All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า: Chapter 11 - Chapter 20
211 Chapters
บทที่ 11
“แม่นางท่านนี้กล่าวหาผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐานเช่นนี้ได้อย่างไรกัน คุณหนูท่านนี้มีเงินอยู่แล้ว! เกือบเข้าใจผิดคนดี ๆ แล้วไหมล่ะ!”“นั่นสิ รูปร่างหน้าตาสู้เขาไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าจิตใจก็ยังเลวเช่นนี้อีก!”มู่หว่านหรงถูกด่าจนหน้าเขียวหน้าซีดเป็นพัก ๆ แต่นัยน์ตากลับแสดงไว้ด้วยอาการงุนงงอย่างชัดเจน นางคว้ามือของเสิ่นหรูโจวพร้อมซักถามด้วยความโกรธ “เสิ่นหรูโจว เจ้ามีเงินมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร! พ่อของเจ้าไม่ได้ให้สินเดิมกับเจ้าด้วยซ้ำ พูด เจ้าไปขโมยเงินเหล่านี้มาจากที่ใด! จากในจวนใช่หรือไม่!!”ขโมย!เสิ่นหรูโจวหยิบของตัวเองคืนจากมือเถ้าแก่ร้านอย่างไม่เร่งรีบ จากนั้นถึงหันไปหามู่หว่านหรงนางสะบัดมือของมู่หว่านหรงออกแล้วฟาดลงที่หน้าของมู่หว่านหรงอย่างแรงสองทีเสียง “เพียะ เพียะ” ดังสนั่นชัดเจน!รอยฝ่ามือเดิมบนหน้าของมู่หว่านหรงเพิ่งหายไป แล้วก็เกิดรอยใหม่ขึ้นอีกครั้ง แก้มทั้งสองข้างเจ็บแสบไปหมด“เจ็บนะ!”หลิงเฟิงชะงักตาค้างทันที นางพยุงมู่หว่านหรงและกล่าว “พระชายารอง!”เสิ่นหรูโจวดึงมือกลับพร้อมกวาดมองพวกนางด้วยสายตาเย็นเยือกดั่งผู้อยู่เหนือกว่าท่านพ่อกับท่านพี่ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
Read more
บทที่ 12
เสิ่นหรูโจวไม่เอาชีวิต แต่นางเอา!มู่หว่านหรงเรียกเถ้าแก่ร้านอีกครั้ง “ท่านยังไม่รีบห้ามนางอีก ถ้าคนคนนี้ถูกนางรักษาจนตายขึ้นมา ร้านของท่านยังเปิดได้อีกหรือไม่!”เถ้าแก่ร้านฟังแล้ววิ่งไปหยิบไม้ปัดฝุ่นด้านข้างและขับไล่เสิ่นหรูโจวออกไปทันที“เจ้าไม่รู้วิชาแพทย์แล้วจะหาเรื่องอีกทำไม หากเกิดคนตายขึ้นมา นายท่านขุนนางจะปรับเงินข้านะ!”เสิ่นหรูโจวไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของเถ้าแก่ร้าน: “หากท่านยังห้ามข้าอีก ถึงจะมีคนตายเกิดขึ้นจริง ๆ!”เพิ่งพูดเสร็จ คนหนุ่มตรงพื้นกระตุกรุนแรงขึ้นกว่าเดิม ลมหายใจก็ถี่ขึ้นกว่าเดิมราวกับจะหยุดหายใจวินาทีถัดไปทันที!เสิ่นหรูโจวไม่มีเวลาต่อล้อต่อเถียงกับคนเหล่านี้อีก เข็มหลายด้ามถูกหยิบออกจากชุดแดงสดของนางและอยู่บนนิ้วที่สวยงามของนาง“หลีกไปให้หมด ข้ารู้วิชาแพทย์ หากเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ ข้าจะรับผิดชอบเอง!”สีหน้าของทุกคนเปลี่ยน เมื่อเห็นนางเผยความสามารถของตนเองและถูกนางบังคับจนถอยออกไปหนึ่งก้าวเสิ่นหรูโจววิ่งเข้าไปทันที สีหน้าของคนหนุ่มเริ่มกลายเป็นสีม่วง เขามีเหงื่อออกทั่วร่างกายและหายใจเสียงหวีดไม่ขาดสายไม่ได้การล่ะ คนหนุ่มใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว!นางค
