บททั้งหมดของ The Billionaire's Unfulfilled Love: บทที่ 151 - บทที่ 160

Nagising si Axendryce at Yohann na nasa Mansion na sila pero hindi sa Pilipinas kundi sa London. Nasapo ng mag kapatid ang kanilang noo at ulo sa sobrang pananakit noon dahil sa Hang over."Good morning, mga anak. Uminom muna kayo ng chicken soup at gamot pagkatapos niyo. Para maibsan ang hang over niyong dalawa. Kung bakit ba kasi nag pakalunod kayo sa alak?" sermon ni Hope sa mga ito. Hindi naman agad nakakibo ang dalawa dahil roon."Bilisan niyo na, maligo na kayo agad para hindi kayo kapuyin. Mainit sa katawan ang alak." dugtong pa ni Hope nang hindi sumagot ang dalawa."Ma, bakit kami nandito?" takang tanong ni Yohann."Oo nga. Nasa Pinas lang kami kahapon ah?" dugtong ni Dryce."Nag pasya kami ng Daddy niyo na rito na muna kayo habang nag momove on. Bilang isang magulang masakit para sa'min ang makita kayong nasasaktan at nahihirapan." seryosong tugon ni Hope sa kaniyang mga anak.Hindi naman nag salita pa ang dalawa at agad na uminom ng mainit na chicken soup. Mabilis nila iyon

Nagising ako nang maaga araw-araw pero ni minsan hindi ko naabutan si Yohann.Hinahatid ako ng personal driver namin sa aking eskwelahan. Medyo naninibago lamang ako ngayon dahil wala na si Daddy. Nakakalungkot dahil ngayon ko lang naranasan mag isa. Iyong wala na akong katawanan at kausap araw-araw..Narealize ko lang kung gaano kahirap gumising nang wala na iyong magulang mo sa tabi mo.Masiyadong naging mabilis ang mga pangyayari. Tipong hindi pa ako handa mawalan ng Daddy. Darating pala talaga ang panahon na mawawala ang magulang natin. At halos mag isa nating haharapin ang buhay. Wala nang mag papaalala ng mga dapat at huwag nating gawin. Iyong mag sasabi na: Anak mali 'yan!Huwag mong gawin 'yan! Mag aral kang mabuti. Mag sikap ka! At Pag yamanin mo ang sarili mo. Iyong mag sasabi sa'yo na anak matuto kang mag ipon dahil hindi sa lahat ng oras swerte tayo, may pera tayo at kahit mayaman na tayo. Matuto tayong makipag kapwa-tao. Igalang mo ang mga matatanda, huwag kang makipag b

Lumipas ang mga araw at buwan. Ngayon ay isa na akong ganap na Grade 12 Student. Ga-graduate na kami. At ako ang itinanghal na Cheer Leader. Panay pa rin ang pag iwas ko kay Yohann.. Hindi na kami nag kikita sa Mansion. Nagulat ako nang isang hapon may isang Veyron na huminto sa harap ng aming school. Saktong labas ko lang noon at nag hihintay na si Kuichiro sa may parking lot. Hinarangan ako ng kotse at natigilan ako nang lumabas si Yohann. Naka business attire ito at sobrang guwapo. Nag tinginan ang mga estudyante dahil sa sobrang lakas ng dating ni Yohann. Aakalain talaga nila na artista ito sa sobrang lakas ng appeal."Let's go." Malamig niyang yakag. Kumunot ang aking noo roon."Huh?" Naguguluhan kong tanong. Tinanggal niya ang suot niyang glasses at sumenyas na sumakay na ako sa kotse niya. Nag tilian naman ang mga estudyante nang makita ang guwapo nitong mukha."Kyaaahh! Sobrang Guwapo pala talaga! Artista ba siya?""Grabe! Akala ko artista! May kahawig e!""Grabe ang porma n

It was a Summer Vacation..Sobrang init at talaga namang hindi ko na kaya mag stay sa Mansion. Sinisipon naman ako sa tuwing gagamit ako nang aircon then lalabas ako to buy something.. Medyo hassle masiyado. Ayoko namang iasa sa mga kasambahay o tauhan ni Yohann."Hello, Miss Claudine?" napalingon ako kay Mimi.. Isa sa kasambahay sa Mansion."Oh? Hey!" bati ko pabalik. She smiles at me.."Miss, nag iwan po ng notes si Sir Yohann na hindi siya makakauwi nang ilang araw. Take care of yourself daw po." seryosong saad ni Mimi. Tumango ako saka uminom ng malamig na tubig.. Aalis na sana siya nang sabihin kong..."Wait! I want to ask you something. Gaano ka na katagal sa Mansion?" seryoso kong sabi. Tumango naman siya at tumingin sa'kin."Ano po iyon? 9 years po." magalang niyang tanong."Can you tell me something about Yohann? Medyo matagal na ako rito at kilala siya ni Daddy. Pero wala namang nakukuwento sa'kin ang Daddy ko noon. Kumbaga, hindi ko talaga lubos kilala si Yohann at nag tata

Started with a hug..College Life..Sobrang lakas ng ulan nang biyernes nang gabi. Ginabi ang klase namin. Ganito pala kapag College may mga pang gabing subject talaga. Iyong Economics ko kapag Wednesday 5:30-6:30. Grabe! Tapos kapag Logic naman 6-7 pm kami every Friday. I sighed. Pakiramdam ko sobrang drained nang utak ko sa Logic na subject. Still, nakaka tuwa dahil naiintindihan ko siya.Nauna na si Kuichiro kanina noong hindi pa naulan dahil nag excuse siya. May emergency raw sa kanila. Kaya wala akong masakyan pauwi. Nag pasundo ako kay Manong pero hanggang ngayon ay walang nadating. Baka na stuck up sa Traffic.Nag hihintay pa naman ako rito sa may harap ng convenience store. Wala pang silungan. Ayoko namang mag stay sa loob dahil sobrang lamig. Hanggang sa huminto ang isang kotse. Kilalang kilala ko ang veyron na ito. Lumabas si Yohann na may dalang payong at sweater. Inilagay niya iyon sa'kin at pina-sakay ako sa kaniyang kotse. Kinilig ako sa paraan ng pag lalagay niya ng