Packing my things has never been hard for me, not until I reached this point of my life. “Pati ba ito, anak, dadalhin mo?” “Opo, 'Nay.” Dati, hindi kaso sa akin ang paglipat mula sa isang lugar patungo sa isa dahil sa trabaho ko. Bahay lang ang meron ako dati, not a 'home' like the one I have right now. May isang araw pa bago ang alis ko, pero pinili kong mag-impake na ngayon para bukas ay wala na akong gagawin. Ilalaan ko ang buong araw na 'yon sa mga anak ko at kay Nanay. Hindi tulad ng dati, sobrang bigat ng pakiramdam ko habang ipinapasok ang mga damit ko sa loob ng maleta. I remember doing the same thing to sleep in Sever's condo two years ago, pero hindi naman ganito kabigat ang naramdaman ko. Being a mother melted the ice that thickened around my heart, making me soft as a marshmallow. Is it a good thing? Hindi ko sigurado. Ang tanging alam ko lang ay may mga bagay na akong masasabi bilang kahinaan ko. Dati, wala akong inaalala. Wala akong pakialam kung makaka-survive

Sever was looking at me like he doesn't know me at all. Doon ako muling napangisi. “If that's the rule, Eve.”“Granter. It's Granter.” Nilagpasan niya ako. He walked towards a small gate and opened it. Doon ko lang napagtanto na ang likod pala ng mansion ay isang arena. Wala akong naririnig na kahit anong ingay na nagmumula sa loob, ngunit alam ko na mahigit isang daan ang nasa loob ng arena ngayon. Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya. “I won't die here, right?” Hindi ko itatanggi na kinakabahan na ako. I haven't been in a serious fight lately. Saan nalang kaya ako pupulutin kung hindi ko naihanda ang sarili ko bago muling bumalik? Tangina. Assessment lang naman ito, may mga anak akong naghihintay sa akin. “Just never lose your sight on the enemies. You'll live.”Muntik na maglaho ang pag-asang hawak-hawak ko pagkapasok ko pa lamang sa loob ng arena. Sa dami ng nakahandang kakalabanin ko, hindi ko na naiwasang isipin kung may violations ba akong nagawa sa loob ng tatlong taong p

“Sa ngayon, wala pa ang target sa bansa. We couldn't get the exact date of his flight to the Philippines, but we expect it to be within this week.”Tumango-tango ako. “Pero hindi ba masiyadong maikli ang tatlong buwan? That's the head of Sleverions, Sever. Kahit nga yata langaw o lamok ay hindi nakakapasok sa base ng grupo nila rito sa Pilipinas.”Itinigil nito ang pagtitipa sa kaniyang computer para lumingon sa akin. “You can request for extension, ako na mismo ang aasikaso ro'n if ever. Pero sa ngayon, 'yan muna ang usapan.”Since yesterday, I was already doing some research about the Sleverions. I read everything I could to know more about their group, how they work, and who are the members. Inisip ko na nga kung papaano maging client ng grupo kahit wala pa namang gustong pumatay sa akin, 'yon ay ang sa pagkakaalam ko. “Even the location of their base here in the Philippines, hindi ko mahanap.” Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. Papaano ko uumpisahan ang misyon na ito k

Sunod-sunod ang mga utos na natanggap ko, dahilan upang makailang mura na ako sa isip ko nang makitang wala na ang lalaking minamanmanan ko kanina.Tangina naman kasi. Unti-unti nang nawawala ang mga kasama kong servants kasama ng ilan sa mga lalaking elites.Kokonti nalang kaming naiwan dito upang mag-serve ng mga pagkain at inumin.Kelan ba 'to matatapos?!Huminga ako nang malalim matapos maubos ang laman ng bote ng alak na hawak ko. Hindi ko alam kung pang-ilan ko na 'to at sukong-suko na ako.Nakakangalay ang pagsasalin ng alak sa mga baso. Hindi naman ito ang ipinunta ko rito. I need to stop this now. Kailangan ko na ituloy ang pagmamanman ko.Inilibot ko ang paningin sa paligid. Suwerte ko dahil nakakita ako ng isang lalaki na sigurado akong tauhan ng mga Sleverions, base sa suot at sa pin na nakalahay sa kuwelyo niya. Pasimple akong lumayo sa mga tao. Kunwari ay kukuha lang ako ng panibagong bote ng alak, pero nang masigurong wala ng tao ang nakakakita sa akin ay dali-dali ak

I gave him my number— my personal number, pagkatapos kong pumayag sa gusto ng lalaki. I was busy wearing my shoes and I could feel him staring at me while I do it. Hindi ko na lamang ito pinansin kahit conscious na conscious na ako sa hitsura ko ngayon. Pakiramdam ko ay magulo na ang buhok ko. Malamig naman sa loob ngunit tila pinagpapawisan ako dahil sa tindi titig niya. Hindi rin naman ako tumakbo para mapagod at manghina nang ganito. Iba lang talaga ang epekto ng lalaki sa akin. Pagkatapos ayusin ang sarili ay tuwid akong tumayo sa harapan ng lalaki na hindi pa rin nagbabago ng puwesto. “Do you still need anything, Sir?” Umiling ito. “Thank you for the massage, Miss Elora.”Tumango ako rito. “Can I leave now, Sir?” Pasikat na ang araw at mamayang hapon na ang flight ko pauwi sa mga anak ko. I couldn't miss it. Wala naman akong private jet o ano para umalis ako kahit anong oras ko gusto. Commercial flight ako ngayon. Mabuti sana kung kasama ko si Sever. “In a hurry?” Tumango