Read more
บทที่ 13
ถึงตอนนั้น ทั้งเมืองหลวงยังต้องหวั่นกลัว“ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว” คนหนุ่มส่ายหัวและไม่มีการหายใจถี่กับกระตุกอีก ลมหายใจกลับคืนปกติช้า ๆ จากนั้นมองหน้าเสิ่นหรูโจว “โชคดีที่พี่สาวท่านนี้ช่วยข้าไว้ทัน”ทุกคนรอบตัวไม่มีใครเชื่อ แม้แต่มู่หว่านหรงก็ยังตะลึงตาค้างอย่าบอกนะว่า เสิ่นหรูโจวรู้วิชาแพทย์จริง ๆ ! ที่นางทำลงไปเมื่อครู่นี้ นางกำลังช่วยคนจริง ๆ!ฉินอวี่มองเสิ่นหรูโจด้วยความรู้สึกผิดและรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจ เขายกมือขึ้นประสานและกล่าวอย่างเคารพ: “ข้าขอขอบใจแม่นางมากที่ช่วยนายน้อยของข้า เมื่อครู่นี้ข้าเสียมารยาทกับท่าน ได้โปรดแม่หญิงให้อภัยข้าด้วย”เสิ่นหรูโจวไม่โกรธเขา ญาติของผู้ป่วยเกิดอาการใจร้อน กังวลใจย่อมเป็นเรื่องสมเหตุผล เมื่อนึกย้อนไปชาติที่แล้วที่นางอดทนอดกลั้นนานนับหลายปี ทุกครั้งที่อาการของนางกำเริบ เมี่ยวตงก็ใจร้อนจนสามารถดึงหนวดหมอหลวงได้จนเกลี้ยงนางกำลังจะตอบกลับ แต่มู่หว่านหรงกลับพูดแทรกขึ้นมา“นางเพียงโชคดีก็เท่านั้นที่ช่วยนายน้อยของท่านไว้ได้โดยบังเอิญ ท่านไม่ต้องเก็บใส่ใจ”มู่หว่านหรงไม่ชอบท่าของคนอื่นที่แสดงความนอบน้อมต่อเสิ่นหรูโจว ที่สำคัญ นางจะไม่ยอมให้เสิ่นหร
Read more
บทที่ 14
หลิงเฟิงรู้สึกกลัวเล็กน้อย “พระชายารอง…”คนอื่นกำลังดูละครและไม่กล้าส่งเสียงใดเสิ่นหรูโจวยิ้มเยาะ นางรู้สึกชอบใจมากกับท่าทีถูกบีบบังคับของมู่หว่านหรงไม่ใช่ว่ามู่หว่านหรงไม่เคยกล่าวขอโทษมาก่อน แต่สำหรับเสิ่นหรูโจว ที่สำคัญยังเป็นการกล่าวขอโทษต่อหน้าธารกำนัลและยังเป็นครั้งแรกอีก อัปยศอดสูยิ่งนัก!แต่คุณชายน้อย นางไม่สามารถขัดใจได้มู่หว่านหรงมองเสิ่นหรูโจว “ท่านพี่ เมื่อครู่นี้หว่านหรงล่วงเกินท่าน ได้โปรดอย่าเก็บใส่ใจเลยนะเจ้าคะ”“หว่านหรงเพียงแค่รู้สึกว่าตอนท่านพี่อยู่ในจวนแม่ทัพ ท่านไม่เคยร่ำเรียนวิชาแพทย์ฉีหวงมาก่อน กลัวว่าท่านพี่จะพลั้งมือทำร้ายคุณชายน้อย ข้าเลยอดห่วงไม่ได้”จวนแม่ทัพ! ท่านพี่!สีหน้าของฉินอวี่เปลี่ยนไปทันที เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหรือว่า ผู้มีพระคุณของนายน้อยคือพระชายาอู่เฉิง…เสิ่นหรูโจว!แต่เสิ่นหรูโจวเป็นคนไร้ประโยชน์มิใช่หรือ!คนหนุ่มลู่หวายหนิงกลับไม่สนใจ เขายิ้มมองเสิ่นหรูโจว“ท่านพี่ พอใจหรือไม่ขอรับ”เสิ่นหรูโจวรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดของมู่หว่านหรงที่ไม่สามารถแสดงความโกรธได้ จากนั้นจึงมองลู่หวายหนิง“ทำดีมาก ข้าขอขอบใจ”คนห
