บททั้งหมดของ My Only Love: บทที่ 21 - บทที่ 30

Mabilis ang mga hakbang ni Anya, walang lingon-lingon at animo nakikipag-patintero. At kahit may kabigatan ang dala niyang bayong ay hindi niya alintana. Nagpatuloy siya sa maliksing paglalakad. Natanaw niya kaso ang pick up ni Clark na nakaparada sa harap ng munisipyo.Bumundol agad ang kaba sa kanyang dibdib. Kaya naman ay agaran siyang kumilos. Nagpalinga-linga siya sa pag aakalang baka nasa paligid lamang ang lalaki. At hindi nga sya nagkamali ng sapantaha pagka't ilang saglit lang ay natanaw na nga niya ang binatang palabas mula sa isang coffee shop. Sa likuran nito ay nakasunod ang isang babae na nakilala niyang anak ng dating Mayor na si Demetrio Cruz, na nangangalag Carol. Kung hindi siya nagkakamali ay naging magkasintahan ang dalawa noong mga unang taon ng mga ito sa kolehiyo. Mabilis siyang kumubli sa kalapit na tindahan ngunit sa malas ay napansin na siya ng lalaki. Ilang metro lang naman kasi ang layo niya sa mga ito. Saglit na natigilan si Clark, tila nagulat ito na maki

Binagtas nila ni Clark ang mabako ngunit maluwag na kalsada. Kabilaan ang mga nagtatayugang puno at mga samo't saring mga ligaw na halaman maging mga bulaklak. Mataas ang lugar at pribado kaya walang mangingimi na akyatin ito. The place is so quiet, fresh, and beautiful. Kung saan ang tanging maririnig mo lamang ay mga huni ng mga ibong pipit at kuliglig. Binuksan ni Clark ang bintana ng sasakyan kaya't dumampi ang malamig na hangin sa balat ni Anya. Kay sarap nun sa pakiramdam. Malamig na sa bahaging iyon marahil ay dala na rin ng mga punong tumatakip sa haring araw.Sa wakas ay narating nila ang tuktok ng burol at labis ang pagkamangha ng dalaga. Hindi na nito nahintay na pagbuksan siya ni Clark. Mabilis itong bumaba sa sasakyan at minalas ang kagandahan ng paligid.She was mesmerized by the beauty of nature. Nasa mataas na bahagi sila ng burol at tanaw na tanaw mula roon ang malawak na karagatan. Sa gilid ng burol ay nakahanay ang iba't ibang uri ng mga gumamela na siyang nagsilb

Sa gabi nang anibersaryo ng mag-asawang Senyor Ramon at Senyora Clara Buenavista ay naroon si Anya upang tumulong sa pag-aayos ng mga pagkaing ihahanda na pinangangasiwaan ni Manang Yoly ang tumatayong mayordoma ng pamilya. Halos punong abala ang lahat sa hacienda. Dapat ay kasama niya ang kanyang lola subalit tinamaan ng trangkaso ang matanda. Kaya't pinayuhan niyang manatili na muna sa bahay at magpahinga. Labag man sa kalooban na iwanan niyang mag-isa sa kanilang bahay si Lola Mareng ay ito naman mismo ang nagpumilit na pumaroon s'ya sa hacienda. Ayon sa kanyang Lola ay nakakompromiso na ito at nakakahiya raw sa mag-asawang Buenavista. Lalo na at malaki ang utang na loob nila sa mga ito.Noong mga panahon kasing nagkakasakit ang kayang ina ay ang senyora ang tumulong sa pagpapagamot nito. Bukas palad ang nasabing ginang sa pagtulong sa mga nangangailangan. Kaya't labis ang paghanga nilang mag-lola sa senyora sa kabaitan nitong taglay. Kaya anumang pwedeng maitulong ay ibinabalik

“Are you serious?" Lito at Hindi makapaniwalang urirat ni Clark.Para wala nang marami pang tanong ay binirahan niya ng lakad palayo. Sumunod ang binata na takang-taka sa inaasal niya.“Hey, Anya. Are you breaking up with me or you’re implying something?” habol na tanong ng nobyo.Subalit nagpatuloy lamang siya sa paglalakad. Kunwa ay walang naririnig. Kaya ba niyang aminin sa katipan ang nasaksihan kani-kanina lamang?Kaya ba niyang tanggapin na sa kabila nang pagkakaroon nila ng relasyon ay si Rada pa rin ang nasa puso nito? Sumunod si Clark. Mabilis ang mga hakbang. Nilagpasan siya. Huminto ang binata sa tapat ng pickup nito at binuksan iyon. Saka lang din niya napansin na nasa kinapaparadahan na pala sila ng sasakyan nito. “Sakay.” harap ni Clark sa kanya sa pormal na tono. Ngunit hindi siya natinag o kumilos manlang. Hindi nya pinansin ang lalaki. Nagpatuloy sya sa paghakbang pero humarang ang nobyo.“Ang sabi ko sakay.” Matigas na pahayag ng binata. Mukhang naubusan na rin ng

Napansin ni Anya na medyo hapis ang pisngi ng binata bakas sa mukha na may dinaraing na suliranin. Ang mga tumutubong pinong mga balahibo sa mukha ay tila hindi na nito napagkaka-abalahang ahitin. Kumislap ang mata nito nang makita siya. “Clark?” Mabilis siyang pumaloob sa sasakyan nito. Mabilis na kinabig siya ng nobyo at niyakap nang mahigpit. Kakatwang wala siyang maramdamang galit para rito o kahit konting pagtatampo man lang. Hinagkan siya ng binata sa mga labi. Naipikit niya ang mga mata nang madama ang init ng halik nito na ilang linggo rin niyang pinangulilaan. “ I have missed you, “samo ni Clark sa kanya. Oh God, she missed him too. Saglit na natigilan si Clark pagkuwa’y mataman siyang tinitigan sa mga mata. “Anya, hindi ko pinasisinungalingan ang mga balita,” seryosong wika ng kasintahan. Napasinghap siya. Pakiramdam niya anumang oras ay huhulagpos ang mga luhang kanina pa niya pinipigilan. Maagap siyang kinabig muli ni Clark. “Oh no, baby, please don’t cry. It'