Semua Bab Seducing My Hot Ninong Everett: Bab 151 - Bab 160

Misha’s POVUmaga nun, at kagigising ko pa lang. Nakapikit pa ang mga mata ko habang unti-unting nag-a-adjust sa liwanag ng bedroom namin. Malamig ang hangin na pumapasok mula sa bintana, pero may kung anong mabigat sa dibdib ko. Hindi ko maintindihan kung bakit, pero parang may mali sa araw na ‘to. Kinapa ko ang cellphone ko sa tabi ng kama, automatic na routine ko ‘yon sa umaga. Ilang notipikasyon ang bumungad agad sa screen, pero may isang headline ang bumungad sa akin na parang suntok sa sikmura.Breaking News: Isang sikat na swimming pool resort ang sumabog.Napabalikwas ako ng bangon. Agad kong pinindot ang notification at doon ko nakita ang mga larawan ng swimming pool resort na iyon. Ang kauna-unahang swimming pool resort ko... nasunog. Winasak ng pagsabog. Ang kauna-unahang swimming pool resort na minahal ko at pinaghirapan kong itayo noon, tila nabura lang sa isang iglap.“N-No…” Nag-echo ang bulong ko sa kuwarto, na parang ang tinig ko mismo ay ayaw paniwalaan ang nakita.H

Misha’s POVIsang linggo lang ang nakalipas mula nang sumabog at masunod ang swimming pool sa resort namin. Isang linggo lang... Pero para bang ang dami nang nagbago. Halos hindi pa nga ako nakakabalik sa normal na routine ko, pero heto na naman. Isa na namang trahedya ang nangyari. This time, farm naman ng mga magulang ko ang nadamay.Nandito ako ngayon sa gilid ng kalsada, nakatingin sa mga abo at uling na iniwan ng sunog. Ang farm na dati ay kulay luntian at buhay na buhay, ngayon ay wala na. Mga hayop... mga tanim... lahat nawala. Wala namang nasaktan, walang namatay. Pero hindi ko maiwasan ang pakiramdam na parang unti-unti kaming inuubos. Parang isa-isa, lahat ng mahalaga sa akin ay ginagawan nila ng problema.Humigpit ang hawak ko sa mga braso ko habang pilit pinipigil ang panginginig ng katawan ko. “Hindi ‘to coincidence,” bulong ko sa sarili ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat sisihin, pero ang pakiramdam ko, ako ang target. “Parang may gustong magpabagsak sa akin, paran

Misha’s POVNgayong araw, hindi maalis sa isip ko ang isang plano para mas mapalakas pa ang kita ng Tani Luxury Hotels. Bilang CEO, responsibilidad kong tiyakin na ang bawat hakbang namin ay magdadala ng tagumpay at lalo pang magpapalawak ng aming pangalan sa industriya. Ngunit sa panahon ngayon, iba na ang laro. Hindi lang serbisyo ang bumebenta, kundi ang imahe—ang tatak na kayang magbigay ng kakaibang karanasan.Habang tinitingnan ko ang mga financial reports na ipinasa ng marketing department, hindi ko maiwasang mapaisip ng mas malalim. Hindi sapat ang mga tradisyonal na paraan ng pag-aanunsyo para makuha ang atensyon ng bagong henerasyon ng mga travelers. Kailangan ng bago—kailangan ng isang mukha, isang pangalan na kakatawan sa kagandahan at karangyaan ng Tani Luxury Hotels.Isang tao lang ang nasa isip ko: si Cassian Monteverde. Ang pinakasikat na fashion model ngayon hindi lang sa Pinas kundi pati na rin sa ibang bansa. Halos lahat ng gala, fashion week, at exclusive na event a

Misha’s POVMatapos sabihin ni Cassian na mukhang nasa parehong direksyon ang mga plano namin, nakahinga ako nang maluwag. Ngunit alam kong hindi pa tapos ang laban. Marami pang kailangang ayusin at tiyakin bago kami makapag-finalize ng lahat.“Thank you, Cassian. We’ll make sure to coordinate with your team and move things along smoothly,” sagot ko habang sinisikap na manatiling professional, kahit sa loob-loob ko’y tuwang-tuwa na ako. Ang pagkakaroon ng Cassian Monteverde bilang mukha ng aming hotel chain ay isang malaking hakbang para sa aming brand.Bago kami maghiwalay, nagkapalitan pa kami ng ilang mga detalyadong usapan. Siya ay magpapadala ng kaniyang legal team para suriin ang kontrata at magbigay ng feedback kung may mga bagay na gusto nilang baguhin. Sinasabi niyang malaki ang tiwala niya sa aming kampanya, at alam niyang mayroong malaking potensyal ang proyektong ito, ngunit mahalaga pa ring malinaw sa lahat ang mga legal na aspeto.Pagkalabas ni Cassian sa opisina ko, agad

Everett’s POVIsang linggo matapos ang biglaang pagre-resign ni Isabel, ang mga trabaho sa opisina ay unti-unting nakakaapekto na sa akin. Hindi ko maaaring palitan si Isabel nang basta-basta—isang kakulangan ng secretary ang maaaring magdala ng kapahamakan sa mga proyekto at meeting na nakaplano para sa mga darating na buwan. Kinakailangan kong gumawa ng agarang aksyon.I announced the vacancy of the secretary position immediately, and the applications began pouring in. Pero sa dami ng aplikante, kakaunti ang tunay na kwalipikado. Ang ilan ay tila hindi alam ang kalakaran ng isang korporasyon tulad ng Tani Luxury Cars. Karamihan ay hindi sapat ang karanasan o hindi tugma sa aking pangangailangan.Hanggang isang araw, pumasok sa opisina ang aking HR manager na si Carla, dala ang resume ng isang aplikante.“Sir, we’ve had many applicants, but none seem to fit. However, we have one applicant who stands out.”Tiningnan ko ang resume na inabot niya sa akin. “Gillius. Hmm, lalaki?” napansi