All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1241 - Chapter 1250

เพียงหลิ่วหรูเยียนเอ่ยออกมา สะใภ้ทุกท่านก็ดีใจขึ้นมาในทันใดอย่างไรเสียอยู่ในสกุลซู หลิ่วหรูเยียนรู้ศาสตร์เย็บปักถักร้อยของสตรีที่สุด ปกติมักสืบเสาะหาข่าวบำรุงผิวพรรณให้งดงามอยู่เสมอดูท่าแล้วหลี่หลงหลินไม่ได้พูดปดซูเฟิ่งหลิงได้ยิน ทันใดนั้นโมโหขึ้นมาถึงสามจั้ง!มิน่าเล่าวันนี้ถึงได้เสร็จสิ้นการเดินทัพเร็วถึงเพียงนี้!ที่แท้ที่นี่ก็มีบ่อน้ำพุร้อนให้แช่นี่เอง!ซูเฟิ่งหลิงถูกโทสะครอบงำ คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะเห็นเรื่องเดินทัพเป็นเรื่องเล่นเช่นนี้!ซูเฟิ่งหลิงอยากบันดาลโทสะสะใภ้เหล่านั้นกลับโห่ร้องยินดีเตรียมไปบ่อน้ำพุร้อนพร้อมกันแม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าซูเองก็เผยท่าทีอยากไปแช่น้ำพุร้อนเพื่อคลายความอ่อนล้าของร่างกายซุนชิงไต้เผยสีหน้าดีใจ ดึงแขนของซูเฟิ่งหลิง พูดอย่างสนิทสนม “น้องหญิงเล็ก เจ้าจะไปกับพวกพี่สะใภ้หรือไม่?”“บ่อน้ำพุร้อนนี้หาที่เมืองหลวงไม่ได้นะ”ใบหน้าซูเฟิ่งหลิงเคร่งขรึมลงไป นางอยากปฏิเสธแต่นางรู้ ตอนนี้ปฏิเสธไปก็ไร้ความหมาย จึงให้เหล่าทหารตั้งกระโจมยิ่งไปกว่านั้นเพียงนึกถึงสรรพคุณบำรุงผิวพรรณที่หลี่หลงหลินคุยโวโอ้อวดเอาไว้ รู้สึกหวั่นไหวภายในใจอยู่บ้าง

ทั้ง ๆ ที่ข้าบอกนางแล้ว ตงไห่เกิดความโกลาหล สถานการณ์ซับซ้อน จะต้องวางแผนระยะยาวหลี่หลงหลินถอนหายใจทีหนึ่ง รู้สึกเอือมระอาอยู่บ้างภายในใจเขาค่อยๆ พลิกเปิดหน้ากระดาษ บนนั้นเขียนไว้แปดคำ “รู้เขารู้เรา รบชนะร้อยครั้ง!”“เฮ้อ เหตุใดเจ้าไม่เข้าใจความทุกข์ใจของข้ากันเล่า?”ตอนนี้เอง ฮูหยินผู้เฒ่าซูดึงสติกลับมาได้ พูดเสียงโกรธจัด “เด็กคนนี้ ทำเลยเถิดเกินไปมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว! ออกศึกเป็นเรื่องเล่นหรือ? นางเป็นถึงแม่ทัพ หากไม่เคารพกฎทหาร ไฉนเลยจะควบคุมทหารได้”“เข้ามา!”“ตามนางกลับมา! ข้าจะใช้กฎทหารลงโทษ ไม่มีวันยอมผ่อนปรน!”เพียงถ้อยคำนี้พูดออกมา สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปฮูหยินผู้เฒ่าซูรักษากฎทหารเข้มงวดถึงเพียงนี้!ซูเฟิ่งหลิงเป็นทายาทเพียงคนเดียวของสกุลซูแต่ไหนแต่มากฎทหารของสกุลซูเข้มงวดอย่างมากนำทหารออกไปโดยพลการเป็นความผิดใหญ่หลวง หากใช้กฎทหารจัดการ อย่างน้อยก็ถูกโบยแปดสิบไม้ ไม่ตายก็พิการ!ลั่วอวี้จู๋รีบถลันขึ้นไป พูดเกลี้ยกล่อม “ฮูหยินผู้เฒ่า จะใช้กฎทหารไม่ได้นะเจ้าคะ! น้องหญิงเล็กวู่วามไปชั่วขณะ การกระทำบุ่มบ่าม ไม่ถึงขั้นต้องลงโทษเช่นนี้!”กงซูหว่านเผยสีหน้ากังวล “ใช่แล้วเ

