“ข้าปฏิบัติอย่างเป็นกลางก็เท่านั้น”เขาดูออก ไม่ว่าหว่านหรงคิดอย่างไร นางเป็นคนก่อเรื่องวันนี้จริง ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรที่เสิ่นหรูโจวทำร้ายหว่านหรง“เป็นกลาง!” เสิ่นหรูโจวรู้สึกว่าประโยคนี้ออกมาจากปากของเขาแล้วไม่อาจประชดไปมากกว่านี้อีกแล้ว นางจึงมองกลับอย่างเย้ยหยัน“เรื่องของวันนี้ เพราะว่าท่านไม่รู้จะทำอย่างไรถึงได้ผลักความผิดมาให้ข้า ท่านเคยปฏิบัติอย่างเป็นกลางเมื่อไหร่!”ชาติที่แล้วหรือชาตินี้ เขาเป็นไอ้เศษสวะเสมอ!“เสิ่นหรูโจว เจ้าไม่หุบปากแล้วยังมีหน้าพูดประชดข้าอีกรึ!” เซียวเฉินเหยี่ยนถูกผู้หญิงฉีกหน้าจนโครงหน้ารูปงามอันชัดเจนยังไม่สามารถปิดบังสีหน้าอันเย็นเยือกได้ “บัญชีของเจ้า ข้ายังคิดกับเจ้าไม่หมด”ช่วงนี้เสิ่นหรูโจวเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับแมวป่าที่เลี้ยงไม่เชื่อง คอยกางเล็บอันแหลมคมแวววาวอยู่เสมอ หากไม่ทันระวังตัวก็จะถูกนางข่วนอย่างรุนแรงที่สำคัญ แววตาที่นางมองเขาตอนนี้ มักจะรู้สึกเสมอว่าคล้ายกับเสิ่นหรูโจวที่อยู่ในหัวมาก มากเป็นพิเศษ…แววตาของเสิ่นหรูโจวเต็มไปด้วยความเย็นชา เซียวเฉินเหยี่ยนจ้องนางพร้อมกล่าวเตือน“ต่อจากนี้ไป เจ้าจงอยู่อย่างสงบ ครั้งห

จากนั้น นางล็อกกลอนประตูทันทีฉินอวี่เพิ่งจะทรงตัวได้ แต่พบว่าประตูถูกล็อกเรียบร้อยก็รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก“ท่านจะทำอะไรนายน้อย!! เปิดประตูนะ!” ฉินอวี่ถีบประตูอย่างแรงสองที อยากจะถีบจนเปิดออกแต่ประตูของจวนอ๋องแน่นหนาเป็นอย่างมาก เขาใช้แรงมากถึงขนาดนั้นกลับไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆเขาจับตัวบ่าวรับใช้เฝ้าประตูไว้คนหนึ่งและตะโกนสั่ง: “ไปเรียกท่านอ๋องของพวกเจ้าเร็วเข้า พระชายาของพวกเจ้ากำลังจะก่อเรื่อง นางจะทำร้ายนายน้อยของข้า!”บ่าวรับใช้ตกใจไม่น้อยจึงวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วส่วนฉินอวี่ยังคงเตะประตูและกล่าวเตือนเสิ่นหรูโจวอยู่ข้างนอกเสิ่นหรูโจวทำเหมือนไม่ได้ยิน นางรู้ว่ามีเวลาไม่มากนางจึงต้องให้ความสำคัญกับการรักษาลู่หวายหนิงนางตรวจดูร่างกายของลู่หวายหนิงด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด ร่างกายของเขาแย่กว่าที่นางคิดไว้มาก!ดูเหมือนว่าร่างกายของลู่หวายหนิงมีปฏิกิริยาต่อยาที่นางป้อน ถึงได้มีอาการรุนแรงเช่นนี้ ไม่เพียงแต่มีผดผื่นเป็นแผ่นขึ้นบนใบหน้า บวมเป่งจนเกือบกลายเป็นหัวหมูเสิ่นหรูโจวหยิบยาถอนพิษเม็ดหนึ่งออกจากกล่องยาป้อนให้เขากินและเปิดชั้นล่างสุดของกล่องยา ข้างในนั้นมีอุปกรณ์ฝังเข็มครบ

