บททั้งหมดของ Seducing My Hot Ninong Everett: บทที่ 121 - บทที่ 130

Misha’s POVUmuwi kami ngayon nila Ate Ada sa bahay namin. Nag-message sa akin kanina si Everett na mag-dinner daw kami sa bahay namin kasama ang parents ko. Hindi ko alam kung bakit pero ang naisip ko, parang gusto niya lang atang maka-bonding ang parents ko. Kaya pag-uwi sa bahay, agad kaming naghanda nila mama at Ate Ada ng masasarap na pagkain.Sa mesa, naroon na si mama, abala sa pag-aayos ng kubyertos, habang si papa naman ay tahimik na nakaupo at tumutulong sa paghanda ng mga pagkain. “Anak, siguradong espesyal itong gabi na ‘to, ha? Mukhang seryoso si Everett na maka-bonding tayo,” pabirong sabi ni mama habang tinitingnan ako habang may kasamang matamis na ngiti.“Yes, mama,” sagot ko habang kinakabahan at nasasabik sa maaaring mangyari. Ano kaya ang sorpresa ni Everett? Feel ko may pasabog na naman siya, e. Isa ba itong simpleng dinner, o may mas malalim pa siyang balak?Pagdating ni Everett, kasama niya ang isang maliit na itim na envelope. Naka-pormal siya, na parang isang

Misha’s POVNasa opisina ako ngayon ng kompanya ni Everett. Parang panaginip lang talaga ang mga nagaganap. Ilang beses na akong nakapunta dito dati pero hanggang ibaba lang, hanggang doon lang sa mga display area ng mga old luxury car niya, pero iba na ngayon, nandito ako sa mga office nila at ang pakiramdam ngayong opisyal na akong ipinakilala bilang kanyang magiging asawa ay talaga namang nakakataba ng puso. Pagpasok pa lang namin, lahat ng empleyado ay tumigil sa kanilang ginagawa para batiin kami. Pero ang totoo, ako ang binabati nila.“Good morning, ma’am,” sabi ng isa. Sumunod ang iba,lahat sila ay panay ang pagbati sa bawat paglalakad namin. Para akong nanunuod ng Korean drama kung saan kasama ng CEO ang mapapangasawa niya.Tumataas ang mga balahibo ko sa katawan dahil sa sobrang saya ko. Minsan iniisip ko pa rin kung totoo ba ito—ako, magiging asawa ng isang tulad ni Everett. Ako, isang simpleng babae na hindi naman galing sa marangyang pamilya, ngayon ay naglalakad sa tabi n

Everett’s POVPagdating namin sa White sand na private beach, ramdam ko ang excitement ni Misha. Hindi lang dahil sa photoshoot, kundi dahil dito na rin kami mag-overnight. Dito naming gagawin ang prenup video at photoshoot namin. Sa totoo lang, ayaw ng may ganito, si Misha lang ang nagpumilit. Hindi ko naman siya matanggihan kaya sinunod ko na lang.The setup was simple yet elegant. White tents adorned with flowing fabric stood on the beach, swaying gently with the breeze. Flowers, mostly white roses, were scattered everywhere. The team did an amazing job setting the mood—romantic, intimate, and completely us.Misha stood in front of me, her back turned as the stylist adjusted the soft fabric of her dress. I couldn’t help but stare at her, my heart racing as I realized how lucky I was. Minsan, hindi ko talaga mapigilan ang mapangiti tuwing titignan ko siya—simple lang pero ang lakas ng dating. She turned slightly, catching me watching her.“You’re staring,” she said with a playful sm

Misha’s POVKumalabog ang dibdib ko habang dahan-dahan akong bumababa sa hagdan ng malaking event hall na pina-rent-ahan ni Jaye para sa bridal shower ko. Sa totoo lang, hindi ko inaasahan na ganito magiging reaksyon ko. Hindi ako kinakabahan dahil sa gaganapin ngayong gabi, kundi dahil alam kong marami sa mga imbitado ay mga taong may malalalim na koneksyon sa akin—mga dating kaibigan, mga kaklase sa college, at ang ilan sa kanila ay dating mga basher ko.Ang buong lugar ay punung-puno ng eleganteng dekorasyon. Siyempre, hindi pa rin mawawala ang napakaraming bodyguard para lang maprotektahan ako.Ang bawat sulok ay kumikislap sa liwanag ng mga crystal chandeliers na tumutulay mula sa kisame, habang ang mga lamesa ay binalutan ng mga puting tela na may halong pink na tela. Sa gitna, may isang malaking mesa ng pagkain, puno ng mga masasarap at mamahaling putahe—mula sa mga gourmet cheese hanggang sa mga pinakamagandang prutas na dinala pa mula sa iba’t ibang bahagi ng mundo. Ibang kla

Misha’s POVAt dahil kasal ito ng magiging CEO ng mga luxury car, ‘yung pinakamaganda at pinakamahal na kotse ang ginamit ko. Habang papunta kami sa simbahan, nakikita ko ang mga kalsada na puno ng mga tao—lahat sila ay nakatingin at nagpapalakpakan dahil sa gara ng sasakyan ko. Sabi ni Everett sa akin nung isang gabi, pinasadya niya raw na walang kamukha itong sasakyang lulan ko. Ito talaga ay para lang sa araw ng kasal naming dalawa. At ito na rin daw ang isa sa mga regalo niya sa akin. Kaya naman kitang-kita ko ang bawat pagningning ng mga mata ng tao habang tinitignan ang sasakyan na lulan ko. Nakikita ko ang mga flashing lights ng media at mga photographer na abala sa pagkuha ng bawat detalye.Pagdating sa simbahan, bumungad sa akin ang St. Benedict Chapel—ang perpektong lokasyon para sa kasal namin. Ito ay isang napakalaking simbahan na gawa sa puting marmol at may malalaking stained glass windows. Ang buong paligid ng simbahan ay puno ng mga makukulay na bulaklak, bawat sulok a