บททั้งหมดของ The Tycoon's Twins: บทที่ 81 - บทที่ 90

Tahimik niyang tinanaw ang kalangitan. She wanted to take a swim but she’s too scared to take off what she’s wearing right now. Baka kasi masira niya ito. Hindi niya gustong maglabas ng pera dahil lang sa suot niya ngayon.“How are you feeling?”Nilingon niya ang lalaking na sa kabilang sun lounger. Nauna nang umalis sina Joey at ang kanyang kasintahang si Paolo. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na maramdaman ngayon habang inaalala ang mga pangyayari kanina. Habang inaalala ang mga sinabi niya kay Joey.The sudden feeling of guilt slowly eating her whole. Kahit gaano kasama at kasakit ng ginawa nila noon, hindi niya pa rin maiwasng makaramdang ng lungkot at awa para sa mga ito, lalaong-lalo na kay Joey.She’s convincing herself that maybe… maybe nagulat lang si Joey sa perang dumarating dito. Sa pagkakaalala niya kasi, Joey didn’t grow up fortunate like her. But ang kanilang pinagkaiba ay hindi siya iniwan ng kanyang ama at sa halip ay ginawa nito ang lahat para iangat siya

“Bakit mo ako gustong makausap?” tanong niya rito.Nandito sila ngayon sa terrace at nakatitig sa malawak na karagatan sa kanilang harapan. Paolo is too early to ruin her mood. Baka magpuntapa rito si Joey at masabunutan siya. Hindi niya yata kaya ang bagay na ‘yon. Sobrang mahal kaya ng hair treatment kapag nasira.“I came here to apologize,” he said. “We never had a proper way of saying goodbye before. Kaya kukunin ko ang pagkakataon na ‘to para humingi ng patawad sa ‘yo. I’m so sorry, Alana. Alam kong nagkamali ako. I cheated on you and I was too foolish para ipagpalit ka sa pera.”“Matagal na kitang pinatawad, Paolo. Hindi mo na kailangan pang humingi ng paumanhin.” Tipid siyang ngumiti rito at humugot ng malalim na hininga. “Kahit anong gawin natin, wala na rin namang magbabago, e. What happened, happens for a reason. H’wag mo na sanang gawin kay Joey ang ginawa mo sa ‘kin noon. Joey loves you so much that she’s willing to betray me just to be with you. Kung iniisip mong pera per

She bubbled her cheeks and sighed. Kanina pa sila ni Rhett walang imik dahil busy ito sa cellphone at nakakunot ang noo. Habang siya naman ay panay ang paglilibot ng tingin sa kapaligiran. Alana can still feel her knees trembling as she recalled her conversation with her stepmother.Panay ang kanyang paglilibot ng tingin sa paligid. Everyone is minding their own business. Ibang-iba sa restaurant ng hotel na kanilang tinutuluyan kanina na wala halos mga kumakain. Siguro ay dahil masyadong expensive ang hotel na ‘yon.“Wait! Is that Rhett Fuentabella?”Wala sa sariling napatingin si Alana sa bumanggit sa pangalan ni Rhett at nakita ang isang magandang dilag. A brunette woman. Naglakad ito palapit sa kanilang pwesto at walang ibang nagawa si Alana kundi titigan ito.As soon as the brunette arrived in front of their table, agad itong umupo sa tabi ng binata. Hindi niya maiwasang mapangiwi nang hindi man lang ito lingunin ni Rhett.“Found ya!” the brunette exclaimed. Doon pa lamang nag-ang

Bahagya siyang napangiti nang umihip ang malamig na hangin. Nandito siya nakatambay sa gilid ng kalsada at na sa harap niya ang maraming tanim na mga coconut tree. Nakalimutan niya kung ano ang pangalan nito ngunit natutuwa siyang makita ang mga ito. It’s like being between city and province.“If I jump off this bridge, am I gonna die?” wala sa sariling usal niya at nag-angat ng tingin sa binata.“No,” he replied. “You’ll just have break your bones and that’s worse than death.”Dito nila naisipang kumain sa kanilang dalang dessert. Nakakasawa na rin kasi kung puro dagat na lang ang makikita niya, ‘di ba? At saka, walang masyadong tao rito. Siguro ay mamaya pa. May iilang nakatambay ngunit abala naman ito sa sariling nitong mga pinagkakaabalahan.Humugot siya ng malalim na hininga para langhapin ang masarap na simoy ng hangin. Biglang sumagi sa kanyang isipan ang mga bagay-bagay. Katulad na lang ng kung ano ang mangyayari sa kanya ngayong nakausap na niya ang dalawang taong nagdulot sa

Pagdating nila sa hotel ay isang tawag ang dumating kay Rhett. Hindi niya alam kung ano ‘yon, ngunit pansin niya ang pagmamadali sa mukha ng binata ngayon. Nakaupo siya ngayon sa couch kung saan tanaw na tanaw niya ang malawak na karagatan sa kanyang harapan.Hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang nangyari sa loob ng sasakyan nito kanina bago sila umalis. It was the most passionate kiss she ever had in her whole entire life. Butterflies are still flipping through her stomach and every time she remembers it, she can feel her cheeks heating up.“I have to go,” he said. “I have a flight to catch up to Singapore.”Wala sa sarili siyang napalingon nang marinig ang sinabi nito. May kung anong nalungkot sa kanya nang marinig ang sinabi nito. Pinilit niya ang sariling ngumiti at tumango.Ito naman ang gusto niya, ‘di ba? Ang umalis ito. Dahil alam niyang malaking ginhawa sa kanya ang hindi makita ang binata. Ngunit bakit ganun? Bakit parang gusto niya itong manatili? She