Read more
บทที่ 15
เสิ่นหรูโจวได้สติกลับมาอีกครั้งหลังจากได้ยินเสียงนายบ่าวคู่นั้น นางฟังแล้วยิ้มชาติที่แล้ว นางไม่เคยเห็นลู่หวายหนิง คิดไม่ถึงเลยว่านิสัยของเขาจะสดใสและเป็นมิตรเช่นนี้เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนดูแล้ว ปีนี้ลู่หวายหนิงเพิ่งจะสิบเอ็ด แม้ว่าเป็นชายหนุ่มอัจฉริยะ แต่เด็กก็คือเด็ก เก็บอุปนิสัยไว้ไม่อยู่เพียงแต่ว่า เวลานี้นางยังไม่ได้หย่ากับเซียวเฉินเหยี่ยน หากไป นางไม่รู้ว่าเหมาะสมหรือไม่ นิสัยของท่านอุปราชไม่ดีเท่าไหร่นัก นางไม่อยากมีเรื่องแค้นใจกับเขา“คืนสิบห้าเป็นเวลาที่เหมาะแก่การชมจันทร์จริง ๆ เพียง…”นางยังพูดไม่จบก็ถูกมู่หว่านหรงพูดขัดทันใด“พระชายา! ท่านช่วยชีวินคนไว้ได้เพราะโชคช่วยและบังเอิญก็เท่านั้น ไม่ควรลำพองตนนะเจ้าคะ!”“ถ้อยแสดงความขอบคุณกับการเชิญชวนของคุณชายน้อยก็ไม่จำเป็น อย่างไรเสียคำพูดไม่เพียงพอที่จะแสดงความขอบคุณ หากท่านอ๋องทราบเรื่องก็คงไม่เห็นด้วยเช่นกัน พระชายารีบกลับจวนเถอะเจ้าค่ะ อย่าให้ท่านอ๋องเรียกหาท่านเลย”นางฟังคนเหล่านี้พูดคุยสนุกสนานแล้วเกิดรู้สึกอิจฉา นางจะไม่ยอมให้เสิ่นหรูโจ มีปฏิสัมพันธ์กับจวนผู้สำเร็จราชการอย่างแน่นอน หากมี ก็ควรเป็นนางถึงจะถูกต้อง!
Read more
บทที่ 16
ยามที่เขาเพิ่งรู้ว่านางคือเสิ่นหรูโจวก็รู้สึกไม่ดี นอกจากเสิ่นหรูโจวจะสร้างปัญหาอย่างไร้เหตุผล อีกทั้งเกาะติดอ๋องอู่เฉิงแล้ว ยังมีความสามารถอื่นใดอีกหรือทว่าสุดท้ายแล้วนายน้อยก็ได้รับการช่วยเหลือจากนาง จึงไม่ได้พูดอะไรมาก เวลานี้ดูแล้วจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญดังที่พระชายารองพูด!นายน้อยถูกนางทำร้ายเข้าแล้วจริง ๆ !เมื่อผู้คนออกไปแล้ว เถ้าแก่สะบัดมือพลางสบถด่าไปหนึ่งคำเสิ่นหรูโจวสูญเสียความยับยั้งชั่งใจ ไม่สนใจว่าผู้อื่นจะทอดทิ้งนางไว้กลับเร่งติดตามไปรวดเร็วทว่ารถม้าได้เคลื่อนตัวออกไปแล้ว ซ้ำตอนนี้ไม่มีเวลาไปตลาดตะวันออกเพื่อซื้อม้าด้วย เสิ่นหรูโจวจึงวิ่งตามไปด้วยตัวเองหากศิษย์รักของผู้สำเร็จราชการแทนตายในน้ำมือของนาง เพียงแค่อาศัยวิธีการที่เหี้ยมโหดของผู้สำเร็จราชการแทน จุดจบของนางคงจะไม่ได้ดีไปกว่าชาติก่อนอย่างแน่นอน!อีกทั้งนางยังมีชะตาต้องกันกับเด็กหนุ่ม สถานการณ์ของเขาเองก็เป็นเรื่องเร่งด่วน หมอทั่วไปเกรงว่าจะรับมือไม่ไหว ในฐานะหมอ นางไม่สามารถนั่งมองเฉยได้!…จวนอ๋องอู่เฉิงจวินอู่วิ่งกลับไปก่อนที่รถม้าของลู่หวายหนิงจะเข้าจวน บอกทุกอย่างกับเซียวเฉินเหยี่ยนว่าเกิดอะไร
Read more
