ฉู่อั๋งสุนัขรับใช้ของเมิ่งทิงเหยาทั้งเขาและเมิ่งซิงหลวนไม่ใช่ทั้งมิตร และศัตรู ไม่มีความบาดหมาง หรือเกี่ยวข้องอะไรกันแม้แต่น้อยสาเหตุเดียวที่เขาต้องการจัดการเมิ่งซิงหลวน ก็เพราะเธอเป็นคนทำร้ายเมิ่งทิงเหยาที่งานเลี้ยงวันเกิดแม่เฒ่าเซิ่งคืนนี้“ทำได้รึไม่ ขึ้นอยู่กับว่าฝีมือถึงรึเปล่า”สายตาของเมิ่งซิงหลวนเย็นชา เจือดูถูกเหยียดหยามคู่ต่อสู้ของเธอเวลาล่วงเลยมาจนดึกมาก เว่ยเหิงก็ลุกขึ้นกล่าวลาซ่งหนานจู่ นั่งนิ่ง ไม่ไหวติง ไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปกับเขาเว่ยเหิง: “ไอ้น้อง ไม่กลับไปกับฉันรึไง?”ซ่งหนานจู่ มองเขาด้วยสายตาสงสัย ถามกลับไปด้วยความไร้เดียงสา "ทำไมต้องไปด้วยล่ะ? ผมจะอยู่ที่นี่กับศิษย์พี่หญิง"เว่ยเหิง: “...นายโตเป็นหนุ่มแล้วนะ พี่เมิ่งก็เหมือนกัน คิดว่ามันเหมาะสมหรือไง?”“เหมาะสมสิ เมื่อก่อนเราก็นอนเตียงเดียวกันบ่อยๆ!”เมื่อพูดจบ ซ่งหนานจูรู้สึกภูมิใจในความสนิทสนมนี้อาพาร์ทเม้นท์ของเมิ่งซิงหลวนเป็นห้องสตูดิโอ ถ้าซ่งหนานจู่จะอยู่ที่นี่ เขาเลือกได้สองอย่างนอนโซฟา หรือพื้นเท่านั้นฟังเด็กน้อยพูด เว่ยเหิงก็คันไม้คันมือเขาแสร้งฉีกยิ้มอย่างใจดี แล้วพุ่งรวบซ่งหนานจู่ขึ้

เมิ่งจินอันมองไปที่ทางเข้าเมืองด้วยสีหน้าดุดันเขาสวมหน้ากาก และเสื้อฮู้ด เพื่อซ่อนใบหน้า ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างมองเขาสองสามครั้งด้วยความสงสัยห่อตัวมิดชิดขนาดนั้น ในวันที่ร้อนอบอ้าวแบบนี้ ก็เป็นจุดเด่นมากกว่าจะทำตัวให้แนบเนียนล่ะนะเด็กหนุ่มฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เมิ่งซิงหลวนรีบมาในเมืองที่ไม่มีใครรู้จักแบบนี้ ก็คงเพราะพยายามหนีความผิดที่ทำไว้แน่ ๆ!ไม่อย่างนั้น จะมีเหตุผลอะไรอีกล่ะ?คิดถึงเมิ่งทิงเหยาที่นอนนอนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาล ดวงตาเรียวดุดันขึ้นอีก สายตาของเราเริ่มมองหาคนๆนั้นทันทีอย่างไม่รอช้าเมิ่งซิงหลวน คาดไว้ไม่ผิด มันจะแม่นเกินไปแล้ว เธอคิดว่าเธออาจจะเป็นปรมาจารย์ด้านนี้จริงๆ!นอกจากเมิ่งจินอันที่กำลังตามหาเมิ่งซิงหลวน แล้วฉู่อั๋งกับนักเลงที่เขาจ้างมาก็กำลังเดินมาอีกทางนึง เพื่อตามหาเธอเหมือนกันทั้งสองคนเจอร่องรอยของเธออย่างง่ายดาย เพราะเมิ่งซิงหลวนจงใจให้เป็นเช่นนั้นเมิ่งซิงหลวนใส่เสื้อกล้ามสีขาวข้างใน ทับด้วยแจ็คเก็ตกันแดดบาง ๆ ดูสบายและคล่องตัว ผมดำยาวของเธอถูกรวบไว้เป็นมวยต่ำ ๆ ด้านหลังอย่างขี้เกียจเธอเดินไปเรื่อย ๆ และไปสิ้นสุดที่ตรอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่งพวกที่

