บททั้งหมดของ Craving Wealth: The Billionaire's Wife In A Desperate Gambit: บทที่ 141 - บทที่ 150

“Anak?” rinig niyang wika ng biyenan niya mula sa kabilang linya.“Yes po, My?”“Pwede ka bang dumalaw rito sa bahay? Hinahanap ka kasi ni Angkong,” narinig niya itong bumuntong hininga. “And also, malapit ang birthday celebration ng Ahma mo. We can still invite you right? Like the old times? And you are still a Yapchengco.”Napakamot siya sa ulo niya, mas lalo yatang gumulo ang buhay niya. “Please, anak?”Huminga siyang malalim, “Sige My. Subukan kong dumalaw diyan pero baka bukas pa po ako available. Pakisabi na lang po kay Angkong.”“Okay, thank you, Darling!” Nang namatay ang tawag ay bumaling siya sa mga bata na abala sa pagkukulay sa coloring book ng mga ito. Hindi siya pwede umalis ngayong araw dahil nag-promise siya sa mga bata na Mommy and babies day today. She’s planning on enrolling them sa mga workshops. Para may pagkaabalahan naman ang mga ito, kapag kasi nandito lang sa bahay ang mga ito ay pagod na pagod lahat ng mga tao dahil sa kakulitan ng mga ito.“Mama, I want a c

Raphael’s trying to win his wife’s heart back. Pero hindi yata nakikisabay ang tadhana. Ang daming kontra. Ang daming gustong pumapel at bumida. And Austin Lagdameo is number one on the list. Hindi niya magawang magalit kung naibaling ng asawa niya sa iba ang nararamdaman, ilang taon rin ang lumipas at kailanman ay hindi niya naiparamdam nang maayos sa asawa ang tunay na nararamdaman niya. Wala siyang pakialam kung may Austin man na pumapael, gagawin niya ng lahat maibalik lang sa buhay niya si Athalia. Kahit itanggi man niya, Austin Lagdameo’s a huge wall for winning Athalia’s heart. Nasasaktan siya sa tuwing naiisip na magkasama sila o ‘di kaya. But who is he to complain? Wala pa kalahati ang paghihirap na dinanas sa kanya ni Athalia. He was blinded by the pain and the feelings he had for Kristal. Kahit alam na niyang nakakasakit na siya ay wala siyang pakialam. And to think, ang mga pinsan niya ay isa rin sa nagdudulot ng sakit sa asawa niya. Kumukulo ang dugo niya sa tuwing inii

“I was like a child again, I couldn’t even move normally. I had to wait for someone to help me. It took me a year to be able to walk again. And it took me months to talk again. It was frustrating to learn everything from scratch. And I don’t want to give up. I don’t want to give you up. I don’t want us to end–”Umiling si Athalia, “Hindi ko alam ang dapat kung paniwalaan, Rafa. Saan ka noong umalis ka?”“I went to Kristal,” malumanay na wika nito.“For what?” she said–almost a whisper.Her eyes were darting through his soul. Hindi niya mabasa kung ano ang emosyon o iniisip nito. Nakatitig lang ito sa kanya, animo’y hinihintay pa ang mga paliwanag niya. Napalunok siya nang makita kung gaano ito kaganda ngayon, kahit pa namumula ang ilong nito dahil naiiyak ito. But she was the most beautiful woman he had ever seen. Walang papantay sa ganda nito sa paningin niya.“Raphael,” tawag nito sa kanya–doon lang siya natauhan nang makitang iritado ang ekspresyon nito.Tumikhim siya bago sumagot,

“What are you doing here?” gulantang na wika ni Tati nang makita si Raphael sa labas ng hospital.May dala itong bulaklak, bihis na bihis ito. Halos sumabog na ang dibdib niya sa kaba, Nang tumawag ito kagabi ay narinig nitong nagsalita ang anak nila kaya agad niyang pinatay ang tawag kagabi. At hindi niya binuksang muli ang cellphone niya. Dahil takot siya na baka alam na nito, hindi niya pa nabubuksan ang usaping ‘yon sa mga bata–natatakot siya na baka magalit ang mga ito sa kanya. “I texted you, Baby. Hindi mo ba nabasa?” nagtatakang tanong nito.“H-hindi ka galit?” she asked nervously.Kumunot ang noo nito, “Why would I be mad at you?” Lumunok siya at nag-iwas ng tingin, “Nothing. Don’t mind me.”Raphael sighed, inabot sa kanya ang hawak na tungkos rosas. “For you.”Tinanggap niya iyon, “Thank you.”“I texted you because today is Mom’s birthday and she’s lookin’ for you. Hindi mo raw siya ni-reply-an. She was even calling you. What happened to your phone?”“Biglang nasira kagabi–

“Mama who’s that?” Ryder who was looking at his father with awe. Hindi siya makasagot, nanatili ang mga mata niya kay Raphael na hindi maalis ang mga tingin sa mga bata. Papalit-palit ang tingin nito sa mga bata. Si Ryker at Ryler na tahimik tinitignan ang tatay nila. Habang si Ryder, kinikilatis ito–sa paningin ng mga bata isa itong estranghero. Kung sino man ang makakakita sa apat, iisipin agad na mag-ama sila. The triplets are Raphael’s mini me. Tumingin si Raphael sa kanya, asking if he can go near them. Tumango siya rito, mabilis itong naglakad. Nasa harap na niya ito ngayon. “Hi,” wika ni Raphael habang nakangiti–pulang-pula ang mga mata nito, halatang galing sa kakaiyak. “Mama is that for us?” Ryder asked, sabay nguso nito sa mga hawak ni Raphael. “Yes, this is my gift for the three of you.” “Mama, is he your boyfriend?” hindi mapigilang matawa ni Tati, may sakit na nga ang mga anak niya nagawa pang maging chismoso. “He is…” Bago pa man niya masagot ay pumalahaw na