Tous les chapitres de : Chapitre 641 - Chapitre 650

Miro POVMay masamang balitang dumating sa akin habang nasa opisina ako at nakatingin sa malawak na bintana ng mansiyon ko. Si Tito Zuko ang tumawag sa akin na siyang dahilan kung bakit ang stress ko ay lalong lumala.“Miro, may nanloob sa bahay nina Papa Mishon at Lolo Everett mo.”Napatayo tuloy ako mula sa kinauupuan ko. Hindi ko na hinayaang tapusin pa ni Tito Zuko ang sasabihin niya. Pinutol ko agad ang tawag niya at nagmamadaling lumabas ng opisina.Sa hallway, nasalubong ko si Samira na may hawak pang papel, sure akong galing sa isang report iyon ng business ko.“Miro, what happened?” tanong niya nang makita niya akong wala sa wisyon, pero hindi ko siya sinagot. Dumiretso akong lumabas ng mansiyon at mabilis na sumakay ng sasakyan. Mabilis ko itong pinapunta sa bahay nila Papa Mishon.Pagdating ko roon, sira ang gate, may bakas ng dugo sa harap at may ilang pulis na kasalukuyang kinakausap ang mga tauhan ng pamilya ko. Ang buong paligid ay amoy pulbura at dugo. Takot na takot ak

Samira POVPaglabas namin ni Miro sa kuwarto, nagkaniya na kami ng kilos, pero dapat sumunod ako sa kaniya kasi personal bodyguard niya pa rin ako, pero dahil napansin kong pumasok si Amira sa kuwarto niya, siya ang sinundan ko kaysa kay Miro. Nagtatakbo siya papunta sa kuwarto niya na para bang iba ang kinikilos. Malakas na ang kutob ko na may something sa kaniya kaya magkakaalaman na ngayong.Maingat akong lumapit sa pintuan ng kuwarto niya habang bahagyang nakabukas kaya hindi ko na kinailangang gumawa ng ingay. Sumilip ako at nakita kong hawak niya ang cellphone niya, kausap ang kung sino man sa kabilang linya. Dahan-dahan kong inilabas ang sarili kong cellphone at ini-on ang camera, at palihim siyang kinuhanan ng video bilang ebidensya ko.“He’s alone. This is the perfect time. I’ll handle it,” malamig na sabi ni Amira sa kausap niya sa telepono.Napangisi ako sa narinig ko habang pilit inuunawa ang mga narinig ko. Sino ang kausap niya? Halos manginig tuloy ang kamay ko nang mas

Samira POVPagdating ko sa tagong mansiyon ni Miro, bumungad sa akin ang mga malalaking lalaking soldiers ni Miro, dito pala niya dinala ang halos matatangkad at malalaking katawan na tauhan niya. Nung bumaba na ako ng sasakyan, isang masiglang mga boses ang sumalubong sa akin.“Samira, ija!” sabay-sabay na sigaw ng mga manang habang patakbong lumapit sa akin.Isang mahigpit na yakap ang sumalubong sa akin, isang yakap na punong-puno ng pangungulila at pagmamahal. Naroon sina Manang Cora, Manang Luciana, Manang Luz, Manang Rowena, Manang Percy at Manang Josie. Pinasadahan nila ng tingin ang buong katawan ko na para bang sinusuri kung okay lang ba ako, hindi pa ako nagkakasugat sa mga labanang nangyayari. Ganoon sila, parang mga magulang ko na. Kaya nga sobrang malapit na rin ako sa kanila, mahal ko na ang mga manang kaya poprotektahan ko rin sila.“Oh my, look at you! Sa dami nang nangyari, ligtas at wala kang sugat, talagang magaling ka, Samira, anak,” sabi ni Manang Luciana habang h

Miro POVHawak ko ang cellphone habang ka-video call si Tito Zuko. Sa screen, kita niya kung paano isa-isang inilulubog ng mga tauhan ko ang wala nang buhay na katawan nina Amira at ng mahal niyang ina sa malalim na hukay na pinahukay ko mismo sa gitna ng kagubatan. Isang libing na walang kahit anong seremonya. Isang libing para sa mga traydor. Hindi nila deserve na bigyan pa ng magandang libing.“It’s done, Tito. Wala nang sagabal. Wala nang spy,” masaya kong sabi habang iniikot ang camera para makita niya ang paligid. Walang ibang marinig dito kundi ang tunog ng pala na humahagip sa lupa, ang mabigat na buntong-hininga ng mga tauhan ko, at ang tunog ng dapithapon na unti-unting bumabalot sa buong lugar.\Sumama ako sa paglilibing kasi gusto kong makita mismo ng mga mata ko na wala na talagang pag-asang mabuhay ang Amira na ito.Tumango si Tito Zuko mula sa kabilang linya. “Good. Now, let’s move forward. Don Vito is still out there. Trabahuhin na nating maayos ang pagpapabagsak sa ka

Third Person POVSa loob ng isang madilim at malaking office, nakaupo si Don Vito sa kaniyang malaking upuan habang ang mga kamay niya ay nakahawak nang mahigpit sa armrest nito. Nanginginig sa galit ang kaniyang katawan at kitang-kita sa kanyang mga mata ang nag-aalab na poot na nararamdaman niya.“Those bastards dared to ruin everything I built?!” sigaw niya habang hinampas nang malakas ang mesa. Ang tunog ng salamin at mga papel na nagkalat ay namuo sa buong paligid, pero wala siyang pakialam. Gusto niya lang magwala dahil sa galit na nararamdaman niya.Nawala na si Amira. Ang kanyang mata sa loob ng emperyo ni Miro, ang babaeng pinagkatiwalaan niya upang sumira mula sa loob. At ngayon? Wala na rin ang kanyang mga pinagkukunan ng armas, droga, at pera. Ang kaniyang mga smuggling routes ay nawasak, ang mga storage facility niyaa y nilusob at sinunog, at ang kanyang mga supplier ay biglang naglahong parang bula.Hindi niya matanggap na nagawang sirain ni Miro ang lahat ng ito sa loob