Todos os capítulos de Hidden Heir Of The Billionaire : Capítulo 31 - Capítulo 40

"Ano ba kasi ang ginagawa natin dito?" Tanong ko nang makababa ako ng sasakyan. Isang malaking resto ang bumungad sa akin pero madilim at mukhang sarado na. Sinara ni Lucas ang pinto nang makababa ako. Hinawakan niya ang kamay ko bago niya 'ko bahagyang hinila palapit sa harap ng madilim na resto. "Sarado na sila, Lucas, sa ibang resto na lang tayo kumain."I was still looking at him, confused, when we reached the front door. The door was locked, the lights were already off, and there was no one inside. Nakauwi na ang mga empleyado. Marahan kong hinigit ang braso niya dahil baka mamaya ay kung ano ang isipin ng makakakita sa amin at ipagtabuyan kami ng gwardya dito pero makulit itong si Lucas. My forehead creased as Lucas took out a key and tried to unlock the glass door. Natatapunan kami ng tingin nung mga dumadaan dahil sa ginagawa ni Lucas tapos ang dilim-dilim pa dito sa resto. Alam ko kung anong tumatakbo sa isip nila. Hello, ano namang nanakawin namin sa resto? Mga rekado na

“Tumawag sa’kin si Kuya Vern tapos nag-cr naman ako pagkatapos.”  “Nagugutom ka ba? Gusto mo bang kumain ulit?” Bakas sa boses niya ang pag aalala sa akin. Pakiramdam ko ay alam niya kung bakit ako nawala sa paningin niya.  “It’s okay. Nabusog naman ako kanina,” aniko bago ako pilit na ngumiti. Tumango siya at inalalayan akong umupo sa tabi niya. “Bakit ka umiinom?” Tanong ko. “Mom is stressing me out.”  Humawak ako sa kanyang balikat at diretso siyang tiningnan sa kanyang mga mata. “Bakit? May nangyari ba?” ”Wala naman. Ayoko lang na nalalasing siya dah

  “You see, I’m just concerned about your friend. Napansin ko rin kasi na napapadalas ang pagiging maliyuhin at pagsusuka niya,” dagdag pa niya. “I’m not forcing her to take the test. Pero kung makukumbinsi mo s’ya, much better.”   “Susubukan ko po,” tipid kong sagot.   “Hindi naman kita kakausapin tungkol dito kung hindi siya pa ulit-ulit na bumabalik dito dahil sa liyo at pagsusuka. Ang sa’kin lang kasi, baka mapasama sa kanya ‘yung mga gamot na naibigay ko last time, dahil nga humihingi siya sa akin at wala naman akong alam sa nararamdaman niya. If you can talk to her, kumbinsihin mo na lang na magpa check-up siya. Kasi iniiwasan naman n’ya ang mga tanong ko,” ani pa ni Nurse Georgia. 

Kanina pa ako naiilang sa mga taong kasama ko. Hindi ako sanay makihalobilo sa mga taong hindi ko kilala pero wala akong choice kundi ngumiti at makipag-usap sa kanila. Nasanay akong sina Quen ang kasama ko kaya’t medyo nahihirapan ako sa mga ganitong sitwasyon. Ilang beses ko na nakakasama ang mga kaibigan ni Kuya at Lucas pero hindi ko pa rin maiwasan ang mailang.  Lahat sila ay successful na’t may mga bigating negosyo. Bigla na lang ako nananahimik kapag nag u-usap sila ng tungkol sa mga career at pag a-asawa lalo na kapag tungkol sa negosyo ang usapan. Parang gusto kong mag walk out na lang at umuwi na lang. Parang bigla akong na-pressure sa buhay kasi successful na silang lahat, e. No one chose the wrong path. Walang kahit na isa sa kanila ang naligaw sa landas.   Habang ako, nagtitiis sa kurso na hind

Nakatambay kami ni Quen sa rooftop, sinasayang ang oras habang hinihintay ang mga klase namin. One hour pa bago ang sa’kin, two hours naman kay Quen. Gusto sana naming umuwi, pero sa totoo lang, sobrang miss na namin ang isa’t isa. Ang tagal na rin namin hindi nagagawa ‘yung mga ganitong bagay. Kaya naisipan namin na dito na lang muna kaming dalawa. Tahimik pero magaan naman sa pakiramdam.Madalas siyang busy sa pagiging varsity, habang ako naman, laging kasama si Lucas at Kuya. Kaya ngayong pareho kaming may free time, why not spend it together?Dati pa naming tambayan ’tong rooftop. Hindi ko rin alam kung bakit, wala lang—mahangin, presko, at kita mo lahat mula sa taas. Lalo na ’yung volleyball court sa quadrangle. Hilig ko siyang samahan manood dito sa rooftop kahit medyo takot ako sa bola. “Tuturu­an kita mag-volleyball pag may free time ako,” basag ni Quen sa katahimikan.Napating