ฉู่อั๋งเย็นสันหลังวาบเมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่งซิงหลวน“เธอ... พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”ฉู่อั๋งจ้องเมิ่งซิงหลวนเขม็ง ความหวาดระแวงกัดกินหัวใจเขาทีละน้อยๆ ความกลัวอย่างรุนแรงทำให้เขาเย็นวาบไปทั้งตัวอย่างเฉียบพลัน“ผลตรวจดีเอ็นเอความเป็นพ่อลูกของนายกับนายท่านฉู่ ที่นายแอบไปตรวจก่อนหน้านี้ ตอนนี้น่าจะถึงมือพ่อนายแล้ว”“ไม่มีทาง!”ฉู่อั๋งปฏิเสธความจริงอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาแดงก่ำด้วยอารมณ์: “ผลตรวจดีเอ็นเอความเป็นพ่อลูก เจ้าตัวต้องไปรับด้วยตัวเอง! เมิ่งซิงหลวน หยุดพูดจาเพ้อเจ้อได้แล้ว!”“ฉันเป็นลูกที่แท้จริงของคุณพ่อ! ปากแกมันพูดได้แต่เรื่องโกหก!”“มีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อบุญวาสนาได้ นายรู้ดีที่สุดนี่ใช่มั้ย? ฉู่อั๋ง ถ้านายมั่นใจจริงๆ ละก็ นายจะไปแอบตรวจดีเอ็นเอทำไม?”ทุกคำของเมิ่งซิงหลวนแทงใจดำฉู่อั๋งทุกจุด ทุกคำพูดชายหนุ่มตัวสั่นเล็กน้อย เขาพยายามใจดีสู้เสือ แต่เมิ่งซิงหลวนเปิดโอกาสให้เขาสวนกลับสักนิด“อีกเดี๋ยวจะมีคนโทรมา”เมิ่งซิงหลวน ทำนายออกมาอย่างแม่นยำแม้กระทั่งเวลา เมื่อเป็นเช่นนั้น การรอคอยผลที่แสนทรมานก็เริ่มขึ้นทุก ๆ วินาทีที่ผ่านไปสำหรับฉู่อั๋ง ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว

เมิ่งซิงหลวน ปิดประตูนอกบ้าน พร้อมสังเกตุอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เพื่อนบ้านแตกตื่นจากเสียงร้องโหยหวนของชายชั่วและแม่ชราของเขา เธอกางม่านอาคมขึ้นมาเพื่อปกป้องความลับไว้ท้องฟ้าเปลี่ยนสีไปโดยสิ้นเชิงแสงแดดอบอุ่นที่เคยเห็นตอนมาถึง กลับกลายเป็นท้องฟ้าอึมครึมด้วยเมฆฝนไปเสียแล้วเมิ่งซิงหลวนยืดตัวบิดขี้เกียจอย่างเบื่อๆวินาทีถัดมาเธอก็พูดลอยๆ กับลมฟ้าอากาศ แต่ทำให้เมิ่งจินอันที่ซุ่มดูอยู่ตกใจแทบบ้า“แกตามฉันมาตลอดทางขนาดนี้ ไม่ต้องซ่อนอีกต่อไปแล้วก็ได้”เมิ่งจินอันขมวดคิ้วงงเป็นไก่ตาแตกเมิ่งซิงหลวนรู้ตัวตั้งแต่ตอนไหนในความเข้าใจของเขาเอง เขาระมัดระวังตัวทุกฝีก้าวตลอดการเดินทาง เป็นไปไม่ได้ที่เมิ่งซิงหลวนจะรู้ตัวต้องเป็นเขาต่างหากที่ตามหาพี่สาวจนเจอน่ะ!เมิ่งจินอันตัดสินใจที่จะไม่ตอบโต้ เขายืนชิดกำแพง ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากเขา ผ่านไปสองสามนาทีแววตาแห่งความภาคภูมิใจก็ฉายแววผ่านดวงตาของเขาเขาพูดไว้ไม่ผิด คนอย่างเมิ่งซิงหลวน ขี้แพ้อย่างนั้นน่ะหรอจะรู้ตัวก่อนเขา?เมิ่งจินอัน หันตัวเข้าหากำแพง เอาหัวโขกกำแพงไปทีนึงด้วยความขำ แต่เมื่อเงยขึ้นมองอีกทีเหลือแต่พื้นโล่งๆ พี่สาวห

“ชีวิตก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต”เมิ่งซิงหลวนรับคำอย่างเห็นด้วยสักพักเธอก็กล่าวเสริมว่า “แต่เธอก็ไม่ควรทำให้มือของเธอเปรอะด้วยเลือด”วิญญาณหญิงสาวนิ่งไป มองเมิ่งซิงหลวนด้วยความสับสน“พวกมันฆ่าคุณ เป็นฆาตกร ยังไงซะ ตามกฎหมาย พวกมันต้องถูกตัดสินประหารชีวิตอยู่แล้ว ฆ่ามันให้ตายตอนนี้ก็เป็นเพียงการระบายอารมรณ์ แล้วก็ลดการทรมานจากการรับโทษของพวกมันเท่านั้น ให้พวกมันทั้งเป็นช้าๆในคุก แต่ทรมานมากขึ้นเพราะยังมีชีวิตอยู่”“กว่าพวกมันจะตาย ก็ต้องทรมานกับภาพลวงตาที่คุณได้มอบให้ไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตายแล้ว พวกมันจะถูกพาไปยังขุมนรกขุมที่สิบแปด วิญญาณจะแตกกระจาย รวมเป็นรูปร่างไม่ได้อีก”เมิ่งซิงหลวนไม่ใช่คนดีอะไรนักเธอไม่เคยอ่อนข้อให้กับคนที่เลวโดยสันดานแต่ว่าวันนี้ วิญญาณหญิงสาวต้องการฆ่าคนเลวสองคนที่ทำร้ายเธอ เธอกลับพยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอหยุด เพื่อได้กลับมาเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีกว่าเดิมวิญญาณหญิงสาวคิดใคร่ครวญตามที่เมิ่งซิงหลวนบอกไม่นาน เธอก็ยอมรับข้อตกลงของเมิ่งซิงหลวน“ฉันจะเชื่อฟังคุณหนูเมิ่ง หากไม่ได้คุณหนูเมิ่งช่วยเหลือฉันคงไม่สามารถสั่งสอนคนชั่วพวกนี้ได้ด้วยตัวเอง”“คุณหนูเมิ