[Yuri]“Riri, nasa labas na si Howard.” Paalala ni Jessie.Pilit na ngumiti siya rito. “Sige, palabas na rin ako.” Kinuha niya ang sling bag bago tumayo. Ngayon nalang sila muli magkakaharap simula nang iwan niya ito nang araw ng Wellness event. Nagmessage nalang siya na nagkaro’n ng emergency kaya kinailangan niyang umalis.Nang makita niya ito ay agad na nagpaskil siya ng kiming ngiti sa labi. Nahihiya siya sa totoo lang dahil sa ginawa niyang pag iwan dito. Pero wala naman siyang pagpipilian. Mas mabuti nang umalis siya ng sandaling ‘yon kaysa ang sumabog pa ang dibdib niya sa sobrang bigat nang nararamdaman niya. Naguguluhan siya sa mga sinabi ni Red sa kanya. Hanggang ngayon ay paulit-ulit naririnig niya ang sinasabi nitong ‘mahal siya.Gusto man niyang bigyan ng pag asa si Howard, gusto man niya na mahalin ito ay hindi niya kaya. Hindi niya magawa. Hindi na rin kaya nang konsensya niya na gamitin pa ito para ibaling rito ang atensyon niya. Mabuti pang ngayon palang ay itigil na n

[Yuri]Hindi maipinta ang mukha niya habang nakatingin kay Red na nakahiga sa ibabaw ng kama niya. Nakaalis na si Howard subalit narito parin ito sa pamamahay niya. Kung makadrama ito akala mo talaga ay napakataas ng pinagbagsakan nito. Aba, ayaw na umuwi dahil sobrang sakit daw ng katawan.Nilahad niya ang palad. “Pahiram ng cellphone mo.” Mabuti pa ay tawagan niya ang isa sa mga kaibigan nito para masundo ang lalaking ito. Mukhang nagda-drama lang ito para hindi makauwi. Kung inaakala nito na maloloko siya nito.Pwes, nagkakamali ito!“Bingi ka ba? I said give me your phone!” Napipikang pakli niya.Umungot ito. “Ughh! My back hurts! Bakit ba ayaw mong maniwala?” Todo ngiwing tanong nito at tinalikuran siya.At nagawa pa talaga nitong magtanong?! Bumuga siya nang hangin para pakalmahin ang sarili. “Sa tingin mo maloloko mo ako na sobrang sama ng bagsak mo? Hindi ako bata para maniwala sayo! Hoy, Red Gabrielle! Hindi mo ako madadala sa paawa effect mo!” Namewang siya sa harapan nito,

[Yuri]“Ano na naman ba ang ginagawa mo rito?” Pigil ang boses niyang huwag lumakas baka marinig siya ng mga kaibigan niya.“I forgot my phone.” Palusot ni Red.“Bukas mo na balikan.” Akmang isasara na niya ang pinto ng pigilin ito ng kamay ng binata. “Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Ang sabi ko bukas mo nalang balikan—““Ikaw?!” Huli na— Nakita na ni Vera si Red. At katulad nga ng inaasahan niya ay halos maningkit ang mata nito nang makita ang binata.Napasinghap siya sabay tuptop ng bibig nang makitang isinaboy nito ang juice na laman ng basong dala sa mukha ni Red.Pareho silang napaatras nila Vera nang makita kung paano dumilim ang mukha ng binata. Maingay silang napalunok. Ang galit na galit na si Vera at Nikka ay biglang parang naging maamong tupa. Teka, saan na napunta ang tapang ng dalawa kanina?Kahit natatakot ay namewang pa rin si Vera. “A-Ang kapal ng mukha mong bumalik sa buhay ng kaibigan namin pagkatapos mo siyang lokohin!” “T-Tama siya!” Iyon lang ang nasabi ni Ni

[Yuri]Ilang beses siyang nagpakawala ng buntong hininga bago pumasok sa restaurant. Nakangiting kumaway sa kanya si Howard nang makita siya.“Howard,” nakokonsenya na nagyuko siya ng ulo. Alam niya na masasaktan ito pero ito nalang ang paraan para malaman niya kung nasaan si Red. “hihingi sana ako ng tulong sa’yo para makausap si Jack Dawson.” Walang paligoy-ligoy niyang saad.Nabura ang ngiti sa labi ng binata, dumaan ang sakit sa mata nito ng magkaro’n ito nang hinala. Alam kasi ng binata na magkaibigan ang dalawa. “Tungkol ba ito kay Mr. Gabrielle?” Nang hindi siya sumagot ay napatungo ito ng ulo. “I knew it. H-hindi talaga tayo pwede.” May pait sa boses nito. Nang mag angat ito ng tingin ay may ngiti na ito sa labi— malungkot na ngiti. “I-I’m glad you asked for my help. P-pero, Yuri, sana naisip mo na masakit sa part ko na… na tulungan ka. Alam mo naman kung gaano kita kagusto, di’ba?” Tumango siya at yumuko. Mayamaya ay hindi na niya napigilan ang humagulhol. Halatang nagulat i

[Yuri]Bumuntong hininga siya habang nakatingin kina Nikka at Vera. Kagagaling lang nila ng bahay ni Pamela. Nag aalala kasi sila rito lalo pa’t muntik na itong makunan. Oo, buhay pala ang kaibigan nila at kasalukuyan itong buntis sa panganay nito at ni Alaric.Muli siyang bumuntong hininga.Napansin niya na kapag kaharap nila si Pamela ay maayos naman ang trato sa kanya ng dalawa pero kapag sila na lang ay malamig pa ang dalawa yelo. “Nikka, Vera, ano ba ang problema niyo? May nagawa ba akong mali at ganyan kayo sa akin?” Tanong niya.Ang totoo ay nasasaktan siya sa malamig na trato ng dalawa. Wala naman siyang natandaan na ginawa sa mga ito. Saka hindi siya sanay na ganito ang trato sa kanya.“Nagtatanong ka pa talaga?” “Vera.” Saway ni Nikka.“Bakit, Nikka? Dapat lang malaman niya ang nararamdaman natin bilang kaibigan niya.” May pagkairita na tiningnan siya ni Vera. “Ang tanġa mo rin, no? Niloko ka na nga ni Red, nakipagbalikan ka pa!”“Vera, tama—““Shut up!” Singhal ni Vera kay