บททั้งหมดของ The Tycoon's Twins: บทที่ 71 - บทที่ 80

NAGISING si Alana nang makaamoy siya ng mabangong amoy ng pagkain. At kahit na hindi niya pa naidilat ang kanyang mga mata, kumakalam na ang kanyang sikmura. Kaya’t nagdesisyon na agad siyang idilat ang mga mata.Isang hindi pamilyar na ceiling ang kanyang kinamulatan. She then roamed her eyes all over the place, trying to recollect the memories from last night. At nang malala na niya ang mga ito ay ganoon na lang ang panlalaki ng kanyang mga mata.Wala sa sarili siyang napabangon at agad niyang tinignan ang kanyang katawan sa ilalim ng kumot nakabalot sa kanyang katawan. At para siyang nakahinga nang maluwang nang makitang kumpleto pa rin ang kanyang suot na damit.Napahawak siya sa kanyang ulo dahil sumakit ito sa biglaan niyang pagbangon. She roamed her eyes all over the place once again, trying to look for Rhett. Ngunit wala na ang binata sa paligid. Agad na nangunot ang kanyang noo.She took a very deep breath and pulled the heavy duvet off her body. Hinanap niya ang kanyang slipp

Tahimik lang siyang nakatitig sa sliced pork na nasa kanyang harapan. Kasalukuyan itong niluluto ni Rhett habang siya ay nakatitig lang. She was just testing her a while ago about eating samgyup. Ngunit agad siyang dinala nito rito.Kaya heto siya, tungangang nakatitig sa pork na binabaliktad ni Rhett. Wala pa rin silang imikan at mukhang nagpapataasan sila ng pride. And that’s fine. Magmula naman talaga noon ay mataas na ang kanyang pride. Hindi na bago sa kanya ang mga ganito. Nunkang magpapatalo siya ‘no.“Hello,” a waiter approached us. “Please don’t hesitate to let us know if you need anything.”Walang naging sagot o responde si Rhett kaya’t siya na lang ang pilit na ngumiti sa server at tumango. “Thank you.”Ngumiti rin ito pabalik sa kanya at agad na naglakad paalis. Nang sila na lang ay muli siyang tumahimik. Nilagyan na ni Rhett ng nalutong pork ang kanyang plato. Agad naman siyang nagkuha ng isang dahon ng repolyo at pinalaman ang isang slice ng pork doon bago sinawsaw sa ch

Alana woke up in the middle of the night, feeling thirsty. Bumangon siya sa kama at hinilot ang kanyang sintido. She opened her eyes and closed them back again. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng uhaw pero nauuhaw talaga siya.Muli niyang binuksan ang mga mata, only to realize that the light were left on. She roamed her eyes all over the place. Ito ‘yung silid na tinutuluyan niya. At mukhang ang binata ang naghatid sa kanya rito at iniwang nakabukas ng ilaw.Inalis niya ang kumot mula sa kanyang katawan at hinanap ang kanyang tsinelas dahil paniguradong malamig ang tile. Nang mahanap niya ito ay agad siyang naglakad palabas ng silid na kanyang tinutuluyan.She’s still wearing the yellow floral dress she wore this morning. Tinignan niya ang orasan sa relo at napahugot ng malalim na hininga saka siya muling tumayo at naglakad palabas ng pinto. She wanted to rub her eyes but she’s fully aware to the fact that she’s till wearing a damn mascara. Baka magmukha siyang pusa kapag

Her simple request was granted by Rhett right away. He asked her to start packing her things and she did. Mabilsi niyang niligpit ang kanyang mga gamit na inilabas. Pati na rin ang mga shower products niya kanya ring niligpit.Medyo nahirapan pa siya dahil hindi niya napansing naparami pala siya sa mga dinala niyang damit dahil nang subukan niya itong ipasok lahat sa kanyang bag na hindi naayos sa pagtupi ay may natitira pang sleeping wear at dalawang dress niyang naiwan. Hinid niya maiwasang mapangiwi at humugot ng malalim na hininga.“Paano ba ‘to?” she asked herself while looking at her bag. “Ay bahala na.” Kahit hindi na halos magkasya ay pinilit niya itong pagkasyahin. Nakaka-bother na kasi masyado yung matanda. Gusto na niyang umalis. She wanted to leave and never go back here. That old lady is creeping the hell out of her.I mean, sinong na sa tamang isip ang magmamasid sa kanilang bahay na parang may hinahanap? And take note, it’s still early in the morning. Everyone who will

Tahimik lang siya sa tabi habang kumakain ng pizza. Nagpa-order si Rhett ng pizza para makain niya kasi hindi talaga siya tumahan sa kakaiyak. Para siyang batang paslit na inagawan ng laruan kaya ngumangawa.But she’s thankful, though. Kahit na hindi siya nanghihingi ay nagkukusa itong bumigay sa kanya. And now, she’s silently eating the pizza while stirring her ice cream to melt. Nakatayo lang sa may hamba ng pinto si Rhett at kunot noong nakatingin sa kanya.Hindi niya tuloy maiwasang makaramdam ng kaba dahil sa paraan ng pagtingin nito. It’s as if he’s judging her by the way he looks. Or maybe he’s trying to read what’s going on inside her mind.“Are you really not going to say anything?” tanong nito sa baritong tinig.Ngumuso siya’t humugot ng malalim na hininga. Binaba niya ang hawak niyang isang slice ng pizza at tumingin sa binata. She wanted to look away but she couldn’t. Masyado kasing nakakahiya ikukwento niya ang dahilan kung bakit siya naiiyak.Ngunit kahit na ganoon ay pi