

"Bakit sasama?"

"Exciting naman!"

Natawa ako sa mga naging reaction nila sa baba at maging ni Gwen. First time ba talaga ito na sasama ang lalaki? Kaloka naman, baka isipin pa nilang pinilit ko si Sir. 

Hindi ko na rin pa mabanggit banggit sa kaniya ang selebrasiyon ulit dahil sa sobrang busy niya. Hindi ko tuloy sigurado kung tutuloy siya sa pagsama sa amin. Ayaw ko naman itong pangunahan at baka ma frustrate pa ito sa sobrang dami niyang ginagawa. 

"You have bunch of files to print." Aniya nang mag print ako sa isa sa lemsa ng mga ahente. Masiyadong maraming papers sa lamesa niya kaya mas pinili ko ritong mag print.

"Opo, masiyadong busy nga ngayong araw." Sambit ko, ayaw ko siyang epressure na sumama pero inaasahan na ng mga katrabaho ang presensiya niya. Kahit pa takot sila rito, naeexcite sila na dadalo ang aming boss.

He didn't respond to me anymore reason why I lifted my gaze to him to see his reaction. He's staring at me and I was a bit hesitant if I should look away. Nakakunot na naman ang mga noo niya na para bang wala siyang maintindihan.

"Should we continue the other tasks tommorow? It's almost 6." He asked that made me give him a perplexed look.

"I am planning to buy a gift for the birthday." He added with a furrowed brows.

Napakurap-kurap ako. Oo nga, gift! Bakit hindi ko naisip ang gift. 

"Mamaya na iyong birthday, hindi ba? Did you forget about it?" Tanong niya pang muli sa akin.

"Or, am I still invited?" I could sense a disappointment from his voice. He looks sad as he asked thos words to me.

Para bang bigla siyang nalungkot sa huling sinabing konklusiyon na baka hindi na siya imbitado. Agad ang pag-iling ko.

"Of course you are invited, Sir. They are even excited na dadalo ka. I was just hesitant to remind you about it since you're so busy." Paliwanag ko ngunit gusto kong matawa sa manghang nakikita ko sa kaniyang ekspresiyon.

"Really? Are they really excited that I'm coming?" He asked confusingly and I could not help but to smile widely to reassure him about the birthday invitation.

"They are, coz I told them that you're coming. Probably Gwen is pressured about it." Natawa ako at hindi ko maipaliwanag ang ekspresiyon sa mukha niya.

"But they're always afraid of me. Paanong matutuwa silang sasama ako." 

Sinimangutan ko siya dahil sa walang kwentang pananaw niya. Takot sila sa kaniya? Eh kasi naman ang sungit sungit niya!

"Eh paanong hindi matatakot eh palagi kang nakasimangot diyan."

Malayo ang distansiya naming dalawa. Ako ay nasa printer machine sa malayong harapan ng kaniyang mesa habang nananatili siya sa kaniyang swivel chair. Bukas pa ang kaniyang laptop pero mas pokus siya sa pakikipag-usap sa akin.

"This is just my normal expression, Margarette." He rolled his eyes pero parang nahihimigan ko ang pangamba sa kaniya.

"What should I do, it's not my fault that they're terrified of my facial expression." He added.

Hinayaan kong magpatuloy sa pag print ang machine at tamad na lumapit sa kaniyang lamesa.

"Eh kung pala approach ka at siguro ngumingiti kahit papaano ay baka magbago ang pananaw nila, I mean namin sa 'yo." Paliwanag ko na siyang dahilan ng panibagong kunot sa kaniyang gwapong pagmumukha.

"Are you scared of me too?" He asked with a furrowed brows.

"Well, not anymore." Sagot ko at natawa pa ng bahagya.

I don't find him that scary anymore. In fact, despite of his grumpy face I could somehow see softness from him. I can't describe it but I have that perspective of him.

"Why don't you try smiling kasi." Napairap ako at pinagkrus ang mga braso habang nakaharap sa kaniya.

"Ngumiti ka, ang gwapo gwapo mo ayaw mong ngumiti." Dagdag ko pa pero sa halip na makinig ay mas lalo lang sumimangot habang namumula ang mga tenga nito sa hindi ko malamang dahilan.

I let a heavy sigh as I walked closer to his table. I stared at him with a serious expression.

"Ngumiti ka kaya." Sambit ko at tinitigan siya sa mga mata.

"Shut up," He muttered as he tried looking away.

"Sabe ko ngumiti ka, mahirap ba 'yon?" Sambit ko at natawa, he is too adorable.

Ang sarap tuksuhin.

