บททั้งหมดของ Lucky Me, Instant Daddy : บทที่ 31 - บทที่ 40

~Vina~Humahangos akong tumakpo papasok ng ospital kung nasaan ngayon ang kaibigan kong si Fern. Ummiyak si Anna kanina nang tawagan ako, hindi ko siya maintindihan sa mga sinasabi niya basta ang klaro ay nasa ospital ang kaibigan ko at naro'n siya kaya kahit nasa trabaho ay nagpaalam akong mag-under time. Sobrang nag-aalala ako, buntis siya. Ano kaya ang nangyari sa kan’ya? Agad na natanaw ko Anna sa waiting area, nang makita ako nito ay kaagad naman ako nitong sinalubong. Yumakap siya sa akin ng mahigpit habang humikbi pa kaya mas lalo akong nangamba sa kalagayan ni Fern. “Anna, anong nangyari? Bakit ka ba umiiyak?” sunod-sunod kong tanong sa kan'ya. “Vina, hindi ko sinasad'ya. Mahal ko si Fern.” Naguguluhan ako sa sinasabi niya. Hindi ko, gets!“Sandali. Kumalma ka nga muna para magkaintindihan tayo,” sambit ko. Bahagya ko siyang inilayo sa akin at pinaharap. “K-kasi, naro'n siya sa opisina ni Donovan. Nagkagulo, nagalit siya at–”“At ano?! hindi ko napigilang tumaas ang boses

Vina~ Napabalikwa~s ako nang gising nang biglang naramdaman ko ang paggalaw ng kamay ni Fern na hawak-hawak ko. “Fern, fern, naririnig mo ba ‘ko?” tanong ko. Mas lumapit pa ako sa kan'ya para makirinig ako nito, nakapikit pa rin Kasi ang mga mata niya. “Uhm… A-anong nangyari? Nasaan ako?” sambit niya nang maimulat na niya ang kan’yang mga mata.“Vina.” “Shhh… Nasa ospital ka, gusto mo bang uminom ng tubig?” Tumango naman siya kaya agad ko siyang kinuhanan ng isang basong tubig. “sandali lang, tatawagin ko itong doktor para masuri ka.” Iniwan ko siya sandali. Mabuti na lang at hindi na bumalik si Anna, kun ‘di ay makakalbo ko talaga siya. Si Donovan naman ay hindi naman umaalis pero sa labas lang siya dahil ayaw ko siyang magtagal sa tabi ni Fern. Kaninang umaga lang ‘to umalis dahil may importantanteng gagawin umano sa opisina. Pagkabalik ko kasama ang doktor ay umiiyak na si Fern akaya agad ko naman siyang dinalohan. “Fern, bakit ka umiiyak? Masakit ba sa iyo?” “Vina, iyong ba

"Hindi ko inaasahan na aabot tayo sa ganito, Fern! P*****a siya! Kinalimutan niya iyong pagkakaibigan nating tatlo dahil lang sa lalaking iyon! Nasasaktan din ako ah, ayon. Nasampal ko talaga siya!" nag-uusap kami ni Vina at binalikan namin ang mga pinagdaanan naming tatlo bago pa man kami naging magkaibigan kasama si Anna. Alam kong mas nasasaktan siya dahil kahit hindi niya sabihin ay nahahati ang puso niya sa aming magkaibigan. Maski ako ay kahit galit na galit kay Anna ay hindi ko pa rin naman nakalimutan ang pinagsamahan namin. Alam kong makakapag-usap rin kami balang araw, kapag kaya ko na. "Nagmahal lang din si Anna, iyon nga lang ay sa maling tao. Hayaan mo, balang araw kapag kaya ko na siyang harapin at kausapin ay makikinig ako kung man ang gusto niyang sabihin. Sa Ngayon Kasi Vina ay ayaw ko na muna, hindi ko pa kaya." "I understand, Fern. Mahal ko iyong kaibigan natin pero hindi tamang kunsintihin ang maling ginawa niya. Sa ngayon ay hayaan na Muna natin siyang matuto

“AGHHH! BUWISIT KANG LALAKI KA!” gigil na bulalas ni Vina nang padabog itong pumasok at naupo na sa driver’s seat. Narinig ko ang sinabi ng lalaking ‘yon kanina mukhang may something pa nga. “So, magpakilala kayo?” tanong ko sa kan:ya. “Yeah! He's the guy on that f*cking bar. Grrr! Nakapa-feeling niya! Anong akala niya? Porket siya ang nakauna sa akin ay hahanap-hanapin ko siya? Ewww! Para lang malaman niya. Hindi siya magaling at hindi siya masarap humalik!” Napangiwi naman ako bigla. Ramdam ko talaga ang galit nitong kaibigan ko. Iyon lang ang itinanong ko pero marami na siyang sinabi. “Ano ba ang nangyari? Bakit magkagalit na kayo ngayon?” “Basta. Mahabang kuwento, Fern. Saka ko na sasabihin kapag nakarating na tayo sa pupuntahan natin. God! Gutom na ‘ko tapos may gano'ng eksena pa iyong babaeng mukhang espasol na iyon!” agad naman akong natawa. Ganito si Vina kapag naiinis o nagagalit, ihahalintulas ka niya sa ‘kung anong maisipan niyang kamukha mo. “Ako na nga muna riyan. Ku

Nang sa wakas ay nakarating na rin kami sa probinsya nila Vina ay masasabi kong napakaganda rito. Ibang-ibang kumpara sa siyodad. Nakakatuwa makita ang maring puno at halaman sa paligid, lalong-lalo na ang sariwang hangin na masarap sa pakiramdam kapag dumadampi sa balat. “Grabe, Vina. Sobrang ganda rito. Bakit ngayon mo lang ako dinala rito? Sana ay noon pa, palagi naman tayong nagbabakasyon ah.” “Tss. Malayo kasi,”, tipid na sagot niya sa akin. Nagkibit balikat na lamang ako. Ano kaya ang nangyari pag-alis ko kanina? Nakapag-usap kaya sila ng maayos no’ng Damon na iyon? “Vina… Ikaw na ba iyan? Hoy! Si Vina nga!” bulalas na sabi ng isang ginang habang nagwawalis ng bakuran. “Auntie, Mila. Kumusta po? Opo, ako nga,” sagot naman ni Vina ay masayang sumalubong sa ginang. Nakayakapan pa ang mga ito kaya nakakatuwa silang pagmasdan. Mukhang miss na miss niya si Vina, talagang matagal na nga siguro mula nang umalis siya rito. “Naku… Ang ganda-ganda– Ninyong dalawa nitong kasama mo.” B