บททั้งหมดของ The Billionaire's Unfulfilled Love: บทที่ 131 - บทที่ 140

Hope Point Of ViewAfter 2 years..Naisipan namin ni Luigi na umuwi nang Pilipinas. Pero bago iyon, nag tungo muna kami sa London para roon mag liwaliw. I smile at nang makita ang London Bridge at London Eye kakaibang saya at excitement ang aking naramdaman. Napaka sarap sa pakiramdam ang sariwang hanging humahampas sa aking balat. "Mag jacket ka kaya?" concern na sabi ni Luigi. Umiling ako."Naku! Gusto ko ngang nadadampian ng ganitong hangin ang aking katawan e." sabi ko. Napailing nalang siya. Hawak namin ang kamay ni Luhan habang nag lalakad sa may Park.Binilhan namin si Luhan ng masasarap na pagkain. Saka ice cream at naupo kami sa may Bench. "Excited na akong umuwi ng Pilipinas." nakangiti kong sabi."Siguradong excited na rin sila Tito at Tita kapag nakita ang kanilang apo." nakangiting tugon ni Luigi."Can we meet my grandma's and grandpa, Mama?" tanong ni Luhan. Ngumiti ako roon saka niyakap siya."Yes, son. We will. Soon, we just need to stroll here with you." I said. Ser

Hindi malaman ni Hope kung bakit siya nasasaktan. Akala niya tuluyan na siyang nakalimot. Tila binuhusan siya ng malamig na tubig sa mga oras na iyon nang tuluyan na siyang pakawalan ni Yuan. Ang kanyang ego at katatagan ay sinukat nang sandaling talikuran siya ni Yuan. Iyon naman ang ginusto niya pero napaka sakit pag masdan ang unti-unting pag alis ng lalaking sobra niyang minahal.Kasabay ng pama-maalam ni Yuan ang pinaka masakit na kanta na sinulat ni Hershey na ngayo'y tinu-tugtog at kina-kanta ng Dark Deimos Society.Song Title:"What, Why, How, When"Intro:What are you doing?Why are you leaving?Why do you always say sorry?How about my feelings?How about me? When you're goneWhen you left me behindWhen I found outthat I'm not in your armsWhen I found no trace of you aroundWhen I felt so sad and all I can do is to crySi Danielle Raphael Salvatore ang kuma-kanta kaya hindi magka-mayaw ang mga tao sa kilig kahit sobrang sakit ng mga lyrics na binibitawan nito. Damang dam

Bago mag lunch break pumunta si Luigi sa Opisina ni Yuan sa London. Pinapasok naman siya ng secretary nito matapos sabihin ang pangalan niya at itawag sa intercom. Kasama ni Luigi si Luhan na ngayon ay nakaramdam ng matinding hiya habang binabaybay nila ang pasilyo papunta sa Opisina ng kanyang ama."Uncle L, kinakabahan ako. Baka sungitan ako ni Papa." mahina ang boses na sabi ni Luhan. Napangiti si Luigi sa sinabi nito."Hindi 'yan, mabait naman ang Papa mo sa kanyang mga anak. Pwede naman siyang magpa-DNA Test kung hindi siya maniniwala sa sasabihin ko." seryosong tugon ni Luigi at kinalma si Luhan. Tumango ang maliit na ulo nito sa kanyang narinig."Narito na tayo, behave Luhan huh." paalala ni Luigi bago pumasok. Nag taas naman ng kanang kamay si Luhan na tila namamanata. Pag pasok nila sa loob. Sumalubong ang seryosong mukha ni Yuan habang nakaupo sa swivel chair nito."Anong ginagawa mo rito?" malamig na tugon ni Yuan kay Luigi saka ipinag salikop ang kanyang palad."I am not h

Isang panibagong Kabanata..Ang Istorya ng Pag iibigan nila Euphemia at Yohann..Naging mas matibay at maayos ang pamumuhay ng pamilya ni Hope at Yuan.Ang kanilang pagmamahalang na udlot ay muling na ituloy. Mas tumatag at mas masaya ang kanilang pamilyang binuo ng mag ka-sama. Ang mga regrets at bagay na hindi nagawa ni Yuan noon ay nagawa na niyang iparamdam ngayon kay Hershey. Mas naging sweet at maalaga siyang asawa at ama sa kanilang mga anak. Si Yohann na ngayon ang namamahala sa Business ng kanilang pamilya at kilala siyang strikto pag dating sa trabaho. Maraming babae ang nagkakandarapa sa kagwapuhang taglay ni Yohann. Higit na mas pogi kasi ito kaysa sa kanyang amang si Yuan. Mas dominante at hindi mababakasan ng kahit anong pag ngiti. Simula nang maging CEO si Yohann mas lumawak at mas lumaki ang nasasakupan ng kanilang kompanya. Mas ruthless pa ito kumpara sa kanyang ama.Euphemia Point Of ViewKagagraduate ko lang ng kolehiyo bilang Psychology Student. Ngayon ay nag

Nang mga sumunod na araw ay normal ang aking trabaho. Kapag uwian, sinasabay ako ni Sir Yohann. Hindi naman binibigyan ng malisya ng mga kasamahan ko sa Company ang ganoon. May ibang nag hihinala na pero hindi magawang mag salita dahil bawal ang tsismis sa trabaho. Matatanggal sila agad."Anong iniisip mo?" kuryosong tanong ni Sir Yohann.Tumingin lang ako sa may bintana bago sumagot."Wala naman, maliban sa buti hindi ka nababadtrip sa'kin dahil sa ugali ko at prinsipyo ko. Samantalang sa iba, para kang dragon kung magalit." malumanay kong sambit."Hindi ko rin alam, pag dating sa'yo kalmado ako. Hindi ako nakakaramdam ng inis o galit. Unless pinag selos mo 'ko. Huwag na huwag mong susubukan ang pagiging seloso ko. Nag mana ako kay Daddy. Higit na mas seloso lang kaysa sa kanya." mahabang litanya niya. I sighed."Oo na. Ayoko rin masesante, may mga magulang akong gustong i-ahon sa hirap. Without someone's help. Mas gusto kong mag sikap nang sarili ko. Bilang ganti sa lahat ng sakripi