"Ang gwapo mo." Sambit ko habang nananatiling nakatitig sa kaniya.

Hindi siya makatingin sa akin kaya nang matanto niyang hindi ko siya tatantanan nang tingin ay hinarap niya na ako nang tuluyan.

"You're annoying." He uttered as he shakes his head.

"There, you're smiling." 

"I am not smiling." He answered without looking at me anymore.

"Ngumiti ka kaya." I rolled my eyes and stare at him even more.

"You know what, let's just buy gifts instead. Malapit na mag eight eh."

Gusto kong matawa, he is really worried and bothered about the birthday celebration. I could also tell that he is excited about it despite of the hesitation from his eyes. Mas mabuti na iyon kaysa sa humindi siya, hindi ba?

He asked me to finish the last file that I am printing and we could go out already to buy the gift. Hindi ko nga rin alam kung sasama ako sa kaniya o bibili kami nang magkahiwalay. Anong sasabihin ko kay Gwen pag nakita niya kaming aalis. Should I text her muna it should I refuse to go with Mr. Lawrenceville at mag-isa na lamang na bumili at sabihan siyang bumili ng kaniya.

"Tell me if you're done para makaalis na tayo." Mr. Lawrenceville was just on his table the whole time I am printing and he suddenly speak about us going out to buy the gift.

"Uhm, patapos na rin po ako. You could actually go out first at susunod na lamang ako. Baka magtaka sila kung saan tayo pupunta at malapit na ang oras." Paliwanag ko sa kaniya ngunit mukhang hindi niya iyon naintindihan.

"Ganito kasi iyon, if Gwen will ask where we are going, we could not tell them that were going to buy gift for her. Edi hindi na iyon magiging sorpresa para sa kaniya. If we go separate ways and just meet at the parking lot I can reason out na may bibilhin lang ako saglit, and with your case, for sure they won't bother asking you." Mas mahaba kong paliwanag sa kaniya.

"Ganoon ba? Then I will wait for you outside nalang." He then stood up and fix himself. 

"Hintayin kita sa baba," Aniya at wala sa sarili akong napatango.

Is he really following all the things that I am telling him. I can't help but let a low chuckle. He is cute. Ang sungit niya pero minsan may pagkalutang din ang isang 'to. Palibhasa puro pangmayamang approach ang alam niya sa mga bagay-bagay. Siguro ay hindi siya sanay sa mga ganitong gestures. 

Gaya nang napag-usapan namin ay sumunod ako sa kaniya. Hindi ko nakita sila Gwen paglabas ko pero may iilang nagtanong sa akin kung sasama ba ako sa celebration ng katrabaho and I just nodded to them. Nakarinig pa ako ng usapan na baka hindi raw sumama si Mr. Lawrenceville at hindi na rin ako nakipag-usap pa nang napakahaba sa kanila.

When I saw Mr. Lawrenceville outside sa parking lot, nakayuko at nakakrus ang mga braso habang nakasandal sa kaniyang Fortuner Legender. He opened the door for me and that gives me a bit of unidentified impression. It's kinda weird to realize that I am being with my boss during working hours and we're sneaking, for what? To buy a gift for Gwen. That's kinda funny but anyway, hope this will turn our well.

Nang makarating kami ng mall ay pumunta agad kami sa mamahaling boutique ng mga high heels. Napag-usapan namin sa kotse niya ang bibilhin. Ang sabe ko ay bibili ako ng pabango para sa kaibigan, ako naman ang nakaisip na sapatos na lamang ang sa kaniya. Wala rin naman siyang maisip na regalo kaya sumang-ayon na rin lamang siya. 

It was smooth when we're inside the mall. Madalas ay nagtatanong ng opinyon ko si Mr. Lawrenceville at sa tingin niya ay palagi akong may point. Hindi ko rin maiwasang hindi matawa dahil kahit madalas siyang titigan ng mga babae habang namimili kami, wala siyang ibang ginawa kundi magsungit. Sungit sungit talaga eh.

"Gwen texted me. Nandoon na daw sila sa venue, out na rin nila sa work kaninang eight eh." 

Mr. Lawrenceville was already driving when I informed him about the location of the place.

"Dumeretso na lang tayo? Did you bring your things already?" He asked but yeah, he is right, my things are still on my table. Bakit ko pa kasi nakalimutan.

"Well, pwede naman nating daanan kapag uuwi ka na pagkatapos ng celebration." Dugtong niya nang sabihin kong ang iba sa gamit ko ay naroon pa sa table ko.