ขุนนางขั้นสูงฉวยโอกาสตอนเมาเอ่ยถาม “พระเชษฐภาดา ได้ยินมาว่ารัชทายาทยกทัพมาปราบกบฏที่ตงไห่ เรื่องนี้จริงหรือไม่?”ข่าวลือหลากหลายอย่างแพร่งพรายไปในหมู่ราษฎร์เพียงแต่นานมากถึงเพียงนี้ กลับยังไม่เห็นเงาของหลี่หลงหลินขุนนางขั้นสูงบ่นขึ้นมาภายในใจขุนนางขั้นสูงล้วนหันมองหลู่จงหมิงไม่มีพ่อค้าไม่คดโกงพวกขุนนางขั้นสูงเหล่านี้ไม่ใช่เดินทางมาเพื่อดื่มสุราเท่านั้น พวกเขายังต้องการล้วงข่าวบางอย่างจากปากของพี่เขยฝ่าบาทอีกด้วยบางครั้งข่าวเพียงเรื่องเดียวก็สามารถตัดสินความเป็นตายได้หลู่จงหมิงสบถเสสียงเย็น “ดูท่าแล้วเหมือนอย่างที่องค์หญิงใหญ่พูดไม่ผิดไปดังคาด คนเหล่านี้มองดูแล้วมีอำนาจบบาตรใหญ่ แต่ก็แค่พวกจิตใจโลเลเปลี่ยนไปตามทิศทางลมเท่านั้น! ทว่าข้าสามารถใช้งานได้พอดี!”หลู่จงหมิงยกจอกสุราขึ้น ใบหน้าลึกลับ “พวกเจ้าคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริงหรือเท็จเล่า?”เหล่าขุนนางขั้นสูงต่างหันหน้ามองกัน แต่ละคนส่ายหน้า“พระเชษฐภาดา ท่านอย่าล้อพวกเราเล่นอีกเลย หากข่าวที่พวกเราได้รับรวดเร็วแม่นยำเหมือนท่าน ไฉนเลยจะต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวัน?”“ใช่แล้ว พระเชษฐภาดา! ท่านเป็นญาติของเชื้อพระวงศ์ ข่า

“พระเชษฐภาดาถึงขั้นกล้าใส่อารมณ์กับพระชายารัชทายาท!”“ดูท่าแล้วเมื่อครู่พระเชษฐภาดาไม่ได้พูดจาโอหัง ต่อให้รัชทายาทมาเขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา!”“....”หลู่จงหมิงยืดอกตรง ท่วงท่าองอาจสง่างาม ใบหน้าเปี่ยมความดูแคลน ต้องการเห็นท่าทีตอบสนองของซูเฟิ่งหลิงซูเฟิ่งหลิงหยิบป้ายคำสั่งทหารที่ข้างเอวออกมา ร้องตะโกน “ข้าได้รับคำสั่งจากฝ่าบาทมาปราบกบฏ เหตุใดจะพูดไม่ได้?”หลู่จงหมิงแสยะยิ้มเย็นชา “ต้องการใช้ฝ่าบาทมากดดันข้า! เจ้าก็แค่พระชายารัชทายาทที่เพิ่งแต่งเข้ามาก็เท่านั้น ยังไม่ต้องให้เจ้าพูดจาโอหังต่อหน้าข้า! ต่อให้ต้องไล่ลำดับความอาวุโส หลี่หลงหลินเห็นข้าก็ยังต้องเรียกว่าท่านลุง!”“เหตุใดเพิ่งพบหน้าเจ้าก็กล้าหันทวนใส่ข้า ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาถึงเพียงนี้!”หลู่จงหมิงพูดจาล้ำลึก ทำให้ซูเฟิ่งหลิงพูดโต้กลับไม่ได้ไปชั่วขณะซูเฟิ่งหลิงโมโหจนหน้าแดงก่ำ จำใจเก็บทวนเงินในมือของตนหากไม่ใช่เพราะเมื่อครู่หลู่จงหมิงพูดจาโอหัง ขาดความเคารพหลี่หลงหลิน ไฉนเลยตนเองจะหันทวนใส่ตั้งแต่ได้พบหน้า?หลู่จงหมิงเห็นซูเฟิ่งหลิงเก็บทวนเงินแล้ว ดึงสตรีตงอิ๋งสวมใส่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยสองคนเข้าหาอ้อมกอดอีกครั้ง ใบห

บัดนี้ท้าทายอำนาจฟ้าดิน คล้ายไม่เห็นตนเองพระเชษฐภาดาอยู่ในสายตา!“ตอนนี้ท่านต้องมอบคำอธิบายให้ข้าอย่างหนึ่ง หาไม่แล้วข้าจะขอให้ฝ่าบาทลงโทษท่าน!”หลี่หลงหลินหลับตาแน่น“หนวกหู!”เพียะหลี่หลงหลินง้างมือขึ้น ตบลงไปอีกหนึ่งฉาด!เพียงแต่ตบฉาดนี้เสียงดังยิ่งกว่า ทำเสียจนหลู่จงหมิงใจสั่น“ผู้หญิงของข้ามีเพียงข้าสามารถรังแกได้ คำอธิบายนี้พอหรือไม่!”ทุกคนล้วนฮือฮา“ผะ...เผด็จการเหลือเกิน!”“เขาใช่รัชทายาทตัวไร้ประโยชน์คนนั้นจริงหรือ?”“......”แม้แต่เหล่าสะใภ้ก็อึ้งงันอยู่กับที่ รู้สึกอิจฉาภายในใจพวกนางคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะปกป้องผู้หญิงของตนถึงเพียงนี้ สายตาตกลงบนตัวน้องหญิงเล็กอย่างอดไม่ได้ปรารถนาว่าสักวันหนึ่งจะได้รับการปกป้องจากหลี่หลงหลินซูเฟิ่งหลิงอึ้งงันอยู่กับที่ หน้าแดงด้วยความเขินอาย หลี่หลงหลินพูดเพียงสองคำก็ทำให้นางลืมตาอ้าปากค้างแล้ว!ซูเฟิ่งหลิงสืบเท้าขึ้นไปข้างหน้า พูดเสียงแผ่วเบา “องค์ชาย พอแล้ว...”หลู่จงหมิงขาดการควบคุมอารมณ์ไปบ้าง เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินจะดื้อรั้นถึงเพียงนี้!ไม่เพียงไม่เห็นตนเองพระเชษฐภาดาอยู่ในสายตาชนิดที่ว่าไม่เห็นตนเอง