“อยากได้หนังสือหย่ารึ!” เวลานี้เซียวเฉินเหยี่ยนเพิ่งตื่นจากภาพที่แตกสลาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไฟโมโหไร้สาเหตุก็ปะทุขึ้นข้างในหัวใจ “เจ้าฝันไปเถอะ!”“เจ้าวางแผนใช้ทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานกับข้า ข้ายังไม่ทันทรมานเจ้าคืน แต่เจ้ากลับนึกเสียใจจะจากไป”“เจ้าคิดว่าจวนอ๋องอู่เฉิงของข้าเป็นสถานที่ใด อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไปงั้นรึ!!”ที่สำคัญ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าภาพที่อยู่ในหัวเมื่อครู่นี้คืออะไร ใช่คำทายหรือไม่!หากใช่ เสิ่นหรูโจวสวมชุดคลุมลายหงส์ นางก็คือฮองเฮาอย่างแน่นอนนั่นหมายความว่า…ผู้ใดแต่งงานกับเสิ่นหรูโจว ผู้นั้นคือผู้ปกครองแผ่นดิน!เช่นนั้นแล้ว เขายิ่งไม่ควรยอมให้เสิ่นหรูโจวจากไป!อีกอย่าง เขารังเกียจเสิ่นหรูโจวจริง ๆ แต่พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากัน เมื่อนึกถึงภาพสุดท้ายที่เขาเห็นนางจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนาเช่นนั้น ภายในใจก็เกิดความทนไม่ได้ขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจหากเขาได้ขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้ ขอเพียงนางไม่ก่อกรรมทำชั่ว เขาก็ไม่มีวันเอาชีวิตนางไปอย่างแน่นอน……ใบหน้าขาวผ่องงดงามของเสิ่นหรูโจว มีความโกรธเผยออกมาทันใดทำไม นางไม่เข้าใจเลยสักนิด ทำไมถึงตัดขาดความสัมพันธ์กับเซียวเฉินเ

เสิ่นหรูโจวถูกพาไปจนถึงเรือนตนคนที่รับผิดชอบในการพาตัวนางไปคือจ่างหลินคนสนิทของเซียวเฉินเหยี่ยน นอกจากจวินอู่แล้ว เขายังเป็นบุคคลที่สองที่เซียวเฉินเหยี่ยนไว้วางใจชาติก่อนเขาสงสารนางมาก บางครายังช่วยเหลือนางอีกด้วย เป็นคนที่เข้ากันได้ดีกับนางอย่างหาได้ยากในจวนอ๋องแห่งนี้เสิ่นหรูโจวมองสีหน้ามืดมนของเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางถาม: “จ่างหลิน ชายหนุ่มผู้นั้นเป็นอย่างไรบ้าง”จ่างหลินเหลือบมองนาง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหุนหันพลันแล่น“ท่านยังถามได้โดยไม่ละอายใจ ถ้าไม่ใช่ท่านที่เป็นคนทำร้ายเขา เขาจะเป็นแบบนี้หรือ”“แม้ว่าในยามนี้คุณชายลู่จะยังเคลื่อนไหวไม่ได้ แต่ต้องขอบคุณหมอกง นับว่าช่วยชีวิตเขากลับมาได้แล้ว มิเช่นนั้นจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นหรือไม่ก็ยังไม่รู้เลย!”ช่วยชีวิตกลับมาได้แล้วเสิ่นหรูโจวถอนใจด้วยความโล่งอก ดูแล้วนางมองไม่ผิด อาการของลู่หวายหนิงคลี่คลายลงบ้างแล้วจริง ๆหากมิใช่ว่าเซียวเฉินเหยี่ยนมาขัดขวางการรักษาของนางกะทันหัน นางคงมีเวลามากอีกหน่อย คาดว่าลู่หวายหนิงคงเกือบจะหายดีแล้วจ่างหลินกอดอกมองนาง ครั้นเห็นนางไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยจึงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา“ดูหมอกง

“แม้ว่าข้าจะไม่สามารถลืมตาขึ้นได้ พูดไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ แต่จิตใต้สำนึกของข้านั้นชัดเจนมาก การฝังเข็มสองครั้งของชายอัปลักษณ์นั่นเกือบทำให้ข้าเจ็บตาย!”“ถ้าพี่หญิงคนงามผู้นั้นไม่ให้ยาและฝังเข็มให้ข้า เกรงว่าข้าคงตายไปนานแล้ว! หมอเถื่อนแบบนี้จะช่วยข้าได้อย่างไร”อะไรนะ!ใบหน้าของฉินอวี่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ “พระชายาช่วยท่านไว้จริงหรือ!”เช่นนั้นเขาถือว่าหมอกงเป็นหมอมหัศจรรย์และมาดร้ายพระชายา นี่...นี่ไม่ใช่ว่ากำลังช่วยเหลือผู้กระทำความผิดหรอกหรือ!“ตอนนี้พี่หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน” ครั้นลู่หวายหนิงเห็นว่าเขาไม่ได้พูด จึงถามอีกครั้งอย่างเร่งรีบฉินอวี่รีบพูด: “นายน้อยไม่ต้องกังวล ข้าน้อยจะไปเชิญนางมาเดี๋ยวนี้!”ตอนนี้เขาต้องพบเสิ่นหรูโจวทันที!เพื่อไม่ให้เกิดหายนะ!…เสิ่นหรูโจวเพิ่งถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินได้ไม่นาน มู่หว่านหรงก็เข้ามาหาเสียแล้วเสิ่นหรูโจวไม่แปลกใจเลยสักนิด เพราะกงฉางจื้อยังขยับตัวไม่ได้เขาเป็นสุนัขที่เชื่อฟังมู่หว่านหรงมากที่สุด และมู่หว่านหรงจะไม่มีทางยอมแพ้เรื่องของเขามู่หว่านหรงยืนอยู่นอกประตูห้องขัง ใบหน้างามไม่แสดงอาการอ่อนแอใด ๆ อีกต่อไป ใบหน้าของ