บทที่ 17
เซียวเฉินเหยี่ยนหรี่ตาลงพลางกล่าวกับฉินอวี่“เจ้าวางใจได้ ด้วยคนของข้าเป็นคนก่อเรื่องวุ่นวาย ข้าต้องรับผิดชอบจนถึงที่สุดอย่างแน่นอน!”“เข้าจวนไปหาหมอก่อนเถิด นายน้อยของเจ้ามาก่อนทุกสิ่ง”ฉินอวี่ยกมือคารวะเซียวเฉินเหยี่ยน หันหลังกลับและติดตามนายน้อยของตนที่เข้าไปในจวนเพื่อรับการรักษามู่หว่านหรงเห็นสถานการณ์นี้ นางยังคงดูเศร้าโศก ทว่าดวงตาดูโล่งใจมากเมื่อมองเหตุการณ์นี้ ดูเหมือนจะดีกว่าที่นางคาดไว้เสียอีก นางเพียงอยากให้ท่านอ๋องหย่าเสิ่นหรูโจวแต่ถ้าลู่หวายหนิงไม่ฟื้นขึ้นมา เสิ่นหรูโจว เกรงว่าจะตายด้วยน้ำมือของผู้สำเร็จราชการแทนกระมังเห็นมู่หว่านหรงยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ เซียวเฉินเหยี่ยนมุ่นคิ้วพลางเอ่ย “หว่านหรง กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ”เดิมทีมู่หว่านหรงยังอยากดูละครอีก ท้ายที่สุดแล้วเสิ่นหรูโจวก็ยังไม่กลับมา กระนั้นนางรู้สึกได้อย่างกระจ่างแจ้งว่ารัศมีความกดดันทั่วทั้งร่างกายของเซียวเฉินเหยี่ยนสูงมาก ไม่ทำให้เขาหงุดหงิดจะดีกว่า“เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง”มู่หว่านหรงเพิ่งจากไป เสิ่นหรูโจวก็รีบร้อนมาถึงนางวิ่งมาตลอดทาง กระโปรงสีแดงเปรอะเปื้อนรอยโคลนสกปรก หน้าผากผุดเหงื่อเต็มพื้นที่นางห
Read more
บทที่ 18
เซียวเฉินเหยี่ยนสั่งเสร็จสิ้น เสิ่นหรูโจวก็ถูกบังคับพากลับไปยังเรือนของตน ถูกลากเข้าไปในห้อง โยนลงบนพื้นอย่างหยาบคายนางเพิ่งถูกผลักกระเด็นด้วยกำลังภายในของเซียวเฉินเหยี่ยน หน้าอกจึงเจ็บราวกับว่าถูกบดละเอียดพลันหายใจเข้าลึก ๆ สองสามที หยิบยาออกมาสองสามเม็ดแล้วกินเข้าไป มันช่วยบรรเทาความรู้สึกเจ็บปวดได้เล็กน้อยเมี่ยวตงรอจนกว่าทหารยามจะออกไป ถึงจะเข้าไปด้านในห้องได้ “คุณหนู!”นางประคองเสิ่นหรูโจวนั่งลงบนเตียง พลางเอ่ยอย่างเป็นกังวล: “ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ข้าน้อยได้ยินทั้งหมดแล้ว พระชายารองบอกว่าท่านทำร้ายผู้อื่นจนท่านอ๋องเข้าใจผิดและสั่งลงโทษ ช่างน่ารังเกียจเสียจริง!”เสิ่นหรูโจวโบกมือ “บัญชีแค้นของนางไว้ค่อยคิดภายหลัง ทางฝั่งลู่หวายหนิงเป็นเช่นไรบ้าง”เมี่ยวตงขมวดคิ้ว “ท่านอ๋องไม่ยอมให้ใครเข้าไปเลย หมอกงที่ได้รับเชิญจากพระชายารองกำลังรักษาอยู่”หมอกง...กงฉางจื้อ!ดวงตาของเสิ่นหรูโจวเปลี่ยนเป็นเย็นชาในฉับพลัน: “หมอกงอะไรกัน ด้วยวิชาแพทย์เพียงเล็กน้อยนั่น เขาสมควรที่จะถูกเรียกว่าหมอด้วยหรือ”เขาเป็นเพียงหมอต้มตุ๋นที่ได้รับการเชื้อเชิญจากมู่หว่านหรงให้มาหลอกเซียวเฉินเหยี่ยนก็เท่า
Read more
บทที่ 19
