Semua Bab MY EX-HUSBAND'S FIERY BROTHER : Bab 351 - Bab 360

“Grace, palagi ka na lang may kinaiinisan. Ayaw mo lang talagang makipag-blind date, ‘di ba?”Napangiwi si Grace. “Ayoko talaga ng blind date. Kung hindi mo lang ako pinilit, hindi naman ako pupunta sa ganyan.”Para sa kanya, hindi malaking problema kung hindi siya makapag-asawa. Mas pipiliin pa niyang manatiling mag-isa kaysa sa gumising araw-araw na ang kaharap ay mukhang hindi niya gusto, at mamuhay ng walang kabuluhan.“Nakakagalit ka talaga. Nasa thirties ka na! Kapag tumuntong ka ng kuwarenta at hindi ka pa rin kasal, wala nang may gusto sa’yo! Tumatanda na rin kami ng tatay mo. Paano ka mamumuhay mag-isa kapag wala na kami?!”Sa kabila ng seryosong ekspresyon ng mukha ng ina ni Grace, kalmado lang siyang sumagot, “Mamuhay na lang po tayo ayon sa gusto natin. Ang dami-dami na pong tao ngayon na hindi nag-aasawa at hindi rin nagkakaanak, pero nakakaraos pa rin naman.”Napakagat-labi ang ina niya. “Wala akong pakialam. Kapag inabot mo na ang edad namin, saka mo maiintindihan na gin

Kinabukasan ng umaga, nagising si Grace at agad na naghanda. Umupo siya sa harap ng tokador at halos dalawang oras siyang nag-ayos at naglagay ng makeup.Matapos maglagay ng kolorete sa labi, tumingin siya sa salamin at nakita ang isang babaeng maayos ang ayos, ngunit ngumiti siya nang may sarkasmo.Hindi niya inasahan na darating ang araw na kailangan niyang umasa sa ganda para makuha ang atensyon ng iba.Pinilit niyang itaboy ang magulong iniisip sa kanyang isipan, tumayo siya at bumaba ng bahay. Si Helena, ang kanyang ina na nanonood ng TV sa sala, ay napalingon at natulala sa nakita.Ngayong araw, suot ni Grace ang isang bagong green dress na regalo pa ng kanyang tiyahin mula sa France. At sobrang bumagay sa kanyang kutis ang kulay nito at sakto sa kanyang pangangatawan.Ang kanyang mahabang buhok ay nakalugay, habang ang kanyang mukha ay may makeup ay light lang ngunit kaakit-akit.“Grace, hindi naman kita isinama sa blind date ngayon. Bakit ganyan ka kaganda? Lalabas ka ba?” tano

Lumapit sina Roxanne at Donovan, tsaka napansin ang pangit na ekspresyon sa mukha ni Devon.Tinaas ni Roxanne ang kilay, “Devon, matagal ka na bang naghihintay?”Pinilit ni Devon na itago ang pagkainis at ngumiti nang pilit, “Hindi naman masyado, tsaka mauna na kayo sa loob.”Sa sandaling iyon, biglang tumingala si Lance kay Roxanne. “Mommy, gusto kong magwiwi, puwede mo ba akong samahan?”Tumango si Roxanne, “Sige tara.”“O, sasamahan ko muna si Lance sa banyo, mauna na kayo sa loob.” Paalam niya rin sa dalawa.Pagkaalis nina Roxanne at Lance, biglang naging malamig ang mukha ni Devon. “Donovan, kami ng pamilya ko ay pumunta lang dito sa zoo, pero pilit kang nakikialam. Nakakatuwa ba para sa'yo 'yon?”Ngumiti si Donovan, ngunit malamig ang mga mata nito.“Devon, ikaw ba ang may kagagawan ng gulo kamakailan sa kompanya namin?”Walang pag-aatubiling umamin si Devon, “Oo. Kaunting leksyon lang ‘yon para sa'yo, para matuto kang huwag manghimasok sa pamilya naming tatlo.”May halong panunu

Pagkatapos gamutin ni Roxanne ang kanyang sugat sa ospital, binuksan niya ang kanyang cellphone at nakita ang maraming mensahe mula kay Melissa.[Ate, ano ang meron sa inyo ni Devon? Kilala mo na ba siya noon pa?][Pagkaalis ninyong dalawa kanina, ang dami nang nag-uusap tungkol sa relasyon niyo. Kayo na ba?][By the way, nang pumasok si Devon sa laboratory at nakita ang kamay mong duguan, bigla siyang naging seryoso. Kitang-kita na nag-aalala talaga siya sa’yo!][Ahhh! Ano ba talaga ang relasyon niyo?]...Napakunot-noo si Roxanne habang binabasa ang mga mensahe ni Melissa.Hindi maginhawang mag-type gamit ang isang kamay, kaya nagpadala na lang siya ng voice message."Kilala ko siya, pero magkaibigan lang kami. May boyfriend na ako."Tungkol naman sa katotohanang si Devon ang tunay na ama ni Lance, hindi na niya kailangan pang sabihin iyon kay Melissa, at ayaw din niyang ipaalam sa iba.Pagkarinig ng voice message ni Roxanne, dali-daling nagtanong si Melissa kung siya ba si Donovan,

Dahil hindi niya talaga kayang mahalin ito, mas maayos nang umalis siya habang maaga.Tahimik lang silang dalawa. At parang nilamon si Roxanne ng pagka-guilty. Nasaktan niya ang taong walang pinakita sa kanya kung hindi kabutihan.“Roxanne, hindi mo kailangang ma-guilty. Kahit hindi tayo magkatuluyan, magkaibigan pa rin tayo. Yung nakaraang limang taon ay mahalaga sa’kin, ayaw kong basta nalang ‘yun itapon.”Isang malaking biyaya na nakasama niya si Roxanne at si Lance ng limang taon.Yumuko si Roxanne, ngunit namumula pa rin ang kanyang mga mata. “Donovan, I’m so sorry.”Habang mas mabait ito, mas nadaragdagan ang guilt na nararamdaman niya. Sana nga lang kaya niya itong mahalin.Napahinto si Donovan sa narinig, saka ngumiti at tumayo, “Tara na, ihahatid na kita pauwi.”Tahimik lang silang dalawa habang pauwi. Mabagal naman ang takbo ni Donovan, pero gaano man kabagal ang biyahe, may dulo pa rin ito.Pagdating sa tapat ng bahay ni Roxanne, lumingon si Donovan sa kanya at mahinang sina