All Chapters of MY EX-HUSBAND'S FIERY BROTHER : Chapter 371 - Chapter 380

Mula sa malayo, nakatanaw ang ina ni Drake na puno ng galit ang kanyang mga mata. Sa ganda ng kompanyang pinagtatrabahuhan ni Drake, paano siya magiging dukha?Plano lang niya talagang pabayaan ang pamilya na mamatay nang walang tulong!Sa harap niya ay nakaupo ang isang lalaking nasa edad kuwarenta, bulag ang isang mata, may peklat sa pisngi, matalim ang mga kilay, at mukhang nakakatakot.“Sigurado ka ba na bibigyan mo ako ng dalawampung libong piso kung mahuli ko siya?”Gigil na sagot ng ina, “Oo naman! Pag nakuha ko na ang pera mula sa dote na tatlong daang libo, bibigyan kita ng beinte mil.”Ngunit nang marinig ito, ngumisi nang may panunuya ang lalaking may peklat. “Tatlong daang libo, tapos ako bente mil lang? Hindi ba’t masyadong lugi naman ako?”Hindi niya inaasahan na magbabago ng isip ang kausap sa huling sandali. Nagtumigas ang mukha ng babae. “Hoy, huwag mong subukang humingi ng mas mataas. Alam mong gagamitin ko ang pera para iligtas ang anak ko. Pinagsasamantalahan mo ang

Napahinto si Roxanne saglit, at sa gulat niya ay kusa siyang kumawala, kaya binitiwan na siya ni Devon."Umupo ka sa sofa."Habang nakatingin sa pamahid na nasa kamay na ni Devon, bubuka pa sana ang bibig ni Roxanne para magsalita, ngunit naunahan siya ni Devon at nagsalita ito, “Kapag tumanggi ka pa, ako na mismo ang magbubuka ng bibig mo.”Sa ilalim ng titig ni Devon na walang puwang sa pagtutol, napayuko si Roxanne at napilitan na lang sumunod.Pagkaupo niya sa sofa, dumungaw mula sa itaas ang mahinang boses ni Devon, “Tingala ka, ibuka mo ang bibig mo.”Sumunod si Roxanne sa utos, ngunit sa mismong sandaling itinaas niya ang ulo, nagtagpo ang kanilang mga mata.Sa sandaling iyon, tila bumilis ang tibok ng kanyang puso.Agad niyang iniiwas ang tingin, at hindi niya namalayang napakuyom ang kanyang mga kamay sa gilid, pilit pinapakalma ang sarili.Hinawakan ni Devon ang kanyang baba, at narinig niya ang mahinang tinig nito sa kanyang tainga, “Ibuka mo ang bibig mo.”Dahan-dahang ibin

Pagkatapos sabihin iyon, tumalikod si Drake at umalis. Pinanood siya ni Cassie habang papalayo, bahagyang nanlilim ang mga mata.Hindi niya inakala na magiging ganoon kahirap lapitan si Drake sa kabila ng pagpapapansin niya.Maya-maya, dumating na ang elevator.Pumasok si Roxanne at nakita si Cassie na nakatayo pa rin sa labas ng pinto. “Team Leader Cassie, hindi ka pa ba aalis? Hindi mo ba sinabi kanina na may data kang gustong pag-usapan sa akin?”Ibinaling ni Cassie ang tingin sa sahig. “Hindi ba’t sabi mo rin na pupuntahan mo ako sa oras ng trabaho? Tsaka, magpa-deliver na lang po ako ng pagkain.”Tumango lang si Roxanne at hindi na siya pinigilan. “Sige, paalam.”Pagkatapos kumain sa ibaba, ipinabalot ni Roxanne ng pansit para kay Drake. Pagbalik niya sa opisina, nadatnan niyang nakaupo si Drake sa upuan nito, tulalang nakatitig sa kawalan. Hindi nito namalayang papalapit na siya hanggang sa marinig ang kanyang mga yabag at agad itong natauhan at lumingon.Ibinaba ni Roxanne ang p

Inalis ni Roxanne ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Devon at iniwas ang tingin. “Wala, medyo pagod lang. Kung ayos ka na, mauuna na akong pumasok.”Pagkasabi niya, hindi na niya hinintay ang magiging reaksyon ni Devon at nagmadaling pumasok sa loob ng villa. Napakunot-noo si Devon habang pinagmamasdan ang mabilis na paglayo ni Roxanne. Ramdam niyang may kakaiba sa ikinikilos nito.Pagkalipas ng ilang sandali ng pag-aalinlangan, tinawagan niya si Secretary Kenneth. “Paki-check kung saan naghapunan si Roxanne ngayong gabi at kung sino ang kasama niya.”Makalipas ang sampung minuto, naipasa na agad ni Secretary Kenneth ang impormasyong nakuha niya. Pagkakita sa pangalan ng restaurant, bahagyang sumikip ang mata ni Devon, at agad siyang binalot ng hinala.Pagbalik ni Roxanne sa kanyang silid, agad siyang nagtanggal ng makeup at naghahanda nang maligo nang biglang may kumatok sa pinto.“Roxanne, may gusto sana akong sabihin. Pwede mo ba akong pagbuksan?”Nang marinig ang boses ni Devon

“Siyempre hindi... Pero paano ako maniniwala sa’yo?” Tiningnan ni Emmanuel si Devon nang malamig, may bahid ng pag-asa sa kanyang mga mata, pero mas nangingibabaw ang pagdududa.Matapos ang lahat, nahulog si Roxanne sa dagat, at napakaliit ng posibilidad na siya'y nakaligtas. Kaya sa loob ng limang taon, hindi na siya umasa pang buhay pa ito. Kinuha ni Devon ang kanyang cellphone, binuksan ang photo album, at ipinakita ang screen kay Emmanuel.Lumitaw ang pagkagulat sa mga mata ni Emmanuel. Nanginginig ang buong katawan niya. “Si Roxanne… Totoo bang si Roxanne iyon? Buhay pa siya? Nasaan na siya ngayon?”“Huwag kang mag-alala, ligtas na siya ngayon. Pero hindi ko pa sinasabi sa kanya ang tungkol sa’yo. Dadalhin ko siya kapag mas malakas ka na at kaya mo nang tumayo.”“Totoo ba talaga?” Napuno ng pag-asa ang mga mata ni Emmanuel, pero agad din itong napalitan ng guilt at matinding pagsisisi. “Baka... ayaw na niya akong makita…”Hindi naging maganda ang huli nilang pagkikita ni Roxanne l