All Chapters of My Stranger Groom Is A Billionaire: Chapter 841 - Chapter 850

SIMULADia look around and couldn't help but smile. Dahil sa mature siyang tignan lalo na ang katawan, palaging naniniwala ang lahat na hindi na siya Minor, but she is! Hindi lang halata, pero 17 pa lang siya.Thanks to her height, her perfectly shaped curves, and the confident way she carried herself, kahit na 17 pa lang siya, madalas ay pinapalagay na siyang mas matanda ng mga tao. Kaya kahit bawal pa dapat, pinapasok siya sa bar nang walang tanong-tanong. Tonight, she’s wearing a daring, body-hugging dress—something more revealing than she usually wears. Halos lahat ng mga mata sa paligid ay napapatingin sa kanya, pero hindi niya iniintindi.“I think I can drink,” bulong niya sa sarili, kinukumbinsi pa ang sarili kahit alam niyang mali. Hindi rin naman iyon ang unang beses na uminom siya ng alak nang hindi alam ng pamilya niya, so what’s the big deal?Lumaki siya sa ibang bansa, kaya iba ang pananaw niya. Hindi siya kasing conservative ng karamihan sa mga Filipina dito sa Pilipinas.

Nanlaki ang mata ni Dia nang mapagtanto ang sinabi nito, at parang ngayon lang tuluyang nag-sink in sa utak niya. Mag-i-stay siya sa isang isla? Hindi siya makapaniwala, pakiramdam niya ay biglang bumigat ang paligid. Ramdam niya ang mabilis na pagtibok ng puso niya, parang kumakabog na halos lumabas sa dibdib niya.Napalunok siya nang maramdaman niyang umiinit ang pisngi niya. Tumitig siya kay Paul, at doon niya nakita ang ngisi nito—isang ngising hindi niya mabasa kung may halong panunukso o inis. Ngunit biglang nag-iba ang ekspresyon nito, naging matalim ang tingin nang marinig ang sinabi ng mama niya.“Next year, you can go there and learn about things. Papayagan kita kung sakali dahil hindi ka na minor sa panahong iyon,” dagdag ng mama niya, nakangiti pa.Paul choked on his drink. Literal na nabilaukan siya, at halos masamid habang pilit na inaayos ang paghinga niya. Napatingin siya kay Dia na parang biglang nabura ang lahat ng emosyon sa mukha niya.Namutla si Dia habang ramdam n

“Sinong hindi mapapamura kung may gaya mong nakakainis sa harap ko? I mean, how can you forget that thing? What? You want me to just kiss you again here for you to remember it?!” Dagdag pa niya, this time mas madiin at may halong inis, leaning even closer sa mukha nito, halos magdikit na ang kanilang hininga. Sa sobrang frustration niya, agad niyang tinanggal ang seatbelt na suot, parang handa siyang hamunin ito.Nanlaki ang mata ni Paul at parang may konting kaba na hindi niya maitago, umatras pa ng bahagya na para bang hindi makapaniwala na ganoon kalapit si Dia. Mabilis na kumabog ang dibdib niya, napalunok pa bago makapagsalita.“Hey, don’t you fvcking dare kissing me again!” He said, this time mas malakas at may halatang babala sa boses, pero naroon pa rin ang konting kaba. Nag-iwas pa siya ng tingin, pilit na pinapakalma ang sarili pero halata sa panga niya ang pag-igting nito, senyales ng pagpipigil.Pilit niyang pinapaalala sa sarili niya na ang kaharap niya ay bata at kapatid

Dia was about to say something again, handa nang maglabas ng mas maanghang na sagot, pero hindi natuloy nang bumalik si Paul, hawak ang pinggan na may finger foods.Parang bumagal ang oras para kay Dia nang makita niya itong nakangiti habang inaabot ang plato sa girlfriend niya, at mas lalong nadagdagan ang pagkainis niya nang inilagay pa nito ang kamay sa likod ng upuan ng girlfriend niya. May bumulong pa siya rito, dahilan para matawa ang kaninang napahiya nitong girlfriend.Napakagat siya ng labi at umiwas ng tingin, pero ramdam niyang kumakapal ang init sa pisngi niya. Bakit ba siya naaapektuhan ng ganito? Hindi niya alam kung galit ba siya kay Paul, sa girlfriend nito, o sa sarili niya. Pero ang alam lang niya, gusto niyang magwala sa sitwasyong ito.“Tumigil ka nga diyan, lumipat na tayo ng upuan,” mariing ani ni Solvia, halatang naiirita na rin at nauna na siyang tumayo Halata sa mukha ni Solvia na ayaw na niyang lumala pa ang sitwasyon.Huminga nang malalim si Dia at tumayo na

Dia took a deep breath. “I told you, I’m not bata anymore,” mariin niyang sabi, trying to sound confident kahit na nanginginig ang boses niya. Pinilit niyang tumayo nang diretso, chin up, kahit na ramdam niya ang bilis ng tibok ng puso niya. “Next month, 18 na ako—”“Mag-e-eighteen pa lang, so technically, you are still a minor... ano bang hindi mo maintindihan doon? Na bata ka pa,” bulong ni Paul, pero ramdam ni Dia yung bigat ng bawat salita.Napatingin pa si Paul sa elevator, saka mariin na pumikit, halatang nagpipigil ng emosyon. Ayaw niyang may makakita sa kanila, ayaw niyang may makadinig ng usapan nila kahit na wala namang mali doon, is just that, he felt like they should not see by anyone or someone.After all, the first time they saw each other was already too bold for both of them.Bigla siyang hinila ni Paul papunta sa mas tagong parte ng hallway, mas malayo sa mata ng kahit sino. Halos mapaatras si Dia sa gulat, ramdam niya ang higpit ng pagkakahawak nito sa braso niya. Wal