Semua Bab โคตรคนยอดปรมาจารย์: Bab 1391 - Bab 1400

เมื่อเย่ซิวส่งพลังจิตเข้าไป ก็เห็นว่าข้างในเป็นสิ่งที่เหมือนมังกรขนาดยักษ์ที่ยาวเกือบหนึ่งหมื่นเมตร“นี่คือ…” เย่ซิวมีสีหน้าตกตะลึงเหลิ่งเฟิงยิ้มพลางเอ่ย “นี่คือสายแร่วิญญาณขั้นกลาง ถ้าเทียบเป็นศิลาวิญญาณก็ราวหนึ่งหมื่นล้านแต่มูลค่าที่แท้จริงของมันสูงกว่าศิลาวิญญาณในปริมาณเท่ากันอย่างน้อยสิบเท่าแน่นอน”เย่ซิวพยักหน้าเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อสายแร่วิญญาณกับศิลาวิญญาณเป็นสองสิ่งที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงสายแร่วิญญาณจะดูดซับพลังฟ้าดินที่ล่องลอยอยู่ได้โดยอัตโนมัติถ้าฝังไว้ใต้ดิน ก็จะยิ่งดูดซับพลังจากผืนดินแล้วแปลงเป็นพลังวิญญาณเหมือนแม่ไก่ที่ออกไข่ทองคำไม่หมดไม่สิ้นตอนนี้สำนักอวิ้นหลิงยังไม่มีสายแร่วิญญาณถ้านำสายแร่วิญญาณเส้นนี้ฝังไว้ใต้ดิน ย่อมสามารถสร้างยอดฝีมือจำนวนมากได้ในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอนตอนแรกเย่ซิวเองก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่พอคิดไปคิดมาก็ต้องละทิ้งไปก่อนตอนนี้ต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นก่อนเป็นอันดับแรกจากนั้นเขาหยิบของชิ้นที่สองขึ้นมา ข้างในเต็มไปด้วยยันต์หลากหลายชนิดจำนวนมากกว่าสิบล้านแผ่นแถมทั้งหมดก็เป็นระดับกลางทั้งสิ้นเย่ซิวหยิบยันต์ธาตุ

เย่ซิวบีบแก้มแดงของเธอเบา ๆ พลางเอ่ย “เรื่องอะไร ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ พูดก็ได้”“พูดตอนนี้ไม่ทันแน่ นายรีบตามฉันมาเร็ว”ว่าแล้วเฉินเยียนจือก็คว้ามือเย่ซิวแล้วลากออกไป ทั้งสองวิ่งตรงไปยังหน้าประตูภูเขาเย่ซิวหรี่ตาลงมอง ก็เห็นว่าตรงข้ามสำนักของพวกเขามีวัชระสีทองสูงตระหง่านราวพันจ้างสองตนกำลังช่วยกันหามภูเขาลูกใหญ่เดินตรงมาทางนี้ตูม!เสียงดังสนั่นไปทั่วเมื่อวัชระสองตนวางภูเขาสูงตระหง่านนั้นลงห่างออกไปเพียงไม่กี่หมื่นเมตรจากนั้นมีเหล่านักพรตวิญญาณทยอยล้อมรอบภูเขาลูกใหญ่แล้วเริ่มแปะยันต์ทีละแผ่นแสงสว่างแล่นวูบวาบออกมาทำให้ภูเขาลูกนั้นดูราวกับมีชีวิต มันเริ่มปลดปล่อยแรงดูดมหาศาล ดูดซับพลังวิญญาณรอบข้างจนเกลี้ยง เมื่อมันอยู่ใกล้กับสำนักอวิ้นหลิงถึงขนาดนี้ก็ย่อมได้รับผลกระทบโดยตรงเฉินเยียนจือถึงกับโกรธจัด “พวกนี้ไม่รู้มาจากไหน อยู่ ๆ ก็มาตั้งสำนักตรงหน้าประตูพวกเรา แบบนี้มันจงใจท้าทายชัด ๆ”เสียงที่ดังก้องทำเอาหลัวเวยเวยกับรั่วอวิ๋นวิ่งออกมาดูด้วย พอเห็นภาพตรงหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเธอโกรธมาก นี่มันเท่ากับตบหน้ากันต่อหน้าคนทั้งโลกชัด ๆในใจเย่ซิวแวบความคิดบางอย่างขึ้นมา หรือ

