บททั้งหมดของ Hiding The Billionaire's Twin Heir : บทที่ 1 - บทที่ 10

01."Maghiwalay nalang tayo!"Napahinto sa paglalakad si Louise nang marinig ang malakas na sigaw ng kaniyang ina mula sa gate ng kanilang bahay."Sus! Diyos ko po! Sinong lalaki na naman 'yang kaaway ni Lily?" Reklamo ng isang kapitbahay. Nakadungaw ang ulo nito mula sa bakuran habang panay naman sa paglikha ng kung ano anung haka haka ang mga kasamahan nitong chismosa."Ewan," kibit balikat ng isang nanay habang karga nito ang tatlong taong gulang niyang anak. "Bagong lalaki na naman yata.""Ano ba 'yang babaeng 'yan?! Halos iba ibang lalaki ang pumupunta sa bahay, a?""Nasaan kaya 'yung anak? Ang balita ko sa bar din daw nagtatrabaho 'yun.""Talaga, mare?!""Oo, sinabi sa akin ng anak ko. Pareho kasi sila ng pinapasukang university. Palagi nga raw nitong kasama 'yung professor nilang lakaki na matanda na." Nangilabot pa ang babae pagkatapos niyang sabihin 'yun."Sayang, maganda't matalino pa naman ang batang 'yun." Bulong nung isa na nagngangalang Marites. "Grabe talaga ang nagaga

03.Nagising kinabukasan si Louise dahil sa maingay na hampas ng alon. Nang idilat niya ang kaniyang mga mata ay mabilis siyang napabalikwas dahil sa sikat ng araw na tumatama sa kaniyang mukha.Nang mag-unat siya ay bigla naman siyang nanigas dahil sa mukha na nahawakan mula sa kaniyang tabi. Dahan dahan niya iyong nilingon at bumilog ang kaniyang mga mata sa nakita.Isang gwapong mukha ng lalaki ang tumambad sa kaniya. Mahimbing itong natutulog habang nakadapa at kahit kalahating mukha lang nito ang nakikita ay ubod ng gwapo ang lalaki dahil sa matangos nitong ilong, makapal na kilay, pakurba at mahahabang pilikmata at kulay rosas na mga labi. Tipong makalaglag panty ang itsura.Ngunit nang makita niya ang maraming dugo na nakapulupot sa braso nito ay doon na niya naalala ang nangyari kagabi."Shit!" Hinanap niya ang orasan sa kwarto at nang makitang tanghali na ay halos tumalon na siya kama dahil sa kaba. Pihadong hinahanap na siya ng ama at ng lolo niya."Patay ako nito." Ngunit

05.Makalipas ang limang taon.Naging masaya ang buhay ni Louise sa Australia. Pagkatapos malaman ng mag-ama na buntis siya ay labis na nadismaya ang mga ito. At dahil bago palang naipakilala si Louise sa mga business partners nila ay nagdesisyon si Damian na ilayo ang anak sa Pilipinas para makaiwas sa issue.Medyo nasaktan naman si Louise sa desisyon ng ama. Pakiramdam kasi niya ay hindi siya nito kayang ipaglaban sa ibang tao.Ngunit nagbago ang paniniwalang iyon ni Louise nang maranasan niya ang maging magulang. Naunawaan niya ang ama nang lumagay siya sa sapatos nito."Where are we going, mommy?" Bibong tanong ng batang si Louven sa ina. Isang oras na silang nakarating sa airport ng Pilipinas. Ang problema lamang ngayon ay na-stuck sila sa traffic dahil sa kaunting aksidente sa kalsada. Mabuti nalang at hindi nagrereklamo ang kambal sa kabila ng maalinsangang simoy ng hangin. Dagdag mo pa ang maruming usok dahilan kung bakit panay kamot sa leeg ang kambal.Oo, kambal ang naging

07.Pasado alas otso ng gabi nang makalabas ng kompanya si Johan. Kasama nito ang kaibigan niyang si Arthur at ngayon ay papunta sila sa bar para mag-inuman.Madilim ang mukha ng lalaki sa nangyaring sagutan nila kanina ng kapatid niyang si Rohan. Palagi kasing magkasalungat ang mga opinyon nila pagdating sa mga bagay bagay kaya madalas silang magtalo at madalas sa harapan pa ng kanilang ama.At kanina nga ay muli na namang nabungkal ang issue tungkol sa babaeng nabuntis ni Rohan na ngayon ay naging isang malaking prolema na sa pamilya nila. Hindi kasi tumitigil ang pamilya ng babae hangga't hindi pinapanagutan ni Rohan ang bata. Nagbanta pa ang mga itong magdedemanda kapag wala pa ring ginawa si Rohan para pakasalan o akuin ang pagiging ama sa bata.Pessimistic na tao si Johan. Mas inuuna nitong tingnan ang mali bago ang tama. Kaya iniisip niya na pera lang ang habol ng pamilya sa kapatid niya kaya pinagdudutdutan ng mga ito ang anak na nabuntis, duda rin si Johan kung aksisente lang

09."Where are we going, daddy?" Napalatak nalang sa sarili niyang noo si Johan nang yakapin siya ni Lucas sa leeg mula sa backseat ng sasakyan. Si Arthur naman ay kanina pa namimilipit sa kakatatawa simula ng makaalis sila sa villa. Ngayon niya lang nakita ang kaibigan na ganto, usually galit ito sa mga bata, dahil umano mahilig tumitig ang mga ito. Pero sa case ni Lucas? Hindi niya alam kung bakit parang bigla siyang naging maamong tupa na napapasunod nito. "To my office." "Where's your office? Malayo pa ba?" "Relax ka lang d'yan." Sagot niya rito tsaka sinagot ang tawag sa phone niya. "What? Why? Is that all? Alright." "Who's that, daddy?" Muling pangungulit ni Lucas."Ang kulit mo." Saway naman ni Johan sa anak. Sinamaan naman siya ng tingin ni Arthur mula sa rearview mirror, as if saying na, pabayaan nalang ito, total bata naman, tsaka ganun talaga ang mga bata."Parang hindi ka dumaan sa pagiging ganyan, a?" Nang-aasar na sabi ni Arthur sa kaibigan."Shut up, Art.""Daddy