Pwede naming daanan? Namin? Well, sobrang hassle na iyon sa kaniya, or is he just thinking that we are going to be together the whole time? I mean, oh God, it could be with the other employees too if he offer to them. I don't know.

Dahil sa ayaw kong malate sa birthday ni Gwen ay sumang-ayon na rin ako.

Nang makarating kami roon, the place was already a bit loud. May inumin na sila sa lamesa pero mukhang matitino pa naman. Ang napili nilang place ay parang night out club pero less crowded dahil naka separate ang halos anim lang na lamesa ngunit malalaki at pang grupo talaga ang mga iyon. Kaya rin siguro napili nila ang lugar. May mga sumasayaw din sa unahang mini stage at maganda rin naman ang music. The loudest table was ours at mas lalo iyong umingay nang matanaw nila ako kasama si Mr. Lawrenceville. May bahid pa ng pagtataka ang iba ngunit walang nag tangkang magtanong.

Don't worry guys, mahiyain lang pala tong boss natin eh.

"Happy birthday Gwen." I smiled and hugged her. She's been so nice to me since I started working under Coco de Lawrenceville. Kahit mukha siyang maingaw at kikay, mabait ito sa akin at maging sa lahat. She always makes the atmosphere lighter and fun.

Ibinigay ko sa kaniya ang regalo ko at inalok ako na maupo na.

Sa likuran ay si Mr. Lawrenceville na pinagkakaguluhan na rin ng boys sa pagbati rito. Ang iba ay nagulat dahil nakasama ito pero dahil kay James, isa sa mga trusted employee sa kompanya na blood related daw kay Mr. Lawrenceville ay mas napadali ang communication ng lahat dahil medyo malapit pala ang dalawa.

"Mr. Lawrenceville also brought a gift." I smiled and I give way to Mr. Lawrenceville.

"Oh my God, nag abala pa kayo. Si Sir naman nakakahiya." Pabirong nahiya si Gwen at kunwaring hahampasin si Mr. Lawrenceville.

Nagtawanan ang lahat. Napangiti ako at natuwa sa kanilang interactions. Nandoon si Marie, Venice, Megan, at Chloe na magkakatabi. Habang si Gwen naman at ako lang sa medyo medium size lang na sofa dahil medyo may pagkachubby ang babae at kami lang dalawa ang nagkasya. Sa katabing sofa na pa curve, sa kilid nun ay Mr. Lawrenceville na katabi nung sa amin. Nakahilera na agad ang ibang boys, si James na medyo kilala ko na, Migz, Tony at may dalawang hindi ko alam ang pangalan na bago rin ata sa kompanya.

"Buti napilit si Sir na sumama eh." Ani Migz, tuwang-tuwa matapos dagdagan ni Mr. Lawrenceville ang mga inumin at pagkain.

Tumawa si Mr. Lawrenceville at napailing.

"Ingay mo pre, tuwang-tuwa ka naman. Sunog baga ka kasi, dadamay mo pa insan ko." Si James na akbay akbay na ngayon ang pinsan.

I noticed at the building that they're pretty close. Palaging pinagbibigyan ni Sir. Tim ang pinsan dahil bulakbol daw ito kaya pinagtrabaho sa kompanya ng sariling parents para matuto.

"Thanks to Marga, pinilit ata nito si Sir. Tim eh." Tumawa si Marie at tumawa pa, she's probably tipsy na.

"Naku, thank you talaga guys at nandito kayo eh." Si Gwen na nalipat na ng upuan katabi ng boyfriend na si Migz.

"Thank you Sir at pumayag kayong sumama, gusto talaga namin kayong e invite eh." 

"It's nothing, Margarette told me about the celebration. I'm glad that you invited me." Ani Mr. Lawrenceville at tinignan ako.

Naghiyawan ang lahat at nagpatuloy sa inuman. Kung saan saan na napadpad ang usapan. Madalas naman sa pagbibiro si James kaya pati si Mr. Lawrenceville ay natatawa na rin. 

"Sus, nagpapagood shot ka lang kay Marga, Tony eh." Tinuro ni James si Tony at tawang-tawa pa ito habang ibinibigay ang basong punong-puno sa kaibigan.

"Deny ka pa eh, crush mo to si Marga eh."

Natawa ako at umiling. Pulang-pula tuloy si Tony at medyo mahiyain ito. Nilagok nito ang inumin at tuluyan atang nahilo sa alak. Natawa ako ulit at napansin ang mga matang di ko namalayang nakatingin sa akin.

I glance at Mr. Lawrenceville who's watching me intently. Para bang binabantayan ang reaksiyon ko.

He raised his brows to me so I did the same. 

