Semua Bab Take Me Down, Professor: Bab 51 - Bab 60

"Good evening, Sir Ismael. Your parents are not yet at home. They will be here tomorrow at seven p.m. You want me to lead you to your room?" pagbati ng isang lalaki na may kasama pang maraming lalaki na nakahanay sa may pintuan. May mga babae ring naroon at panay ang sulyap kay Ismael at sa akin."No, thank you. Tell my parents that summoning me here will not change my decision. We'll just stay for a night," sambit ni Ismael bago niya hawakan ang kamay ko.Nakaramdam ako ng kaba. Hindi na ako makapaghintay na malaman ang totoo. Umakyat kami sa hagdan na may nakalatag na red carpet. Kahit ang haligi ng hagdanan ay may magagarang palamuti. Shit. How am I supposed to take this?Binuksan ni Ismael ang malapad na pinto ng isang kuwarto. Pinapasok niya ako at muli itong isinar

Tumugon siya sa mga halik ko habang hinahaplos ang leeg ko. Ganoon din ang ginagawa ko sa kaniya.I started it again pero mukhang ako ang tatapusin niya. But those thoughts are ruined by a sudden knock."Sorry to interrupt you lovelies, but mom and dad are now here," pahayag ni Isa sa likod ng pinto ng kwarto kung nasaan kami. "They are inviting us for lunch." Nagkatinginan kami ni Ismael. Ang sabi niya ay magpapalipas lang kami ng gabi pero inabutan na kami ng umaga. Ngayon naman ay wala na kaming kawala.Am I ready to face his parents? Nakaramdam ako ng kaba. Ipinaliwanag na sa akin ito ni Ismael kagabi pero hindi ko pa rin matutunang maging handa. How can they ask us to get married when they don't even know about me? At kami ni Ismael ay hindi pa rin lubusang kilala a

He wiped my tears, just like he always does. His warm hands always comfort me."Your tears can make every guy fall for you harder, Jothea. Even your crying was overly taking my breath away. You are so beautiful, even when you cry."Lalo akong napaluha sa sinabi niya. Hindi ko na alam kung paano pigilan. Pakiramdam ko lahat ng problema ko ay nawawala dahil lang nakatingin ako sa kaniya. Hindi ko na naiisip ang iba."My feelings for you run deep, deeper than the thoughts you could ever think about."Lumapit siya sa akin upang halikan ang noo ko. Ramdam na ramdam ko sa puso ko ang bawat salitang sinabi niya sa akin. Kahit ang mga sumunod na salita ay ang mas lalong nagpalakas ng iyak ko.

Bumigat ang paghinga ko. Ako na nga itong ginawan ng mali, bakit parang ako pa ang may kasalanan? Ako pa ang mali na itinawag ko sa pulis ang nangyari? Hindi ko naman alam na kapatid ko pala ang salarin! Hindi ba tamang humingi ako ng tulong sa mga pulis, kasi kahit isa naman sa kanila ay hindi ako tutulungan?"I'm sorry to bug in, but Jothea is the victim here. She has the right to call the police for help, and she also has the right to put him in jail because the evidence proves that he's guilty," komento ni Ismael na nagpangisi kay dad. Tinapatan ni dad ng baston niya ang dibdib ni Ismael."And who are you again? Who are you to speak for my daughter? Are you her boyfriend?" Napalunok ako. Kita ko ang kademonyohan sa mukha ng ama ko. Kahit kailan talaga hindi niya ako pinahalagahan bilang anak niya. Ngayon naman na may nagb

"Love, come here. I'll treat your wound," malambing kong sambit nang makaupo ako sa couch pagkatapos kong kunin 'yong first-aid kit. Gawa kasi ng labi niya, may dugo at parang namalma sa suntok na ibinigay sa kaniya ni Professor Sybill kanina. Sinunod niya naman ako. Nakaharap siya sa akin at tinitingnan ako lalo na ang mga namumugto kong mga mata. Halos kalahating minuto rin akong umiiyak kanina bago ako tuluyang kumalma. Pakiramdam ko naman ay nailabas ko na lahat ng ikinimkim kong sama ng loob. Inumpisahan ko nang gamutin ang labi niya. Naalala ko tuloy no'ng nasa camping kami. Noong napaso siya. Ginagamot ko rin siya noon. Ilang saglit lang ay natapos ko nang gamutin si Ismael, kaya naman tumayo na ako para ibalik, 'yong first-aid kit sa cabinet, nang bigla niyang hilahin ang kamay ko. Napaupo ako sa mga hita niya. "What is it, love? I'm done na po."