หนึ่งชั่วโมงกว่าผ่านไป เสี่ยวโหรวมองเย่ซิวด้วยแววตาคาดหวัง “คุณชายเป็นยังไงบ้าง พอใจหรือไม่เจ้าคะ??”เย่ซิวลูบศีรษะเธอเบา ๆ “ไม่เลว แต่ยังมีจุดที่ต้องพัฒนาอีกเยอะ”เสี่ยวโหรวกระพริบตาถี่ ๆ “ตรงไหนที่ต้องแก้บ้าง บอกข้ามาได้เลยนะเจ้าคะ”จากนั้นเย่ซิวก็ก้มลงกระซิบข้างหูเธอสักพัก ใบหน้าของเสี่ยวโหรวแดงจัดอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ “เข้าใจแล้วเจ้าค่ะคุณชาย”หลังจากสัมผัสกับความรู้ใหม่ที่เสี่ยวโหรวเพิ่งเรียนมา เย่ซิวก็ลุกขึ้นและเรียกใช้พลังธาตุความมืด จากนั้นก็เดินออกจากถ้ำตอนนี้เป็นยามค่ำคืน ความมืดปกคลุมทั่วทั้งแผ่นดิน ทันทีที่เย่ซิวปล่อยพลังธาตุความมืดออกมา เขาก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงทันตา ในสภาพแวดล้อมที่มืดมิดเช่นนี้ พลังธาตุความมืดทำให้พลังบำเพ็ญของเขาเพิ่มขึ้นถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์อย่าได้มองข้ามสามสิบเปอร์เซ็นต์นี้เด็ดขาดเพราะด้วยพลังของเขาในตอนนี้ การที่พลังเพิ่มขึ้นถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์นั้นเทียบเท่ากับมียอดฝีมือระดับถอดจิตขั้นสมบูรณ์มาช่วยเสริมพลังให้เต็มที่ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถในการอำพรางตัวก็เพิ่มขึ้นมหาศาลร่างของเย่ซิวค่อย ๆ หลอมรวมเข้ากับความมืดรอบ

“กรี้ดดด!!!”ทันทีที่เย่ซิวเข้าไป เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ร่างของเธอกลิ้งไปมาบนพื้นไม่หยุดเสื้อผ้าของเธอพองตัวขึ้นเรื่อย ๆจากนั้นร่างของเธอเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ภายใต้สีหน้าจริงจังของเย่ซิว ร่างของเธอยืดยาวขึ้นและขยายตัวมากขึ้นเรื่อย ๆจากหญิงสาวแสนสวยกลายเป็นงูขนาดใหญ่ที่มีเกล็ดสีทองทั่วทั้งตัว!งูตัวนี้มีความยาวเกินร้อยเมตร เส้นสายลำตัวเรียบลื่นแต่กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกชั่วร้ายใด ๆ ไม่มีกลิ่นอายของปีศาจเลยแม้แต่น้อยในทางกลับกัน มันกลับแผ่รัศมีศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่อาจล่วงเกินออกมา“นี่มัน…” เย่ซิวที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดนึกขึ้นมาได้ทันที“นาคีปทุมทอง!”ตามตำนานเล่าว่านี่คือสิ่งมีชีวิตพิเศษที่ถือกำเนิดจากดอกบัวทองคำพวกมันเป็นผู้พิทักษ์แห่งพุทธะ เป็นสัญลักษณ์ของพลังอำนาจและศรัทธาแต่เย่ซิวก็อดสงสัยไม่ได้ เพราะในตัวผู้หญิงคนนี้ไม่มีแม้แต่กลิ่นอายของปีศาจ แสดงว่าเธอยังคงเป็นมนุษย์อยู่งั้นทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?ไม่นานเย่ซิวก็เข้าใจทันทีอีกฝ่ายน่าจะฝึกฝนเคล็ดวิชาเฉพาะบางอย่างในโลกของผู้ฝึกตน มีเคล็ดวิชาลับมากมายที่สามารถหลอมรวม

“คนเมื่อคืนใช่นายหรือเปล่า?!”ตอนที่พูดออกมา ดวงตาของเธอก็จ้องเย่ซิวเขม็งอย่างไม่ยอมพลาดแม้แต่เสี้ยวสีหน้าของเขาแม้เธอจะคิดว่าเป็นไปได้น้อย แต่ก็ต้องถามเพื่อให้แน่ใจอีกครั้งเย่ซิวแอบหัวเราะอยู่ในใจยายเด็กนี่คิดจะใช้วิธีจู่โจมแบบนี้เองเหรอแต่เธอไม่รู้หรอกว่าเย่ซิวน่ะจิตใจแข็งแกร่งกว่าที่เธอคิดไว้มากสีหน้าเขาไม่มีความผิดปกติเลยแม้แต่น้อย แถมยังแสดงสีหน้างง ๆ ได้อย่างเหมาะเจาะอีกด้วย “คุณผู้หญิงหมายถึงอะไรเหรอ? ผมไม่ค่อยเข้าใจเลย”พอเห็นว่าเย่ซิวไม่เหมือนเสแสร้ง เธอก็ยิ้มหวานทันที “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันคงเข้าใจผิดไปเอง”“ยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร มาจากสำนักไหน ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้ เล่นมาเปิดสำนักอยู่หน้าบ้านของเราโต้ง ๆ เลย” หลัวเวยเวยยิ้มถามแค่คำพูดอาจดูเหมือนสุภาพ แต่ความแหลมคมในคำพูดใครก็สัมผัสได้“ฉันชื่อเฉินเฟยเจี๋ย ส่วนเรื่องภูมิหลัง ไม่รู้จะดีกว่านะคะ” เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า“ที่เอาสำนักมาตั้งไว้ตรงนี้เพราะมียอดฝีมือคำนวณให้แล้วว่าจุดนั้นคือดินแดนแห่งฮวงจุ้ย วางสำนักไว้ที่นั่นแล้วจะรุ่งเรืองยั่งยืนค่ะ”หลัวเวยเวยหรี่ตาเล็กน้อยด้วยแววตาคมวาบ “ก็แน่อยู่แล้วล่ะ ค