Semua Bab Seducing My Hot Ninong Everett: Bab 811 - Bab 820

Ahva POVNagising ako bigla nang maramdaman kong kumakalam na ang sikmura ko. Ang dilim na ng paligid, halos hatinggabi na pala. Pagtingin ko sa orasan sa tabi ng kama ko, alas onse nang gabi. Tangina, halos walong oras din pala akong knockout mula nang matapos ang laban ko kanina kay Diana. Hindi na ako nag-dinner dahil sa sobrang pagod, kaya ngayon, ang tanging sigaw ng katawan ko ay pagkain.Napahawak ako sa tiyan ko habang nakaupo sa gilid ng kama. Medyo maayos-ayos na rin ang pakiramdam ko, hindi na ganoon kabigat ang ulo at kahit papaano, gumaan na rin ang mga sugat ko dahil nalinis at nagamot na kanina nina Penumbra at Nyra. Pero ramdam ko pa rin ang mga pasa at gasgas.Kinuha ko ang phone ko. Gusto kong mag-check kung may message ba sa akin ang family ko. Pero, doon ko nakita ang napakaraming notifications. At halos lahat, galing kay Eryx. Binasa ko iyon ng isa-isa.Eryx: Sino ang nakaaway mo kaninang umaga?Eryx: Bakit sinasabi ng lahat na mahina ka kanina nung maglaban kayo

Eryx POVAlas-dos na ng hapon. Naghihintay na kami rito. Nakaupo ako ngayon sa isang makapal na sanga ng puno, sa mataas, nakatago sa lilim ng mga dahon. Mula rito, tanaw ko ang daan kung saan daraan si Kara. Tahimik pa ang paligid, kalma lang ako, wala akong dapat ikakaba. Iniisip ko na simpleng task lang ito. Task sa school. Bakit, may ganito naman talaga ah. Sina Ahva at Amon nga, nahirapan din e, dapat si Kara din. Ang kaibahan lang, mas pahihirapan ko si Kara sa challenge ng school sa kaniya.Ito ang araw na mararamdaman ni Kara na hindi siya untouchable. Hindi siya reyna na hindi puwedeng galawin. Hindi siya diyosang hindi nasusugatan. At higit sa lahat, hindi niya puwedeng ganunin lang ang girlfriend ko. Dapat may gawin ako.Nasa ibaba na rin at nakapuwesto sina Ramil at ang dalawang alaga niyang babae sina Leona at Irene. Pare-pareho silang nakatakip ang mukha. Walang makakakilala sa kanila. Mahigpit kong bilin iyon. Walang puwedeng makaalam na ako ang nasa likod ng lahat ng i

Ahva POVWala pang isang oras mula nang magising ako, pero ramdam kong hindi na babalik ang antok ko. Kulang pa ang tulog ko, kaya sinubukan ko pang pumikit, pero wala, hindi na ako nakatulog.Kaya imbes na pilitin ang sarili kong matulog, nagdesisyon akong bumangon na lang. Tinanggal ko na ang kumot na nakabalot sa katawan ko. Pumunta ako sa balcony, binuksan ang kurtina at sinalubong ako ng tanawin ng hardin kong puno ng mga solar lights sa gabi.Tahimik. Sobrang tahimik ngayon. Parang nung nakaraan lang ay sobrang ingay dahil kumpleto kaming buong pamilya.At doon ko naisip, bakit hindi ko kayang tumahimik ng ganito kapag ako na lang mag-isa? Siguro, dahil nasanay na ako sa ingay na mayroon sa school. Nakakatawa, kanina lang, katahimikan ang gusto ko habang natutulog, ngayon, ingay naman ang hinahanap ko.Bumalik ako sa kama, kinuha ang phone ko at napatingin sa lock screen. Walang bagong notification maliban sa ilang email at updates mula sa school. Napangisi ako. Gusto kong magi

Ahva POVPagpasok ko ng school kinabukasan, isa lang ang nasa isip ko agad, siyempre si Eryx. Kahit puyat, go, nauna na nga akong umalis sa manisyon, sila, iniwan ko, nandoon naman ang driver ko, saka ang tatagal kasi gumayak. Gustong-gusto ko na kasing magkinabukasan, para makita at makausap na ang boyfriend kong tila nagtampo.Hindi pa man ako nakakaabot sa main building, hinahanap na agad siya ng mga mata ko. Wala pang masyadong student dahil maaga pa, e, kapag ganitong oras, madalas din ay maaga siyang nagigising at nagja-jogging dito sa school.Pero wala, puro ‘yung mga student lang na nagja-jogging ang nakita ko.Naglakad ako papunta sa opisina niya, medyo nakayuko pa ako habang tinitingnan ang mga estudyanteng nakaupo sa gilid, nag-uusap at nagtatawanan. Sa loob-loob ko, sana naroon si Eryx, kahit abala sa mga papeles o meeting. At least, makikita ko siya.Pagdating ko sa harap ng office, huminto ako sandali. Huminga ako ng malalim at nag-isip ng paraan para makausap siya, kuny

Ahva POVNapatingin ako sa bintana ng kuwarto ni Eryx. Ang kulay ng langit sa labas ng bintana ay parang pinaghalong kulay abo at ginto, senyales na unti-unti nang bumababa ang araw. At sa parehong oras na iyon, napansin ko rin na tila gumagaan na ang pakiramdam ng boyfriend ko. Hindi na ganoon kabigat ang paghinga niya, hindi na rin gaanong mapula ang pisngi, at higit sa lahat, nakakaya na niyang tumayo at umupo.Parang may mainit na kung anong dumaloy sa puso ko. Hindi ko mapigilan mapangiti habang nakatingin sa kaniya. Totoo pala talaga ‘yong pakiramdam na kapag mahal mo ang isang tao, ramdam mong kahit sa simpleng pag-aalaga mo, nagdudulot iyon ng ginhawa sa kaniya. Hindi ko man sabihin nang direkta, ramdam kong ako ang dahilan kung bakit gumagaan ang pakiramdam niya. At dahil doon, pakiramdam ko, handang-handa na rin akong maging asawa niya, kasi kaya ko na siyang alagaan kapag may sakit siya.Pero siyempre, hindi pa tapos. Hindi pa lubos na magaling ang boyfriend ko. Kailangan k