"Ed?" nakakunot-noong pagtatanong ko sa kanya, mataman siyang tinitingnan.Napatingin siya sa akin at ngumiti nang matamlay. "M-May problema lang sa kompanya. Kinailangan ko ng comfort mula sa 'yo kaya pinuntahan kita rito. Naisip ko kasi na kailangan ko ang yakap ng isang Rhea Kirstie Campbell para masolusyunan ko nang maayos iyon."Napatawa ako at napailing-iling. "Gago. Ilang beses ka na bang nagkaroon ng problema, hindi ka naman humihingi ng yakap sa akin para masolusyunan 'yon, pero naaayos naman. Anong kaibahan no'ng problema mo noon at ngayon?""This is a big problem," he seriously say.Napangiwi ako. "Mukha ngang malaking problema 'yan, seryosong-seryoso ka na, eh."Our conversation last for about ten minutes. Hindi naman tumagal iyon dahil tinaboy niya ako. Ang lalaking 'yon. Matapos niya akong lapitan ay itataboy lang pala ako paalis.I looked down at my phone when I felt it beeped. It came from Edward.From: EdHey, thanks for the time, Kirstie. Now, I want you to relax and

"Kirstie?"I got tongue-tied. Hindi ako makapagsalita. Ano naman kasing sasabihin ko? Na nagkabalikan kami? Hindi?"Tumahimik ka, Risma. Patay na patay ka lang talaga kay Lux kaya dada ka nang dada riyan para mawala ang usapan sa pagiging inlove mo sa kanya."Good thing, Rachel spoke up. Kasi kung hindi siya nagsalita, hindi ko alam kung anong sasabihin ko.Napaismid si Charisma. "Patay na patay ka rin naman kay Clyde noon, anong pinagkaiba nating dalawa?" patutsada ni Charisma, hindi nagpapahuli."Aba't!" Pinanlakhan ng mata ni Rachel si Charisma dahilan para mahina akong napatawa.Napatigil ako sa pagtawa at kaagad na napadaing nang bigla akong tinapakan ni Rachel sa ilalim ng mesa. Hindi naman gaanong kalakas pero sapat na para masaktan ako, lalo pa't nagulat ako sa ginawa niya. Ang gaga! Tinulungan nga ako pero tinapakan naman ako sa paa."'Wag mo 'kong tawanan. Kita mo ang sinapit ko? Binanggit ni Risma ang pangalan ng lalab ko. Na-i-inlove ulit tuloy ako."Napailing-iling ako sa

Hindi siya nagsalita at nanatiling tahimik, it's as if she was saying that speak, I am here to hear you."Tama naman ang napili ko, 'di ba? Tama namang si Edward ang pinili ko kasi ilang taon niya akong niligawan. Ilang taon siyang nanatili sa tabi ko. He was in my back when I am at my lowest. Hindi kagaya ni Taylor na mas piniling iwan ako para sa pangarap niya." Humigpit ang yakap niya sa akin nang mas lumakas ang iyak ko. "Pero bakit ang sakit, Ally? Bakit nasasaktan ako? 'Di ba dapat ay maging masaya ako kasi may napili na ako?"Iniharap ako ni Allyson at niyakap muli. Hinagod-hagod niya ang likod ko. "Nasasaktan ka kasi nagmahal ka, Rhea. Gano'n ang pagmamahal, eh." Kumalas siya sa yakap at maingat na hinawakan ang magkabilang pisnge ko. "Nasasaktan ka kasi mahal mo pa si Taylor."Hindi ako nagreact sa sinabi niya, nanatili lang akong nakatingin sa kanya."Pinipilit mong maging masaya kasi gusto mong patunayan na kaya mo ring magmahal ng iba maliban sa kanya. Pero wala eh, siya p

Nakatayo na ako't lahat, hindi parin ako makamove-on sa ginawa ni Taylor. Simple lang naman ang ginawa niya, hinawakan niya ang baywang ko para tulungan akong maka-angat mula sa dagat pero bakit ang bilis na kaagad ng tibok ng puso ko? I hate how his touch gives havoc into my system.Tumikhim ako bago umupo sa puwesto ko. Nang makaupo ay palihim ko siyang tiningnan. Kagaya ko ay naglakad din siya patungo sa puwesto niya at umupo roon. Kaagad akong napaiwas ng tingin nang lumingon siya sa gawi ko. Pagka-iwas ko nang tingin ay aksidenteng napatingin ako kay Rachel na ngayon ay nakatingin na pala sa akin.Inismiran niya ako. Humapit siya palapit sa akin at mahina akong binatukan. "Gaga ka!" mahina niyang sermon sa akin, pinanlalakhan ako ng mata. "Bakit nakasunod 'yang mga mata mo sa kanya? Magmo-move on ka niyan, 'te?" sarkastika niyang aniya sa akin.Mahina ko siyang nginiwian. Lahat nalang ng kilos ko, napupuna niya. "Eh, kung tumahimik ka, 'te, no? Matutuwa pa ako.""Wala akong pakia

Chapter 39(Still a flashback, connected from the previous chapter)I was currently walking down the street when a cold breeze of air passed by. I stopped walking and look up. I hissed as I saw how gloomy the skies are."Shit!" I cuss as the rain starting to pour down. Ginawa kong panakip ang maliliit kong kamay bago ako tumakbo papuntang school.Malapit na ako sa school gate nang mamataan ko ang paparating lang din na si Taylor. Bahagya akong napanguso nang makita ang nanunusok niyang mga mata sa akin.Just as he saw me, he immediately runs toward my direction and almost shed me his umbrella.I hissed. "Mababasa ka," inis kong sabi bago ko inayos ang pagkakapayong niya. Halos ako nalang kasi ang pinapayungan niya.He just stare at me emotionlessly before he guided me to the room. Nang makarating sa room ay kaagad ko siyang hinarap.Kasalukuyan niyang inaayos ang payong niya nang makaharap ko siya. Akmang magsasalita na ako para pagsabihan siya nang talikuran niya ako nang wala ni isa