"Who made my Mommy cry?"Dali-dali akong pumunta sa punuan ng hagdanan pagkakita sa anak kong magkasalubong ang mga kilay. Bumaba ito sa hagdanan kasama ang aso niya at matapang ang anyong tumingin sa mga tao sa paligid niya. Pagtingin ko kina Kuya Sandro at Kuya Joe nakita ko ang pagkabigla sa mga mukha nila. Palipat lipat ang tingin nila kay Rook, kay Knoxx, kay Knight at sa akin. Pati ang mga kaibigan nilang maiingay ay hindi rin nakapagsalita. Bakas sa mukha nila ang gulat. "Rook, please go back to your room." mahinahon kong sabi sa kanya pero hindi ito tumingin sa akin. Sa halip matapang itong tumingin sa lalaking tumayo sa tabi ko na parang kalaban yung tingin niya dito."Son--" Knight lowered his body and tried to reach him but Rook cut him off. "Why are you here again, Mister?" malditong tanong niya kay Knight. Oo kay Knight lang dahil hindi ito napigilan ni Knoxx ng lumapit ito sa amin. Tahimik at hindi palakibo ang anak ko pero mabait itong bata. Hindi ito basta-basta na

"It's just a test Knight, why are you so worried?"I didn't answer her. I came to see her just to have it done. She keeps on bugging me after I signed the waiver and other forms need for testing. Hindi niya na talaga ako tinantanan."Knight, this is Dra. Stella Lorenzo, she's my friend." Caren introduced me to a lady doctor. Her face is familiar but I can't remember when and where did I meet her. "Stella, this is Knight Wharton my boy..." I gave her a warning look but she just smiled at me unbothered. "my boy bestfriend. Kaya ayusin mo Stella, you know me." The doctor didn't say anything. She just raised her one brown at Caren and they look at each other like they are talking through their eyes. Pero hindi ko na pinansin yun. Ang gusto ko lang ay matapos agad ang tests na sinasabi ni Caren para makaalis na ako. Kailangan ko pang sunduin si Samantha sa school dahil magde-date kami ngayon sa condo ko. "How are you, Mr. Sarmiento?" The doctor asked when Caren left me with her in her c

"What happened to, Mister? I saw him passed out? Is he okay?"Hindi ako nakasagot. Parang biglang nablangko ang utak ko na hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Lahat kami natigilan. Nagkatinginan si Kuya Joe at ang mga kaibigan niya. Si Kuya Calyx na kanina pa nagdadaldal parang biglang nalunok ang dila. Si Kuya Joe naman ay mukhang natulala.Hindi namin inaasahan na magtanong si Rook tungkol sa tatay niya dahil iba naman ang pinag-uusapan nila. Tumikhim si Major Nate, sa aming lahat, siya ang unang nakabawi. "They brought him to the hospital, young man. Hopefully he's fine." Sagot niya sa bata. Tumango lang si Rook sa kanya at hindi na nagtanong pa. Muli itong bumalik sa usapan nila pero tungkol na sa aso ni Rook lahat. Maypa-video pa si Kuya Calyx sa anak ko habang binibida nito ang aso niya at sa tuwing nababanggit ang pangalan ng kaibigan nila tuwang-tuwa ito. "Ano nga ulit pangalan ng aso mo, Rook?" ulit niya at tinapat pa talaga ang camera sa mukha ng anak ko. "K

"Ayos lang ba kung kayong dalawa lang? Sa labas lang kami maghihintay ni Kuya Sandro." tumango ako ulit saka pa sila lumabas ng silid ni Kuya Dreau. Pumasok si Knoxx pero iba ang emosyong nakikita ko sa mga mata niya ngayon. Kung kanina blangko at diritso ang tingin niya ngayon may kakaibang emosyon na akong nakikita doon. Sinarado niya ang pintuan at naglakad ito palapit sa akin. Umupo siya sa bakanteng upuan na iniwan ni Kuya Joe. Umuyos ako ng upo, nanatiling tahimik. Parehas kaming dalawa, nagpapakiramdaman muna. Hanggang sa marinig ko ang malakas niyang buntong hininga. Tumingin ito sa akin at doon ko nakita ang pamumula ng mga mata niya. Hindi ko napigilan ang agad na pamumuo ng mga luha ko. Ilang beses akong kumurap pero nabalot na ang mga mata ko ng luha kaya nag-uunahan ito sa aking pisngi. "I'm sorry." yung palang ang nasabi niya naninikip na ang dibdib ko. Dama ko ang kalungkutan sa boses niya dahilan para lalong dumami ang mga luha ko. "I really don't know where

The room is filled with our cries. My Dad is silently crying too. It's too painful that we reached this point. I sacrificed and chose to hide everything from them to spare them from pain but still I am hurting them now. But I can't undo what I have done. Andito na ako sa ganitong sitwasyon, ang gagawin ko nalang ay bumawi. Bumawi sa mga taong hindi nila nakilala ang anak ko at bumawi sa mga taong pinili kong maging malayo sa kanila. Hinayaan muna naming kumalma ang isa't -isa bago ako kumawala sa mga yakap nila. Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi ni Mommy at tsaka sa mukha ko. Isa-isa ko silang tiningnan pati ang mga magulang ni Knight. Mukhang hindi na rin nagulat sina Daddy at Mommy kung bakit andito sila. Baka nasabihan na din nina Kuya.Pagkatapos binaling ko ang mga tingin sa anak kong puno ng pagtataka ang mga mata. Nakatitig ito sa Daddy ni Knight. Siguro nagtataka ito kung bakit magkamukha silang dalawa. Knight is the softer version of his Dad, Knoxx looks like more of him.