All Chapters of ชายาแพทย์พลิกชะตา: Chapter 2261 - Chapter 2270

เมื่อฟางเฉียนเปิดฉากสนทนาแล้ว ก็กลัวว่าตัวเองจะพูดน้อยเกินไปหัวหน้าขันทีพูดขัดเขาอย่างกระอักกระอ่วน “ใต้เท้าฟาง คำกล่าวของท่านพวกนี้ใต้เท้าโจวเคยทูลฝ่าบาทแล้ว”“เช่นนั้นหรอกหรือ”“ดังนั้นฝ่าบาทถามสิ่งใด ท่านค่อยตอบก็แล้วกัน” หัวหน้าขันทีไม่อยากทำให้เขาตกใจ จึงพยายามทำเสียงนุ่มนวลฟางเฉียนเข้าใจแล้ว ซูจิ่งสิงจึงเริ่มถามเขาเกี่ยวกับการออกแบบเรือ แล้วยังนำภาพเรือที่ซูจื่อชิงสร้างขึ้นกับเรือรบของแคว้นอู๋วั่งให้เขาดู“เจ้าลองดู สามารถสร้างเรือที่ดีกว่าเรือรบในภาพหรือไม่?”ซูจิ่งสิงเอ่ยถาม“เจ้าพูดมาตามจริง ต่อให้ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว”ฟางเฉียนหยิบภาพแบบขึ้น หลังจากตรวจดูอย่างละเอียด สุดท้ายจึงตอบอย่างมั่นใจ“ฝ่าบาท กระหม่อมทำได้พ่ะย่ะค่ะ”ซูจิ่งสิงตาวาวเป็นประกาย “จริงหรือ”“พ่ะย่ะค่ะ” ฟางเฉียนกล่าว “ยามว่างกระหม่อมวาดภาพแบบเรือไว้มากมาย เพียงแต่ขอฝ่าบาทให้เวลากระหม่อมสองวัน กระหม่อมจะวาดแบบเรือรบที่คิดไว้ออกมา ถึงยามนั้นจะให้พระองค์ทรงทอดพระเนตร”ในใจซูจิ่งสิงหายกังวล “ได้ ช่วงนี้เจ้าพักอยู่ที่กรมโยธาธิการเลยนะ เราจะให้ขุนนางในกรมโยธาธิการทำงานร่วมกับเจ้า เจ้าไม่

ในจดหมายนายอำเภอยังกล่าวถึง มีหญิงสาวสิบสองคนหลังจากถูกคนพวกนั้นย่ำยี เมื่อแต่ละคนกลับบ้าน มีคนฆ่าตัวตายบ้าง มีคนเสียสติบ้างยังมีหญิงสาวอีกส่วนหนึ่ง แม้ยังมีชีวิตอยู่แต่ก็โดนเหยียดหยาม โดนคนในตระกูลดูถูก ความจริงไม่ต่างจากตายเมื่อกู้หว่านเยว่ได้อ่านเนื้อหาในจดหมาย รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยจะเห็นได้ว่านายอำเภอก็เสียใจมากเช่นกันสำหรับชะตากรรมของหญิงสาวเหล่านี้ แต่ก็ไม่สามารถทำสิ่งใดได้ ทำได้เพียงเขียนจดหมายมากราบทูลฮ่องเต้และฮองเฮา สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในท้องที่คำว่าบริสุทธิ์ต่อให้กู้หว่านเยว่อยากเปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่สามารถเปลี่ยนได้ในทันที ต่อให้เป็นยุคใหม่ เกรงว่าหญิงสาวเหล่านี้ก็ไม่พ้นถูกคนนินทา“ข้าจะสั่งคนไปมอบเงินจำนวนหนึ่งเพื่อชดเชยให้พวกนาง” ซูจิ่งสิงเงียบไปสักพัก ก่อนจะกล่าวเช่นนี้ทั้งสองคนรู้ดีว่าเงินจำนวนนี้สำหรับบาดแผลที่พวกนางได้รับถือว่าเล็กน้อยมาก แต่นี่คือสิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้“เจ้าวางใจเถอะ ข้าไม่ปล่อยให้พวกเขาเหิมเกริมได้นานนัก ไม่ช้าหรือเร็วจะจัดการพวกเขาทั้งหมด”ซูจิ่งสิงขมวดคิ้ว ขณะนี้ถึงได้ตระหนักว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา ได้มีคนจ

ซูจิ่งสิงแตกต่างจากฮ่องเต้คนอื่น เขาเคยเป็นแม่ทัพมาก่อน และเป็นเจิ้นเป๋ยอ๋องที่มีชื่อเสียงโด่งดังก่อนที่จะมาเป็นฮ่องเต้เหล่าแม่ทัพที่อยู่ที่นี่ มีจำนวนไม่น้อยที่เคยเป็นทหารผู้ใต้บัญชาของเขา ขอพูดอย่างอวดดี หากว่าด้วยเรื่องการทำศึก ไม่แน่ว่าคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงนี้อาจไม่มีใครเอาชนะซูจิ่งสิงที่เป็นฮ่องเต้“ฝ่าบาทอยากทรงนำทัพด้วยตัวเอง พวกกระหม่อมย่อมสนับสนุน เพียงแต่ไม่ทราบว่าพระองค์เลือกรองแม่ทัพแล้วหรือยัง”ขุนนางฝ่ายกลาโหมหันไปสบตากัน ต่อมาจึงพากันสอบถามซูจิ่งสิงครุ่นคิดชั่วครู่ “การทำศึกครั้งนี้แตกต่างจากที่ผ่านมา เมื่อก่อนพวกเราล้วนออกไปทำศึกกันบนหลังม้า แต่ครั้งนี้พวกเราต้องนั่งเรือออกไป ดังนั้นคนที่ว่ายน้ำไม่เก่งย่อมไปด้วยไม่ได้ คนที่เมาเรือก็ไม่ได้เช่นกัน แม่ทัพอย่างพวกเจ้าทั้งหลายล้วนเคยติดตามเรา ความสามารถในการทำศึกของพวกเจ้าเราย่อมรู้ดีไม่ว่าจะพาพวกเจ้าคนใดไปด้วย เราเชื่อว่าพวกเจ้าจะสามารถทำหน้าที่ได้อย่างดี”ซูจิ่งสิงพูดเอาใจทุกคนก่อน หลังจากนั้นค่อยเข้าสู่ประเด็นสำคัญ“ท่ามกลางพวกเจ้าที่เป็นแม่ทัพใครว่ายน้ำเป็น ใครที่นั่งเรือแล้วไม่เมาเรือ จงก้าวออกมาสองก้าว”

