Semua Bab Craving Wealth: The Billionaire's Wife In A Desperate Gambit: Bab 121 - Bab 130

“You sure about this?” tanong ng kapatid niyang si Austin. “Oo, nga. Why do you keep asking ba?” asik niya. Nagkibit-balikat ito, “Calm down, baby. I am just asking, okay?” Inismidan niya ang kapatid at naunang maglakad, iniwanan niya ang kapatid niyang hila-hila ang maleta nilang dalawa. Nagplano siyang mag-resign, ngunit tumutol ang dalawang kapatid niya, pati mismo ang Daddy niya ay hindi pumayag. Halos limang taon na rin nang huling tumuntong siya sa Metro, ganun na katagal siyang nagpakalayo-layo. Hindi niya maiwasang maalala ang mga dating katrabaho, lalo na ang mga malalapit sa kanya. Si Max lang ang bukod tanging nakakaalam kung nasaan siya at kung ano ang kalagayan niya. However, Max migrated to London, kasal na ito ngayon sa asawa nitong British, na nakilala nito sa online dating app. “Baby!” rinig niyang sigaw ng kuya niya, saglit pa ay naramdaman na niya ito sa tabi niya, nakaakbay sa kanya. “You should’ve waited for me.” “Ang bagal mo,” ismid niya. Buong durasyon n

Kahit pa nakasuot ito ng sumbrero at mask, at mga mata lang ang nakikita niya ay alam niyang si Raphael iyon. Binabaa niya ang tingin sa mga paa niya. Pinapakiramdaman niya ang sarili niya. Sumara ang pinto ng elevator at ramdam niya ang presensya nito. Pasimpleng sumulyap siya rito, mukhang hindi siya nito napansin sa dami ng taong kasabayan nila. Hindi na gaya ng dati ang nararamdaman niya para sa dating asawa. It was more like, she loves him as a friend. Not the same intense love she had for him back then… Hindi niya mapigilang mapangiti. She can’t face him right now. She has a lot of things to say to him. Siguro sa mga susunod na araw. May ilang araw pa naman siya rito sa Metro. She want to finally close the book with him. Tumunog ang elevator, bumukas ang pinto at huminto na siya sa floor kung saan sila bababa. Akay-akay niya si Jean, mabuti na lamang at sa ilang taong lumipas ay nasasanay siyang magbuhat kay nakaya niya ang bigat ng kaibigan niya. “Tati. Umiikot mundo ko,”

“Really? Lagdameo?” sarkastiko nitong turan. “What the hell is your problem?!” hindi niya mapigilang mapatayo dahil sa inis. Hindi niya maintindihan ang pinuputok ng butse nito. Sa inis niya ay malakas niya itong tinulak ngunit hindi man lang ito natinag. Sinuntok niya ang dibdib nito, sa huli ay siya rin itong napangiwi sa sakit.“We are still fucking married, Athalia. How the hell you are a Lagdameo now!” hinawakan nito ang kamay niya, mariin ang pagkakahawak nito. Nakadikit ang kamay niya sa dibdib ng dating asawa.“Eh, ‘di maghiwalay tayo ng legal. Is that what you want? Kaya ba galit na galit ka?!” “And what? Hayaan kayong magsama ng lalaki mo? No fucking way!” marahas siya nitong hinila papalapit, hinawakan nito ang bewang niya. “You are still my wife, Athalia. You are still Athalia Rielle Yapchengco. Not Rielle Lagdameo!”“Ano ba! Bitawan mo ako,” pilit siyang nagpupumiglas sa pagkakahawak sa kanya ng dating asawa.“In the eyes of the law you are still mine. Akin ka pa rin,”

Buong akala niya balik sa normal na ang buhay niya. Malayo sa gulo ng syudad at malayo sa dating asawa niya— technically speaking asawa niya pa rin dahil hindi pa sila legal na hiwalay. Inaayos nang kapatid niya ang papeles para sa legal separation nilang mag-asawa.“You deserve to be known, Miss Lagdameo. You are a woman with passion and intelligence. Kaya hindi ko alam kung bakit ka nagtiyatiyaga sa pipitsuging hospital na kagaya nito,” wika ng Senior Doctor niyang si Mrs. Alcaraz, kagaya niya ay isang itong General Surgeon.Nginitian niya ito, “Ayos lang naman 'ho sa 'kin. I am actually doing fine here. And I am not working to gain attention. I am working because this is my calling.”“Nonsense! You have the hands of a God. You perfectly operate on a major case, na iilan lang sa mundo ang may kayang gawin iyon. Even, I had a hard time performing that procedure. Kaya ako sa 'yo tanggapin mo ang offer na magtrabaho sa Metro. And you'll have to attend the seminar. You have to present yo

“Of course not!” mariing tanggi ni Raphael. “E, gago ka pala! Bakit mo akong dinukot? Ano bang kailangan mo sa ‘kin, Raphael. Tapos na tayong dalawa!” taas-baba ang dibdib niya sa galit. “You don’t understand,” wika nito na halos pabulong na. Hinang-hina siya dahil sa mga nangyari. “Iuwi mo ako.” “I can’t,” umiling ito at dinala siya papasok ng bahay. Hindi pa rin siya tumitigil sa ka iiyak. Hindi niya ma-gets ang punto nito, kung bakit kinuha siya nito. Ano na naman ang kasalanan niya rito? Pumasok sila sa unang kwarto na nakita nila sa loob, binuksan nito ang banyo at maingat siyang inilapag sa tub. Huminga ito ng malalim at malungkot na tinignan siya. Sumisinok-sinok pa siya habang sinasamaan nang tingin si Raphael. “Take a shower. Kukuha lang ako ng masusuot mo. Don’t ever think of escaping. This is an island and you are not a good swimmer,” ani nito at umalis. Naiwang siyang nakatulala. Hindi niya maintindihan kung ano ang gustong mangyari nito. Nanginginig man ay naligo s