Semua Bab ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: Bab 1801 - Bab 1810

หลังจากกลับมาถึงจวนนั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็รีบเข้านอนกลางวันในทันทีตงฟางหลีที่คิดอยากจะเอนตัวนอนลงข้าง ๆ นางครู่หนึ่ง ลู่ซิวกลับมีเรื่องด่วนที่ต้องการขอเข้าพบตงฟางหลีจึงได้แต่สั่งการให้เฟยอิ่งคอยดูปกป้องฉินเหยี่ยนเย่ว์ให้ดี ก่อนจะรีบร้อนตรงไปที่ห้องตำราอีกด้านหนึ่งหลังจากที่เด็กน้อยถูกตงฟางหลีสลัด

พวกค้ามนุษย์ทั่วไปมิใช่คู่ต่อสู้ของเด็กน้อยเลยเด็กตัวเล็กเท่านี้กลับมีวรยุทธ์เช่นนี้ได้ ต้องเป็นพ่อแม่ประหลาดเพียงใดถึงจะสอนออกมาได้?“ไม่ต้องไปสนใจเขา เขาไม่ตายหรอก” จีอู๋เยียนเอ่ยขึ้น“เขาเดินเล่นอยู่บนถนนคนเดียว บางทีอาจพลัดหลงกับพ่อแม่ ทั้งยังไม่มีเงินกินข้าวด้วย ต้องหิวแย่แล้วแน่ ๆ เลย เราจะปล

“บอกว่าไปเยี่ยมเพื่อนเก่า มีแต่พวกคนแก่ ๆ ทั้งนั้น พวกคนแก่ ๆ ชอบมาหยิกแก้มข้ามาก เนื้อย้วย ๆ บนใบหน้าข้านั้น ทั้งหมดก็มาจากพวกเขาน่ะ น่ารำคาญจะตาย ข้าขี้เกียจเล่นกับพวกเขาเลยหนีออกมา” เด็กน้อยพูดพลางเหลือบมองไปรอบ ๆมองรอบ ๆ แล้วไม่เห็นว่ามีคนน่าสงสัย จึงถอนหายใจออกมา “ถ้าอาจารย์ปู่ของข้ารู้เข้าว่า

อวี้เอ๋อร์จูงมือเด็กน้อยที่ชอบฉกฉวยประโยชน์ แล้วไปจูงจีอู๋เยียนที่ใบหน้าดำทะมึนอีก“เลิกวุ่นวายกันได้แล้ว เข้าไปกันเถอะ”พวกเขามิได้เดินเข้าทางประตูหลัก แต่เข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง ก่อนเดินเข้าไปในประตูบานเล็กผ่านทางตรอกนั้นแทนเด็กน้อยมองป้ายบนประตูหลักที่เขียนด้วยอักษรตัวใหญ่ไว้สามคำว่า “จวนหนิงอ๋อง”

งูเป็นสัตว์เลือดเย็น จึงมิอาจอาศัยอยู่ในสถานที่ที่หนาวเย็นเช่นนี้ได้ภายใต้การควบคุมโดยสัญชาตญาณของสัตว์ ตัวของงูทองจึงค่อย ๆ แข็งทื่ออย่างช้า ๆท้ายที่สุด ก็มิอาจขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อยเด็กน้อยร้อนรน นัยน์ตาแดงก่ำ “ท่านทำอะไรเสี่ยวจินน่ะ?”จีอู๋เยียนหยิบงูทองขึ้นมาโยนคืนเด็กน้อย “จำศีลแล้ว”“จำศี