เว่ยเสี่ยวฉู่เหมือนมองเห็นตัวช่วยทันที รีบเข้าไปหากู้หว่านเยว่ แล้วกอดเอวนางไว้“อาจารย์!”ภายในดวงตาดำขลับคู่นั้นเต็มไปด้วยความรักและผูกพัน สองแขนโอบกู้หว่านเยว่แน่น ไม่อยากปล่อยไปด้วยซ้ำ“อาจารย์ ในที่สุดข้าก็ได้พบท่านแล้ว”เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นถึงได้เข้าใจสักที ที่แท้เว่ยเสี่ยวฉู่คิดหาสารพัดลอบเข้ามาในวังเพื่อพบกู้หว่านเยว่นี่เองเว่ยเสี่ยวฉู่ยังพูดไม่หยุด “อาจารย์ ข้าไม่ได้พบท่านมานานมากแล้ว ช่วงนี้ข้าอ่านตำราพิชัยสงครามไปไม่น้อย เมื่อไหร่ท่านจะทดสอบข้าสักทีล่ะ? ใช่สิ องค์ชายน้อยล่ะ? ทำไมไม่เห็นพระองค์? องค์ชายบอกว่าจะฉลองวันเกิดสิบขวบให้ข้า วันเกิดข้าใกล้ถึงแล้วนะเจ้าคะ”เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างกันฟังจนเหงื่อแตกพลั่ก ลูกสาวคนนี้ช่างน่าหนักใจยิ่งนัก นิสัยโผงผาง มีอะไรก็กล้าพูดออกมาทั้งนั้นนี่เป็นฮองเฮากับฮ่องเต้เชียวนะ!“เสี่ยวฉู่ รีบคุกเข่าลงขอประทานอภัยกับฮ่องเต้และฮองเฮา อย่าพูดจาเหลวไหล”เว่ยเสี่ยวฉู่กระพริบดวงตากลมโตขณะนี้กู้หว่านเยว่เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อครู่นางเดินเล่นอยู่ในอุทยานหลวง พอดีเดินผ่านตำหนักฉินเจิ้งนางรู้ว่าหลายวันมานี้ซูจ

โชคดีที่เช้าวันรุ่งขึ้น ทางกรมโยธาธิการส่งข่าวมาแต่เช้า บอกว่าฟางเฉียนได้นำพาผู้ใต้บัญชาวาดภาพแบบเรือรบออกมาแล้ว เชิญซูจิ่งสิงไปดูกระทั่งอาหารเช้าซูจิ่งสิงก็ไม่ทันได้กิน รีบสั่งให้พวกเขามารอที่ตัวเองที่ตำหนักฉินเจิ้งเมื่อกู้หว่านเยว่รับรู้เรื่องนี้ ในใจรู้สึกยินดีไปกับซูจิ่งสิงด้วย เรื่องที่ซูจิ่งสิงเป็นกังวลในที่สุดก็ได้รับการคลี่คลายแล้ว“ท่านพี่ กินอาหารเช้าก่อนค่อยไปเถอะ ต่อให้เรื่องนี้สำคัญอย่างไรก็ต้องกินอาหารเช้าให้หมดก่อน”ซูจิ่งสิงส่ายหน้า “ข้าไม่มีแก่ใจจะกินอาหารเช้าหรอก น้องหญิงเจ้ากินก่อนเถอะ”พอพูดจบก็รีบร้อนเดินออกไป กู้หว่านเยว่มองดูแผ่นหลังของเขาแล้วส่ายหน้าอย่างจนใจ เมื่อคืนนอนหลับไม่ดีตลอดคืน ตอนนี้ยังรีบร้อนไปหารือราชกิจที่ตำหนักฉินเจิ้ง ต่อให้เป็นคนเหล็กก็คงจะทนไม่ไหว“ชิงเหลียน เจ้าสั่งให้ในครัวจัดเตรียมของว่างบางส่วนแล้วส่งไปที่ตำหนักฉินเจิ้ง”ชิงเหลียนพยักหน้า “พระนางฮองเฮาเป็นห่วงฝ่าบาทมากนะเพคะ”กู้หว่านเยว่หัวเราะ “ต่อไปหากเจ้ามีสามีก็จะเป็นห่วงเขาเช่นกัน เอาละ รีบไปเถอะ”ชิงเหลียนรีบออกไปทันที ในใจกู้หว่านเยว่นึกถึงบทสรุปทางตำหนักฉินเจิ้ง ก็ไม่