Lahat ng Kabanata ng ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: Kabanata 1811 - Kabanata 1820

“ไม่ผิดแน่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวเด็กคนนี้คือลูกของพี่รองกับหลินเฟยจิ้งแน่นอน“ท่านพ่อข้าอยู่ที่ใดกัน?” หลังจากที่หลินลู่หมิงได้ยินชื่อของหลินเฟยจิ้งแล้วนั้น เขาก็ลดท่าทีก้าวร้าวลงในทันทีเด็กน้อยที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มานั้น น้ำเสียงยังคงขึ้นจมูกอยู่ “ท่านช่วยพาข้าไปเจอเขาได้หรือไม่?”“นี่มิใช่หรือ?

“เจ้าโง่หรือ?” หลินลู่หมิงรู้สึกมิชอบตงฟางอิงที่เสียงดังเอะอะโวยวายยิ่งนัก ก่อนจะเบะปากออกมา “ข้าใช่คนที่สตรีผู้นั้นคลอดออกมาไม่ นางน่าเกลียดถึงเพียงนั้น จักไปคลอดเด็กที่น่ารักเช่นข้าออกมาได้อย่างไร?”“เฮยตั้น ข่วนเลย!” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ใบหน้ามืดดำพลันอุ้มเฮยตั้นขึ้นมาเฮยตั้นเพียงส่งเสียงร้องเหมีย

รถม้าของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันหยุดจอดลงด้านหน้าโรงเตี๊ยมเมื่ออวี้เอ๋อร์เห็นฉินเหยี่ยนเย่ว์มานั้น นางจึงมองเลยไปที่ด้านหลัง “พี่หญิงพระชายาเพคะ เด็กน้อยผู้นั้นเล่า?”“เจ้าสิบกับเจ้าเก้ากำลังพาเขาไปเล่นอยู่ วางใจเถิด”“ตรวจสอบตัวตนของเด็กน้อยได้แล้วหรือเพคะ?” เมื่ออวี้เอ๋อร์ได้ยินว่ามีตงฟางจิ่วอยู่ด้วยน

ฉินเหยี่ยนเย่ว์คิดมาตลอดว่าหลินเฟยจิ้งโกรธเพราะตงฟางเจวี๋ยกำลังจะแต่งงาน ทว่าละเลยปัญหาใหญ่ไปหลินเฟยจิ้งเป็นสตรีที่เกิดและเติบโตในยุคนี้ เป็นเรื่องปกติที่บุรุษโดยเฉพาะบุรุษที่มีฐานะเป็นพระโอรส จะมีภรรยาหลายคนกล่าวได้ว่า เรื่องที่หลินเฟยจิ้งกำลังกังวล ไม่ใช่เรื่องที่ตงฟางเจวี๋ยจะแต่งงานแม้แต่น้อยห

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ส่ายหน้าความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมไม่มีเรื่องนี้เลยนางเองก็ย่อมคร้านจะไปถามเรื่องสกุลของฮูหยินซู แม่ดอกบัวขาวแห่งยุคทอง“ฮูหยินซูแซ่เซี่ย ก็คือสกุลเซี่ยอันเลื่องชื่อแห่งเมืองเหวินจิง” หลินเฟยจิ้งเอ่ยขึ้น “สกุลเซี่ยยิ่งใหญ่มาก มีสายสกุลย่อยอยู่มากมาย หนึ่งในสายย่อยที่ห่างไกลออกไปนั้