Semua Bab Take Me Down, Professor: Bab 71 - Bab 80

Reality hits me. Akala ko mahirap na ang buhay estudyante, mas mahirap pala talaga ang buhay kapag nasa labas na ng paaralan. Hindi na pwedeng laruin ang buhay.Marcus University became a part of my life, and a lot of things happened in that place. Nakilala ko si Professor Sybill; lalo na si Ismael. But they are now gone. Mabuti na lang at naiwan sa akin si Savannah.But we are also separating now because we will be crossing different paths. Siya ay mag-uumpisa na ng business, samantalang ako ay sukdulan pa rin ang paghahanap sa trabaho. I already applied to Loeisal Malmdan Company, but I wasn't that confident that my curriculum vitae would lead me to the interview door, so I also submitted to the other companies. I hope one of them will be my stepping stone to my dreams.

"It is doing what is right even without someone looking at you," simpleng sagot ko habang pinipigilan ang pagluha. Mabilis ang tibok ng puso ko at pilit na pinakakalma ang sarili, kahit na naaalala ko si Ismael. Napalingon ako kay Mr. Roize na ngayo'y nakatingin pala sa akin nang madiin. Tila ba sinusuri ang itsura ko. I tried to act straight and normal, like nothing was bugging my mind. I need to concentrate. I am in a job interview, and I don't want to fail this. This company is my dream, I should be serious. "Miss Alvandra, come with me," wika ni Sir Martin. Ngayon ko lang napansin na tapos na pala ang interview dahil wala na ang iba pang applicants. Ibig sabihin, ako lang ang nakapasa? How did it happen? Akala ko, mas nakakaangat sa akin ang mga kasama ko? "This is the second part of the screening. You may start your written exam in that room. I'm giving you thirty minutes to finish that test. After you pa

Binuksan ko ang regalo at tumambad sa akin ang magandang modelo ng isang cellphone. Alam niya bang sira na ang sa akin, kaya niya ako binigyan ng ganito? Paano niya nalaman? Narito lang ba siya sa paligid? Bakit hindi siya nagpapakita? Pinarurusahan niya ba ako?"Ismael naman, eh," bulong ko na para bang nawala na sa akin ang lahat ng pagdududa. Para bang nakalimutan ko na lahat ng ginawa niya sa akin at naiwan na lang ay ang katotohanang mahal ko pa rin siya sa kabila ng lahat. Kaunting ganito ay mapapabalik niya ako, magagawang mapaasa. Umiikot na naman ang mundo ko sa kaniya. Dahil sa ginawa niya, nagkaroon na naman ako ng lakas. Pakiramdam ko kahit nasa malayo siya at wala rito ay hindi siya nawawala.Bakit ka ganito, Ismael? What do you really want this time?Pinunasan ko ang mga luha ko kahit na patuloy pa rin sila sa pagpatak. Nilagay ko ang sim card ko sa bagong phone at sinubukang tawagan si Ismael, pero katulad ng da

"Jothea?"Napatunghay ako sa tumawag sa akin. Nasa unahan ko siya at katulad ko'y naghihintay sa pila. "Jothea!" pagkumpirma niya nang magtagpo ang aming mga mata."Atacia, ikaw pala! Anong ginagawa mo rito?" tanong ko nang mamukhaan ko siya. Siya ang classroom president namin.Ngumiti siya sa akin. "Lumipat na ako rito. Mas malapit kasi ang Marcus University kung dito ako titira. Doon na ako nagtatrabaho ngayon bilang isang part-time instructor," kuwento niya na siyang nagpahanga sa akin. Nakakatuwa namang marinig na isang buwan palang ang nakakalipas nang maka-graduate kami ay nakahanap na kaagad siya ng trabaho. Ang maganda pa ay doon pa sa Alma Mater namin. "Ikaw? Kumusta ka? Kumusta kayo ni Prof?"Nawala ang ngiti ko nang marinig ko ang tanong niya. "Ha? Ah..." Hindi ako agad nakasagot pagkat wala rin naman akong ideya kung kumusta kami ni Ismael. Kumusta nga ba kami? May kami pa ba? Akala ko ay makakatakas na ako sa pag-iisip tungkol sa kaniya, hindi pa pala."Nakita ko siya nit

"Tsk. Who in her right mind would sleep on the grass?" rinig kong sambit ng isang lalaki. I tried to open my eyes, but I couldn't. I really feel sleepy. Maybe this is because of the champagne I bottomed up.Bigla kong naramdaman ang mainit at magaspang na kamay na dumampi sa katawan ko. Napaungol pa ako dahil doon. Binuhat niya ako. "I was supposed to surprise you today by coming here, but look at yourself; you're drunk. You didn't even wait for me to celebrate your birthday. You threw the cake and chugged all the champagne."Tunog ng smart door lock ang kasunod na narinig ko. Pagkatapos ay naramdaman ko na lang na ibinaba ako sa malambot na higaan.I heard him sigh. "You selfish woman. How are you gonna live without me? Are you gonna be like this forever?"