บททั้งหมดของ TRAPPED IN HIS WRATH: บทที่ 61 - บทที่ 70

[Yuri]“Sigurado ka na ba sa desisyon mo, Riri?” Tanong ni Jessie habang tinutulungan siyang mag impake ng mga gamit. Tumango siya sa kaibigan. “Oo, Jessie. Gusto ko kasi na alagaan at makasama si Red.” Pagsasabi niya ng totoo.Napapansin niya kasi na mas lalong nababawasan ang timbang ni Red. May hinala siya na umiinom pa rin ito ng gamot para makatulog. Saka ito naman ang pinangako niya sa sarili niya nang maging maayos ang mga bagay-bagay sa pagitan nilang dalawa— na aalagaan niya ito simula ngayon.Nang tumingin siya kay Jessie ay napansin niya ang pagguhit ng kalungkutan sa mukha nito. Bumuntong hininga siya.Hindi niya ito masisisi. Siya rin naman ay nalulungkot dahil magkakahiwalay na silang dalawa.“Hindi pa nga ako umaalis pero mukhang miss mo na agad ako.” Biro niya para pagaanin ang mood nito. “Hayaan mo dadalaw naman ako rito kapag may libreng oras ako. Ako na lang ang tatanggap ng orders sa online business natin pagdating sa Maynila.”“Ako miss ka? Hindi kaya!” Ingos nit

[Yuri]Nakangalumbaba na nakatingin siya ngayon kay Red na abala sa pagbabasa ng mga files dito sa office nito. Hindi niya maiwasan ang matuwa dahil nakikita niya na tama ang pag aalaga niya rito. Hindi na nangangayayat ang mukha nito at hindi na rin ito namumutla.“Why are you looking at me, sweety? Gusto mo bang sa kwarto tayong dalawa magtitigan?” Binaba nito ang hawak na mga papeles at may pilyong ngiti sa labi na tumingin sa kanya.Magtitigan daw. Ang sinungaling naman. Baka kamo magtitikiman.Mahina itong natawa ng makita ang nakabusangot niyang mukha. “What’s that for?” “Nagtanong ka pa talaga, eh halos hindi mo na nga ako tinitigilan.” Lumakas ang tawa nito sa sinabi niya. Di’ba, tinatawanan lang siya. Palibhasa totoo kasi. Wala itong ginawa kundi ang kalabitin siya— na siyempre ay gustong-gusto naman niya. Natigilan siya ng biglang maalala ang mga kaibigan niya. Birthday ni Vera sa susunod na araw. Kahit na nagsabi na ito sa kanya na hindi siya gustong makita ay pupuntahan p

[Yuri]“Sigurado ka ba na dadalo ka kahit hindi ka nila inimbita?” Tanong ni Red. May pag aalala sa mukha nito ngayon habang hawak ang kamay niya. Narito sila ngayon sa loob ng kotse. Nasa tapat na sila ng hotel kung saan gaganapin ang party ni Vera. Gusto sana niyang isama si Red pero alam niya mas lalo lang sasama ang loob ng mga kaibigan niya.May susunod pa naman.Ang kailangan niyang gawin ngayon ay pabanguhin ang pangalan ng nobyo niya sa mga ito. At subukan na ipaliwanag ulit ang totoo.“Don’t worry, Red. Kaibigan ko sila. May tampo man sila o galit sa akin ngayon ay hindi nila ako kayang tiisin.” Gano’n naman ang magkakaibigan. Nagkakatampuhan, at nagkakasamaan ng loob paminsan-minsan. Pasasaan ba at maiintindihan din siya ng mga ito.Pumikit siya at gumanti ng halik sa nobyo ng siilin nito ng halik ang labi niya.“Tsk. You’re too beautiful to attend the party. Look at your lips,” dumila si Red sa sariling labi na parang natatakam at nakukulangan pa sa halikan nila. “Masyadon

[Yuri]Kanina pa siya nakatitig na hikaw na hawak. Kanino kaya ito? Paano ito napunta sa kotse ni Red? Ibig bang sabihin ay mayro’ng babae na kasama si Red kagabi bago siya nito puntahan sa hospital?Pero sino?Mahina niyang kinutusan ang sarili. “Wag ka ngang mag isip nang kung ano-ano, Yuri. Mahal ka ni Red kaya magtiwala ka sa kanya.” Aniya sa sarili.Agad na tinago niya ang hikaw nang pumasok si Red. Mas mabuti siguro kung itanong niya na lang sa binata ang gumugulo sa utak niya. Wala siyang malalaman kung puro siya duda.“Re—““Wait, sweeety.” Agad na kinuha nito ang cellphone at saka siya iniwan para sagutin ito.Natigilan siya. Ngayon lang sumagot si Red ng tawag na kinailangan pang lumayo sa kanya. Mukhang hindi nito gusto na marinig niya ang pakikipag usap nito sa tumawag.Tumayo siya mula sa kama. Mali siguro itong gagawin niya pero hindi niya mapigilan ang pagbangon ng kuryusidad. Sinundan niya si Red hanggang sa office nito. “Ay yawa!” Napahawak siya sa dibdib ng pagtulak

“Kumilos na siya. Ano tara na?” Tanong ni Nickolas bago humithit nang sigarilyo at bumuga ng usok nito. “Putangina. Nasaan na ba si Zandro?” Mainit ang ulong tanong ni Red nang mapansin na wala ang gag0ng kaibigan. “Nagpapaputok pa yata.” Tumatawang biro ni Miguel. “Ngising-ngisi ah. Mukhang hindi ka na tigang after 12 years.” Pang aasar ni Nickolas. Mabilis na umiwas si Nickolas nang paputukan ito ng bala ni Miguel. “Fvck you, fvcker! Tsk. Nagsalita ang tinigang ng ex-wife — shit!” Mura ni Miguel ng gantihan ito ng putok ni Nickolas. “Putangina!” Magkakasabay na mura nilang magkakaibigan ng may magpaulan ng bala sa mga ito. Si Jessie, namamaga ang mata nito habang nakatingin ng masama kay Red. Tila wala ito sa sarili ngayon habang may hawak na baril— Baril na galing pa kay Red. “Red! A…ano pa ang hinihintay natin dito? Iligtas na natin si Yuri! M-mamamatay na ako sa pag aalala sa kanya!” Halos maghalo ang luha at sipon ng dalaga sa kaiiyak. “Kahit saan nila dalhin si Yuri a