MEIRA KADIAKaagad akong napabalikwas ng bangon nang hindi pamilyar sa akin ang mga nakikita ko, ngunit kaagad ko ring pinagsisihan at napasapo ng ulo. Bigla akong nahilo!Nang makabawi, nailibot ko ulit ang buong paningin sa bawat sulok ng malaking kwarto. Nahintatakutan ako.Nasaan ako? Bakit ako nandito? Wala akong maalala!Mabilis akong umalis sa kama. Medyo nahirapan ako dahil malaki ang kama. Master bedroom!Tumakbo ako sa pintuan at pinihit ko ito ngunit natigilan ako.The hell! What's happening? Nakalock!Nang hindi ko mapihit ang seradora kinalampag ko na lang ito."B-buksan niyo 'to!"Napalayo ako sa pintuan nang makarinig ng mga lagabog. Natigilan ako."Ano 'yon?" Mahina kong tanong sa sarili.Mahabang katahimikan ang namayani hanggang sa bumukas ang pintuan. Bahagya akong napaantras. Pumasok si Ace at muling sinarado ang pintuan.Tumingin siya sa akin. Napalunok ako at muling napaantras. Madilim ang mukha niya at walang emosyon. Nagtatangis ang mga bagang kaya lalo akong n

MEIRA KADIAAkala ko no'ng una hindi magiging maganda ang kalalabasan ng pagkikita namin ng lola't lolo ni Ace. Pero para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan at nakahinga ng maluwag nang maging maganda naman ang pakikitungo nila sa akin.First time ko silang makita in person. Mababait sila. Si Mrs. Aniza, nakakatuwa siya at tuwang-tuwa sa anak ko, maging si Mr. Mateo. Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako sa kanila. Lalo na ang tawagin silang grandma and grandpa. Nakakatuwa talaga dahil hindi nila ipinaramdam sa akin na iba ako. Iyon nga lang nakakakaba pa rin at nakakaintimidate ang lolo ni Ace. Seryuso ang mukha nito at parang sa asawa niya lang ngumingiti. Pero.... nakita ko naman siyang tumawa no'ng kausap niya ang anak ko. Siguro ay gano'n lang talaga siya.Hindi rin sila nagtagal at umalis din. Pero... kasama nila si Erol. Nakiusap sila na gusto daw nilang makasama ang anak ko kahit two days lang. Ayoko sanang pumayag dahil ayokong malayo sa akin ang anak ko. Natatakot ako na

MEIRA KADIAPagkatapos ng nangyare kanina hindi ko na nakita ang dalawang bodyguards ko. Nang itanong ko ang tungkol dito kay Nanay Aida, ang sabi niya lang ay may iniutos daw si Ace sa mga ito.Hindi ko na lang sila pinagtuunan ng pansin.Napabuntong-hininga ako.Matapos ang nangyare kanina ay nagkulong na lang ako sa kwarto. Wala naman kasi akong gagawin. Parang gusto kong magtrabaho ulit.Napayakap ako sa mga paa ko.Namimiss ko na ang anak ko. Ano kaya ang ginagawa niya?Napaangat ako ng tingin sa pintuan ng kwarto nang magbukas ito."Ace..."Mahinang banggit ko sa pangalan niya. Matagal siyang tumitig sa akin kaya ako na ang nag-iwas ng tingin. Nagbaba ako ng tingin.Napalunok ako. Bakit ba ganyan siya palagi makatingin?"Do you want to go outside? Perhaps.... in the Center Town?"Napaangat ako ng tingin sa kanya at napatitig. Tinatansya kung nagbibiro ba siya.Seryuso ba siya? Pero mukha namang hindi siya nagbibiro.Hindi ako nakasagot sa kanya at nakatulala lang. Napakunot ang

Mas binilisan ko ang pagpapatakbo kay Honey. "Meira! Pahintuin mo si Honey!""Go away! Galit ako sa'yo! Layuan mo ako!"Muli kong iwinagwag ang tali para lalong bumilis ang takbo ni Honey. "Meira! Itigil mo!" He thundered emphatically. Pilit kong nilalabanan ang takot sa nagbabagang galit ni Ace. Galit ako sa kanya. Napasinghap ako nang mag pantay ang mga kabayo namin."Itigil mo sabi!"Hindi ko siya pinansin at mas lalong binilisan. Nagulat na lang ako nang mag-over take siya at hinarangan ang kabayo. Kasabay ng pagsinghap ko at pagdaing ni Honey. Hindi ko napaghandaan ang biglaang pagtayo ni Honey at patuloy na dumadaing. Akala ko mahuhulog ako pero mabilis na nakababa si Ace sa kabayo at sinalo ako. Dala ng pagkagulat hindi ako nakapagreact."D*mn, Meira!" Muling bumuhos ang malakas na ulan.Mabilis kong tinulak si Ace at lumayo sa kanya. He immediately grabbed my arms pero mabilis ko din itong pinalis."Ano ba?!" Galit na sabi ko. "Layuan mo 'ko!""What the he*ll is your pr

Nagising ako sa mabigat na bagay na nakapatong sa akin. Humarap ako patagilid sa mahimbing na natutulog na si Ace. Maamo ang mukha niya ngayon. Tipong hindi galit at maaliwalas lang. Napangiti ako bago halikan siya ng mabilis sa labi. Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakayakap sa bewang ko.Mabilis kong isinuot ang mga damit at nagpasyang lumabas ng kwarto. Ala-una na ng hapon at hindi pa kami nakakain ng tanghalian. Tahimik ang buong mansyon at hindi ko alam kung nasaan ang anak ko. Nilibot ko ang bawat sulok para hanapin siya hanggang sa matagpuan ko siya sa mini garden. Huh?"Tsk. That's wrong!" Inis na umasik ang anak ko kay B1 at B2 na nagkakamot sa ulo. "Little Monster, tama naman, e!" Bahagya akong napatawa kay B1 at B2. Parang pinagbagsakan sila ng mundo sa itsura nila. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung sino si Benjo at Benjie sa kanila. Hindi ko na lang binabanggit ang pangalan nila para hindi ako magkamali. No'ng bumalik sila ang akala ko ay ako