"Problema mo?" I mouthed and I think he understood it. But then he just transfered his eyes to my lips that made my brows furrowed. He then shook his head and was interrupted with his coming shots from James.

"Inoomm, puro ka trabaho ehh." 

Sobrang ingay na nila sa kwentuhan lalo pa at tinutukso na nila si Marie sa isa naming kasama. Nagkantahan pa sila habang naghihiwa si Gwen ng kaniyang cake.

"Happy birthday to you, happy birthday happy birthday." Kanta ni Migz at James, pareho nang lasing.

Muli kong napansin ang pagsulyap ni Mr. Lawrenceville sa akin. He showed me his phone and I didn't understand him at first but then when my phone beeped, I immediately took it from my purse.

What? He texted me. Saan siya kumuha ng number ko. I can't remember.

Unknown number: Tell me if gusto mo nang umuwi. We will take your stuffs at the building pa.

Unknown number: You look sleepy already. Let's go home.

I replied to him. This is just so weird.

Me: We can't just leave here together, Mr. Lawrenceville. They will surely wonder why we're leaving together.

I waited for him to finish reading my reply even if we're just so close from each other. I watch his reaction. He lifted his gazes to me and he raised his brows like he couldn't understand me.

Unknown number: So what? But anyway, I could wait outside. I'll tell them uuwi na ako. I'll wait outside, you tell them you're going home too.

Uwing-uwi na rin ako, pero nahihiya rin ako kay Gwen eh. She looks like she is still enjoying this. But then, it's almost 12 midnight. 

Me: Okay

He is true to his words. Nagpaalam siya sa lahat at kahit puno pa sila ng reklamo at pagka dismaya ay wala ring nagawa.

"Awhh, aga naman. Pero thank you parin Sir for coming. Sana ay nag enjoy kayo kasama kami. Sa uulitin po." Si Gwen sa biglang bait-baitan approach niya, nawala ang pagiging maingay eh, natawa tuloy ako.

"Yeah, na enjoy ko kayo kasama. Thank you for inviting me. I paid for all the bills, don't worry about it. Enjoy, guys!"

Nang umalis ang lalaki ay kaunti na lamang din ang inuming natitira sa kanila. Pero mas humahaba pa ang kwentuhan. Ilang minuto nang lumabas si Mr. Lawrenceville ay nag paalam na rin ako.

It's not a long drama since it's already late at naiintindihan na rin agad ni Gwen iyon. Na enjoy ko rin ang pagkain, inuman, at kwentuhan kasama sila. 

Nang makalabas, naroon nga si Mr. Lawrenceville, naghihintay sa akin. He looks sleepy and tired. Mukha na rin siyang lasing dahil medyo namumula na ang mukha niya. Ang gwapo parin talaga. Kung madalas masungit siya at palaging nakasalubong ang kilay, ngayon mapupungay ang kaniyang mga mata at mukhang pagod.

"Are you sure you can still drive in that case?" Bungad ko sa kaniya.

"Mukhang mababa alcohol tolerance mo ah?" Muli kong tanong pero tinitigan niya lamang ako.

"Get in the car, let's take your things na." Sambit nito sa malumanay na boses pero nanatili lang na nakatitig sa akin. I stared at him too.

"Okay," Tumango-tango ako at naglakad na papunta sa kabila.

Mabilis kaming nakarating sa building. We're silent the whole time inside his car and I'm not complaining. I want him to focus driving since I know he is a bit tipsy. Kontrolado rin naman siyang mag drive, kalmado at mabagal.

When we finally arrived at Coco de Lawrenceville, agad akong bumaba pero sumunod din siya agad.

"I can actually just pick up my things, Sir. You can actually go now, you look tired and tipsy." Sambit ko dahil nababahala na rin pero sumunod pa rin siya sa akin.

"I'm fine, Margarette. It's dark there, nakalimutan ko rin ang laptop ko eh." Aniya kaya hinayaan ko na lamang.

"Tony is been working in Coco de Lawrenceville for three years now."

Napalingon ako sa kaniya nang nasa elevator na kami dahil sa kaniyang sinabi. Hinintay ko ang susunod niyang sasabihin pa ngunit nakatitig lang siya sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay.

"You're close with him?'' Tanong niya kalaunan kaya napaisip din ako.

Si Tony? We're not that close but he is nice to me, so far.

"Hindi masiyado, but he is nice." Sambit ko at napatango-tango pa habang iniisip ang pinag-uusapan.

"Hmm, do you like him?" 

Napalingon akong muli sa kasunod niyang tanong.

