Semua Bab Divorce by Mistake: Ex-husband CEO Started Chasing Her: Bab 241 - Bab 250

SA MGA SANDALING iyon ay nasa ospital si Irene. Ngayon niya makukuha ang resulta ng medical examination na isinagawa sa kanya noong isang araw.Matiyaga siyang naghihintay sa kinauupuan habang binabasa ng Doctor ang medical results."Kahit papaano ay healthy ka at walang komplikasyon mula sa naging operasyon mo," panimula ng Doctor saka muling nagbasa.Pero naiinip na si Irene kaya hindi na napigilang magsalita, "Natanong ko na dati 'to sa Doctor na nag-opera sa'kin. Posible pa'ng magkaanak ang isang babae kahit naoperahan na sa ovary. Tama naman 'yun. 'di ba, Dok?"Tumango-tango naman ito habang seryoso ang ekspresyon. "Ang gusto mo bang itanong ay kung posible ka pang magbuntis? Oo, malaki ang tiyansa pero..." pambibitin pa nito."Pero ano, Dok? Sabihin niyo na agad," may kabang tugon ni Irene.Mabigat na napabuntong-hininga ang Doctor saka nilapag ang hawak na medical results sabay tingin sa mga mata ni Irene. "'Wag sanang panghinaan ang loob mo pero ayon sa nakikita ko rito sa med

MALALIM na ang gabi pero hindi pa natutulog si Shiela. Nasa kwarto siya ng anak habang pinagmamasdan itong mahimbing na natutulog sa crib.Ilang araw na ang lumilipas pero wala pa rin balita tungkol kay Chris. Kamusta na kaya ang kanyang asawa?Sana man lang ay may pagkakataon silang makontak ito.Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at pumasok ang Nanny. "Nandito pa pala kayo, Ma'am," anito."May kailangan ka ba?""Wala naman po, itsi-check ko lang kung maayos ba ang puwesto ni Archie, baka kasi nakatagilid na naman ang ulo.""Inayos ko na," ani Shiela saka muling binalik ang tingin sa anak."Kung gano'n ay maiwan ko na kayo at magpapahinga na po ako," saad ng Nanny saka marahang sinara ang pinto.Ilang sandali pa ay nakarinig si Shiela nang mahinang ugong ng sasakyan. Tumayo siya upang silipin sa bintana kung anong nangyayari sa labas.Nakita niyang kararating lang ng isa sa mga kotse ni Louie. Mukhang kauuwi lang nito mula sa business trip na pinuntahan noong isang araw.Matapos m

SA PAGDAAN ng mga araw ay unti-unting lumalabas ang sintomas ng pagbubuntis ni Shiela.Iyong halos araw-araw sumusuka ito paggising sa umaga. Bigla-biglang nahihilo at kung minsan ay nagtataray.Pero madalas ay bigla na lang iiyak ng walang dahilan.Gaya lang din ng pagbubuntis noon kay Archie ang mga sintomas pero malala lang ang paglilihi.Maraming pagkain na gustong ipabili pero sa halip na kainin ay gustong si Chris ang umubos.Kung minsan pa nga ay tatawag sa trabaho at tatanungin kung kailan ito uuwi."Bakit, may gusto kang kainin?" tanong ni Chris.Sinabi naman agad ni Shiela ang kini-crave na pagkain."Sige, bibili ako mamaya pag-uwi may malapit dito sa kompanya.""Ayoko riyan, gusto ko 'yung sa may labas ng subdivision," ani Shiela."Parehas lang naman sila ng lasa, pero sige. Kung diyan ang gusto mo'y bibili ako," ani Chris.Ang bilin kasi sa kanya ng Ina at Zia na lahat ng gusto ni Shiela ay dapat niyang sundin o ibigay dahil mahirap talagang intindihin ang babaeng nagdadal

TULUYAN nang humagulgol si Shiela sa sinabi ng Doctor. Hindi niya nais isuko ang anak."H-Hindi na ba magagawan ng paraan? Baka pwede pa natin siyang mailigtas, please, Dok. Hindi ko siya gustong isuko," iyak ni Shiela. Hinawakan niya pa ang kamay nito habang nakikiusap."Pero ikapapahamak mo rin kung mananatili siya," ani Michelle. "Pasensiya ka na, hindi ko gustong saktan ang damdamin mo pero ito lang ang nakikita kong paraan."Marahang binitawan ni Shiela ang kamay nito saka tinakpan ang sariling mukha. Hindi ganitong balita ang gusto niyang sabihin sa pamilya lalo na kay Chris.Iniyak niya ang sakit na nararamdaman. Ilang sandali pa ay suminghot siya at pinunasan ang pisngi kahit dumadaloy pa rin ang luha. "Pwede... pwede bang saka niyo na lang siya kunin 'pag tuluyan ng hindi tumitibok ang puso niya? Gusto ko rin sanang ilihim na muna natin 'to dahil hindi ko alam kung magagawa ko bang sabihin sa pamilya ang--" hindi na niya kayang magsalita pa sa sobrang sakit ng nararamdaman.P

MAKALIPAS ang dalawang araw ay nagising si Irene. Nang una ay inakala niyang tuluyan na siyang namatay ngunit nang makitang may Nurse ang sa kanya ay sumusuri ay bigla na lang siyang naiyak."B-Bakit?" garalgal na halos walang boses ang lumalabas sa kanyang bibig.Napansin naman iyon ng babaeng Nurse na agad inilapit ang mukha. "Ano po 'yun, Ma'am?""Bakit niyo pa ako binuhay. Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay."Mahina man pero naunawaan iyon ng Nurse na makikitaan ng pagkabigla sa mga mata.Tumayo ito nang maayos at saka lumingon. "Gising na ang pasiyente."Ilang sandali pa ay nagpakita kay Irene ang pulis na dumakip sa kanya noon. Agad na rumehistro ang galit na nararamdaman."Ba't niyo pa ako dinala rito? Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay!" ani Irene na gusto itong sugurin pero hindi niya kayang bumangon mula sa kama.Nanghihina pa ang buo niyang katawan. Bukod roon ay may posas ang magkabila niyang kamay kaya hindi niya rin ito maaabot at masasaktan."'Wag ka nang gu