Hindi na mabilang ni Emory kung ilang shot na ang sinalin ni Beau sa baso. She just stare at her husband who is now grieving. Walang ni isa sa kanila ang nagbabalak na basagin ang katahimikan na ‘yon. She just let him drink. Ang daming mga taong sa kanyang isipan ngunit pinili niyang manahimik. Kasi kung gaano kagulo ang isipan niya ay mas lalong magulo ang isipan ng binata. Sa kanilang dalawa, mas mahirap ang dinadala ni Beau. The old Khaleesi is the only Khaleesi who adores Beau. Who can only see the beauty behind his mask. And now that he’s gone, alam niyang nakakaramdam na si Beau ng pag-iisa. The excitement she felt about telling Beau the good news instantly vanished. Siguro ay sa susunod na lang na pagkakataon niya sasabihin. Hindi muna ngayon dahil nagluluksa pa ang kanyang asawa. And besides, there’s always a perfect time for everything. Hindi nga lang ‘yon ngayon. Nang muli na namang nagsalin si Beau at hindi na niya mapigilan ang sariling hawakan ang kamay nito. He looked

Sobrang tahimik ni Emory habang tinititigan ang mukha ng matandang Khaleesi. He looks so peaceful. Na para bang kampante na ito sa paglisan dahil naayos na nito ang mga dapat ayusin bago ito tuluyang humimlay.Her hand caressed the clear glass above his face as tears started flooding down her cheeks. Walang salita ang lumalabas sa bibig niya habang nakatitig sa mukha ng natutulog na ginoo. Na sana ay natutulog lang talaga. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at mahinang bumunlong.“Lolo, bakit hindi mo hinintay ang magiging apo mo?” mahinang sambit niya, sapat lang para siya lang ang makarinig. “Why are you in a rush of leaving? Paano na si Beau?”Alam niyang sa lahat ng mga nangyayari ay si Beau ang mas naapektuhan. Kaya hindi siya magtataka kung bakit ganoon na lang kalamig si Beau kung makitungo.Pero bakit umuwi si Violet?Humugot siya ng malalim na hininga at muling hinimas ang kanyang tiyan. She looked at the old man once again and bit her lower lip to stop herself from cryin

Tahimik na tinahak ni Emory ang tahimik na kalsada ng Denmark. Sobrang tahimik at nakakakalma ng puro at isipan. Hindi niya lubos akalaing makakaramdam siya ng ganitong kaginhawaan dahil lang sa kanyang pag-alis.Sometimes, running away is the most effective thing to do when everything feels like falling apart. And looking back, she can’t feel any regrets or what ifs. Ang tanging what if niya lang ay ‘what if nanatili siya?’. For sure, she will suffer and so as her kids.Alam niyang sa oras na malaman ni Beau ang tungkol sa mga bata ay magagalit ito. Minsan na ring sabihin ni Beau na handa siyang panagutan kung sakalin mang may mabuo sa kanilang mga ginagawa ngunit… kailangan niyang umalis.She was ready to tell him about her pregnancy, but he just surprised her with a divorce paper. Kahit na gusto niyang sabihin kay Beau ang tungkol sa kanyang pagbubuntis, she just can’t.Pagkarating niya sa kanilang condo ay agad siyang pumarada sa parking lot. Kinuha niya ang purse na nasa shotgun

Tahimik niyang pinapanood ang mga batang naglalaro. Or more correct way to say, si Emerald na naglalaro. Si Beckett at Blue ay tahimik lang sa gilid na gumagawa ng sand castle habang si Gem ay busy sa pagtatapon ng tubig sa dagat. Nakabantay naman ang nanny nito kaya panatag ang loob niyang hayaan ang mga batang naglalaro.She took her kids out for a beach break. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing stressed siya at gusto niyang makita ang mga anak niyang masayang nagtatampisaw sa tubig. Humugot siya ng malalim na hininga at kinuha ang phone para kunan ito ng litrato.Sa totoo lang ay hindi niya alam kung paano sasabihin sa kanyang mga anak na aalis siya. Minsan kasi ay dinadala niya ang mga ito lalo na kapag na sa ibang bansa sila katulad na lang ng sa Italya o ‘di kaya ay sa ibang bansa ng Europa.But now… hindi niya pwedeng basta-basta na lang na dalhin ang mga anak niya sa Pinas. She ran away and hid them for too long. Ayaw niyang mabuko dahil lang sa ayaw niyang malayo sa kanyang m

She took a very deep breath as she roamed her eyes all over the place. Umiihip ang malamig na hangin at nakaramdama siya ng kaunting panginginig. It feels so good to be back. Na matapos ng ilang taon niyang paglisan ay muli siyang babalik sa bansa kung saan siya sinilang.Tumingin siya sa kanyang pambisig na relo at alas dos pa lang ng hapon ngayon sa Denmark. And because she’s in the Philippines right now, gabi na rito. Mas nauuna kasi ng anim na oras ang Pinas kaysa sa Denmark. Nakalimutan niyang i-set ang kanyang wrist watch kanina sa airport bago siya bumyahe patungong Pinas.Napatingin siya sa humawak sa kanyang kamay at nakita si Blue. Nag-angat siya ng tingin at nakita si Selim na buhat-buhat si Gem at si Beckett na sinusundan lang ng kanilang yaya. Hindi niya nabanggit sa mga bata ang tungkol sa kanilang Lolo rito sa Pinas. She wanted to surprise them. Akala kasi ng mga ito at work lang ang dahilan ng kanilang pagpunta.“Mama,” sambit ni Blue habang nagsisimula silang maglakad