Lahat ng Kabanata ng Seducing My Hot Ninong Everett: Kabanata 161 - Kabanata 170

Misha’s POVHabang naglalakad kami palabas ng mall, nagpasya akong kausapin si Everisha ng masinsinan. “Everisha, why don’t you like Belladonna? She’s really nice, anak.” Kahit paulit-ulit na ako, gusto kong maging okay sila.Ngunit nanatiling tikom ang bibig ni Everisha, at tiningnan ako ng may kakaibang ekspresyon. Hindi siya sumagot agad, kaya naghintay ako. Nang makita niyang hindi ako aalis hangga’t hindi siya nagsasalita, dahan-dahan siyang nagsalita, “I just don’t, Mama. I like Ate Trixie more.”Alam ko na ito ay hindi lamang tungkol kay Belladonna. Hindi ko naman siya masisisi. Bata pa si Everisha at may sarili siyang paraan ng pag-unawa sa mga bagay-bagay. At si Trixie ay naging mahalagang bahagi ng buhay namin—parang kapatid na siya sa amin. Pero, hindi ko rin masikmura ang idea na si Belladonna ay parang naiiwang nag-iisa.Naisip ko na kailangan ko nang gawin ang tamang hakbang. Tinapik ko ulit ang balikat ni Belladonna, at sa pagkakataong ito, hinawakan ko siya sa kamay. “

Everett’s POVNakahinga ako nang maluwag nang marinig ko mula sa doktor na ligtas na si Misha. Pero kahit alam kong daplis lang ang tama niya, may bahagi sa akin na hindi mapakali. Tahimik akong naupo sa tabi ng kama niya habang natutulog siya, hawak ang malamig niyang kamay. Hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga nangyari kanina. Si Eff… hindi ko inasahang magiging ganito ang lahat. Paano kami napunta sa ganitong sitwasyon? Paano nauwi ang pamilyang Tani sa ganitong kaguluhan? Hindi ko inaasahan na lalala ang mga ugali nila. Siguro, tuluyan nang nalusaw ang mga utak nila dahil sa paggamit ng mga pinagbabawal na gamot.Misha stirred, her eyelids fluttering open. Nang makita niyang nandito ako sa tabi niya, isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kaniyang mga labi. “Everett…” bulong niya nang mahina ang boses.“Shh, don’t talk,” sabi ko habang hinaplos ang buhok niya. “You’re safe now.”She closed her eyes for a moment, breathing deeply, then opened them again. “It’s my fault, isn’t it?

Misha’s POVPagkatapos ng pag-alis ni Everisha, ang mga araw ay tila naging mas lalong malungkot. Hindi ko magawang lubos na makapagpahinga, kahit alam kong kailangan ko pa ring alagaan ang sugat ko. Sa bawat hakbang ko sa loob ng bahay, pakiramdam ko’y may humahabol na mga anino ng takot at pangamba. Alam kong hindi na magiging kasing-payapa ng dati ang buhay namin ni Everett. Marami kaming tauhan, pera at makapangyarihan pero ang takot namin, bakit ganito, parang nawalan kami ng lakas. Palibhasa’t alam namin na kami ang naunang nakagawa ng hakbang. Namatay si Eff sa loob ng bahay namin. Kaya pakiramdam ko ay parang kakaiba na sa buong paligid. Palagi kong naiisip ang nangyari. Na para bang ayoko nang tumira rito. Na para bang mas gusto ko na lang bumalik sa dati naming bahay, kasama ang mama at papa ko.Si Everett, olang beses kong nahuhuling tahimik lang na nakatingin sa kawalan. Hindi siya ang tipo ng tao na madaling magpakita ng emosyon, pero sa pagkakataong ito, ramdam ko ang ka

Misha’s POVNoong linggong iyon, isang hindi inaasahang bisita ang nagpunta sa aming tahanan. Si Cassian Monteverde. Nung isang araw ay magkausap kami, biniro pa niya ako na isang araw, gugulatin na lang daw niya ako sa bahay namin. Hindi ko inaasahang gagawin niya talaga. Hindi ko mapigilang mapangiti nang makita siyang may dalang napakaraming prutas, na parang dumalaw siya sa ospital. Daig ko pa ang nagkaroon ng malalang sakit sa atake ng mga pa-prutas na dala niya. Kahit ang totoo, maayos na ang sugat ko sa tagiliran.“Kumusta ka na, Ma’am Misha? Dinalhan kita ng mga prutas, para lalo kang gumaling,” bati niya habang inilalapag ang basket sa mesa.Ngumiti ako, iniisip kung paano ko sasabihin sa kanya na wala nang dapat ipag-alala. “Ayos lang ako, Cassian. Maayos na maayos na ako.” nahihiya kong sagot sa kaniya. Pinaupo ko siya sa sala. Inutusan ko rin ang kasambahay namin na maghain ng juice at cake para kay Cassian.“Alam mo, excited na akong mangyari ang magiging shoot ko para sa

Misha’s POVKanina pa ako hindi mapakali sa office ko. Ngayong araw, ilalabas na sa TV, social media, at maging sa billboard sa EDSA ang aming commercial para sa Tani Luxury Hotels, at hindi ko maipaliwanag ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko—kaba, excitement, at konting pagod mula sa walang tigil na trabaho para maisakatuparan ang kampanyang ito. Hindi biro ang mga huling linggo para siguraduhing magiging matagumpay ang proyektong ito, at ngayon ay makikita ko na rin sa wakas ang bunga ng lahat ng pinaghirapan namin.Napatingin ako sa aking laptop habang nag-aayos ng huling mga email at detalyeng dapat tapusin. May ilang last-minute approvals pa mula sa social media team, pati na rin ang confirmation sa TV network tungkol sa eksaktong oras ng pag-ere ng commercial.“Ma’am Misha, na-finalize na po ng social media team yung scheduled posts,” sabi ni Belladona, habang ipinapakita ang kaniyang cellphone. Kita ko ang naka-lineup na mga posts para sa mga social media. Talagang pinag