วันต่อมา กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงมาพบกันใหม่“ข้าหาที่ตั้งศูนย์ศึกษาไอพิษเจอแล้ว”เมื่อพบกัน ซูจิ่งสิงบอกเล่าข่าวที่ตัวเองสืบค้นมาได้ให้กู้หว่านเยว่ฟังอย่างละเอียดกู้หว่านเยว่หรี่ตาลง “เรื่องนี้รอช้าไม่ได้ พวกเราไปพร้อมกันสักเที่ยว ระเบิดสถานที่นั่นซะ”ยิ่งช้ายิ่งมีปัญหา เผื่อฮ่องเต้ชีมีความคิดอื่น ไม่สู้ตอนนี้พวกนางเปลี่ยนจากฝ่ายรับเป็นฝ่ายรุก“ได้” ซูจิ่งสิงมองดวงตาทั้งคู่ของกู้หว่านเยว่ที่เป็นประกาย แสดงให้เห็นว่าสนับสนุนความคิดของนางพูดแล้วทำทันที กู้หว่านเยว่สอบถามที่ตั้งจนแน่ชัด แล้วพาซูจิ่งสิงออกเดินทางทันทีหลังผ่านไปครึ่งชั่วยาม ทั้งสองมาถึงริมแม่น้ำแห่งหนึ่งตรงชานเมืองกู้หว่านเยว่กวาดมองรอบด้าน รอบด้านมีเพียงโรงน้ำชาและศาลาพักม้า ริมแม่น้ำมีท่าเรือ นอกจากนี้ไม่มีสถานที่พิเศษนางถามอย่างสงสัย “ทำไมถึงไม่เห็นสถานที่ล่ะ?”มีคนผ่านมา ซูจิ่งสิงดึงนางไปหลบด้านข้าง แล้วอธิบายเสียงต่ำ “เห็นโรงเผาอิฐหลังโรงน้ำชาหรือไม่ ทางเข้าอยู่ในนั้น”กู้หว่านเยว่มองไปตามสายตาของซูจิ่งสิง นางเห็นแล้วจริงๆ ด้านหลังโรงน้ำชามีโรงเผาอิฐที่ถูกทิ้งร้างแห่งหนึ่งแม้โรงเผาอิฐจะเก่า ดูเหมือนไ
더 보기