"Uhm, as a workmate? Yes, I guess? As what I have told you, we're not that close but I think he is nice."

He nodded about my answer and finally we're over about the conversation when finally the elevator opened. We're walking straight towards his office.

"Iyong mga na print ko na, iniwan ko nalang dun. But I will put them inside the box, baka magulo ng mga ahente bukas." Litanya ko nang nasa loob na kami ng kaniyang opisina.

Ang lakas naman ng loob kong maisipan pang ayusin ang mga papers eh hilong-hilo na rin ako dahil sa alak.

Nang maayos ko ang mga papel ay nalingunan ko si Mr. Lawrenceville na naupo saglit sa kaniyang swivel chair habang nakasandal at nakatingala.

"You okay? Do you want me to get some water for you? Just stay still, kukuha ako ng tubig." I uttered when I noticed him.

"Ang dami kasing ininom eh, 'di pala kaya."

Agad akong kumuha ng tubig sa Water Despenser para kay Mr. Lawrenceville at bumalik sa kaniya.

"Ito, drink this." 

Lumapit ako sa kaniyang lamesa at lumiko para makainom siya. Lasing na lasing na pala ayaw pang aminin eh.

"Nah, just stay there." Banta niya pero mas nainis lang ako sa kaniya.

"Margarette please, just stay there. Diyan ka lang." Dugtong niya pang muli pero hindi ko pinakinggan.

"Oh God," He muttered and closed his eyes tightly.

Lumapit pa akong lalo at pinwesto ang baso sa kaniyang bibig.

"Uminom ka na para mahimasmasan ka. Kung hindi ka nahimasmasan ay uuwi na ako at iiwan ka rito" Banta ko kaya sinamaan niya ako ng tingin. 

Sa huli ay hinawakan niya ang kamay ko para igiya sa bibig niya. Sobrang lapit ko sa kaniya dahil nakaharap na sa side ko ang kaniyang swivel chair at mas nahila akong palapit nang sa wakas ay nakinig na siya't uminom. 

I watch him drink like an obedient kid. His adams apple is moving and I was just watching him intently as he put the glass down. 

Ang gwapo niya parin, kahit anong gawin eh. Masungit pero kahit papaano ay may tinatago ring bait.

He stared back when he finished drinking.

"You're stubborn," he muttered, almost like a whisper as he glanced to my dress? I don't know, probably on my body since we're too close. I am wearing a maroon sleeveless fitted dress with a white see through blazer kaya kahit ganun ay nilalamig parin ako sa aircon.

"You're just going to drink, hindi ka naman mapapaano. Mahihimasmasan ka pa nga eh." Sambit ko kahit ganoon parin ang pwesto naming dalawa.

"You don't listen to me actually, you always do the things you want." He stated as he stared straight to my eyes.

Nakatingala siya sa akin habang nasa harapan niya ako at nakatayo.

"And you're mad about it?" I asked, not even thinking that he is my boss.

We're still on that position while we're talking. My heart is pounding like crazy as we both stare at each other. He swallowed as his gazes darted on my lips.

Pakiramdam ko matutunaw ako pero nandoon pa rin ang tapang na titigan siya nang ganoon katagal. Bakit ako kinakabahan palagi sa titig niya? Alam kong hindi ako takot sa kaniya, napatunayan ko iyon sa nagdaang buwan at panahong nakakasalamuha ko ang lalaki. Alam kong kahit masungit siya ay may kung ano sa kaniyang nagpapakampante sa akin, parteng alam na hinding-hindi siya tulad ng akala ko. He is soft hiding from his facade as a ruthless boss of this company.

"I can't get mad." Sagot niya dahilan para mas mapatitig ako sa kaniya.

"But you're always mad." I rolled my eyes.

"I can't get mad to you."

We didn't talk for seconds after he said that. Ang lakas ng kalabog ng dibdib ko na para bang sasabog sa sobrang kabang nararamdaman. His left hand started to pull my waist towards him. Para na akong masisiraan ng bait nang bumagsak ako sa kandungan niya.

"You're drunk." Sambit ko kahit sobrang lapit na Ng aming mga mukha.

"Not anymore, thanks to your water." He smirk and stared on my lips again.

When his lips landed on mine, I know I'll be insane and when his kisses deepens I was fucking right.

My lips give in. Nakakahilo, mas nakakalasing kaysa sa alak na ininom kanina.

Nakulong ang bewang ko sa kaniyang mga braso. Napadaing ako ng haplusin niya ang likuran ko. Fuck, why is this happening?

But damn, I am not complaining.

I closed my eyes tightly and finally fighting his kisses. 

Nakakabaliw.