บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: บทที่ 1451 - บทที่ 1460

“เขาทำความผิดใหญ่โตถึงเพียงนั้น มิอาจอยู่ในตำแหน่งนั้นได้อีกต่อไป การลงโทษด้วยการไล่ออกนี้เป็นโทษสถานเบาที่สุดแล้ว” อ๋องอี๋หยางกล่าวตงฟางหลีเหลือบตามองฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างเป็นกังวล “โทษของจางฉู่คงมิถึงกับตายหรอกกระมัง? ยิ่งไปกว่านั้น เขาต้องดูแลเซียวเซี่ยงหวั่น...”“แม้ว่าจางฉู่จะมีบางช่วงที่กระทำก

อ๋องอี๋หยางจับจ้องตงฟางหลีสักพัก มุมปากก็ยกโค้งขึ้นน้อย ๆสำหรับเป่ยลู่แล้ว จีอู๋เยียนที่เคยบุกฝ่าเข้าไปชิงเตียงหยกเย็นพันปีตามลำพังก็ไม่ต่างอันใดไปจากน้ำป่าไหลหลากหรือสัตว์ดุร้ายลำพังแค่จีอู๋เยียนคนเดียว ก็สามารถสยบทั่วทั้งเป่ยลู่ได้แล้วเจ้าเจ็ดเสนอให้จีอู๋เยียนเข้าร่วมอยู่ภายใต้ธงของเงา เป็นเพรา

“นั่งลงให้ดี ๆ กินของตัวเองไป ผู้ใดยังกล้าคีบอาหารมั่วซั่วอีกล่ะก็ ข้าก็จะเอาเครื่องแกงที่เดือดปุด ๆ หม้อนี้เทราดหัวของผู้นั้นเสีย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดเอ็ด “แต่ละคน กินข้าวดี ๆ กันไม่เป็นหรือไร” ตงฟางอิงเห็นว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์โมโหขึ้นมาแล้ว ไม่กล้าก่อเรื่องซ้ำอีก นั่งลงอย่างว่านอนสอนง่ายลู่จิ้นนั้นถ

“เป็นสามีภรรยากันนานแล้ว ท่านจริงจังกว่านี้สักหน่อยเถิดเพคะ”ตงฟางหลีจึงกอดอก ปั้นสีหน้าเย็นชา บนใบหน้าหล่อเหลานั้นดูมีท่าทีจริงจัง “ข้าคิดมาตลอดว่าข้าค่อนข้างจริงจัง เที่ยงตรง และเปี่ยมไปด้วยความชอบธรรม”ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตัวสั่นสะท้านคนผู้นี้ มักชอบใช้รูปลักษณ์ภายนอกที่ดูสูงส่งพูดถ้อยคำที่ทำให้ผู้คน

ตงฟางหลีสีหน้าเริ่มเข้มขึ้น ในเวลาเช่นนี้ บรรยากาศเช่นนี้ พูดถึงเจ้าแมวโง่ตัวนั้นทำไม?“เฮยตั้นไม่อยู่” เขาพูดน้ำเสียงไม่พอใจ“ไม่อยู่? ไปที่ใดกันเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เลิกผ้าห่มออก ในผ้าห่ม มุมเตียง หรือว่าใต้หมอน ล้วนไม่เห็นเงาของเฮยตั้นบ่อยครั้ง ที่เฮยตั้นจะชอบมานอนแผ่หลาอย่างสบายใจบนกลางเตียงข