มู่หว่านหรงเอ่ยจบ เสิ่นหรูโจวยังไม่ทันเกิดอารมณ์โมโห เมี่ยวตงก็ทนไม่ได้เสียก่อน อาละวาดยกใหญ่“พระชายารอง ท่านบังอาจนัก! ท่านกล้าดีอย่างไรถึงพูดกับพระชายาเช่นนี้!”การบังคับคุณหนูให้ฆ่าตัวตายนี่มันมากเกินไปแล้ว!หากท่านแม่ทัพใหญ่และท่านแม่ทัพน้อยรู้ว่าคุณหนูถูกรังแก กลัวแต่จะบุกเข้าจวนอ๋องนี่สิ!มู่หว่านหรงเหลือบมองเมี่ยวตงอย่างเย็นชา "นางสารเลว เจ้าต่างหากบังอาจนัก! เจ้ากล้าดีอย่างไรมาพูดเช่นนี้กับข้า! เสิ่นหรูโจวไม่เคยสั่งสอนเรื่องสถานะสูงต่ำให้กับเจ้าเลยหรือ”“เช่นนั้นวันนี้ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าแทนนางเอง!”พูดจบ นางก็ยกมือขึ้นและกำลังจะตบเมี่ยวตงทันใดนั้น เสิ่นหรูโจวรีบคว้าผ้าแพรไหมมารัดคอนาง!รูม่านตาของมู่หว่านหรงก็ขยายออกในทันใด สองมือดึงผ้าที่ผูกรอบคอนางไว้ไม่หยุด!หลิงเฟิงตกใจมากจนแข้งขาอ่อนแรง “พระชายา ท่าน หากท่านกล้าทำร้ายพระชายารอง ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้ท่านอ๋องทราบและจะลงโทษท่านแน่นอน!”พูดจบนางก็จะวิ่งไป เสิ่นหรูโจวตะโกนทันที: “เมี่ยวตง! จับนางไว้!”เมี่ยวตงจับหลิงเฟิงทันที หลิงเฟิงสีหน้าขาวซีดด้วยตกใจ“ถ้าพูดเรื่องไร้สาระกับเซียวเฉินเหยี่ยนอีก ข้าจะตัดลิ้น
Read more
บทที่ 20
เสิ่นหรูโจวเงยหน้าขึ้น มองเห็นเซียวเฉินเหยี่ยนเร่งฝีเท้าเข้าหานางราวกับเสือดาวเดือดดาล ดวงตาแดงฉานเขาโบกมืออย่างแม่นยำ ใบไม้สีเขียวสองสามใบก็ตัดผ้าแพรไหมด้านหนึ่งออกเสิ่นหรูโจวถูกบีบให้คลายมือ มู่หว่านหรงทรุดตัวลงกับพื้นขณะที่ไออย่างหนักเมี่ยวตงก็ปล่อยตัวหลิงเฟิงออกไป หลิงเฟิงรีบเข้าไปประคองมู่หว่านหรงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “พระชายารอง...”เซียวเฉินเหยี่ยนย่างก้าวไปหาพวกนางด้วยความโมโหพลุ่งพล่าน ดวงตาสีเข้มกลิ้งไปมาเขาเพิ่งลงมือทำร้ายเสิ่นหรูโจว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทันใดนั้นภาพแปลกประหลาดก็แวบขึ้นมาในใจของเขาในภาพ เสิ่นหรูโจวยังคงสดใสและงดงาม ทว่าใบหน้าซีดเซียว แลดูอ่อนแรงมาก สายตาที่มองไปเปี่ยมความเกลียดชัง!นางนอนอยู่ใต้ร่างของเขา สองมือถือกริชแล้วใช้กำลังแทงเข้าที่หัวใจของเขา แต่เขาเพียงมองดวงตาแสนเยือกเย็นราวกับสระน้ำเย็นเยียบอายุพันปีของนาง เม้มริมฝีปากดึงกริชของนางออก ในที่สุดก็สัมผัสศีรษะของนาง พูดอะไรบางอย่างเขาไม่ได้ยินชัดเจน แต่รู้สึกว่าในภาพนิมิตเขารักใคร่เสิ่นหรูโจว แม้กระทั่ง...ภาพนี้ ความรู้สึกนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาและเสิ่นหรูโจวมาก่อน แต่ราวกับว่าเขาจะมีป
Read more
PREV
123456
...
22
DMCA.com Protection Status