All Chapters of Addicted to the Imperfect Billionaire: Chapter 91 - Chapter 100

BATA PA LANG ay marunong ng lumangoy si Daviana, ngunit hindi naman sobrang galing na swimmer. Malakas lang ang loob niya nang dahil sa pagkataranta kung kaya naman sinubukan niyang lumangoy upang sagipin lang si Rohi na sigurado siyang nasa ilalim ng tubig. At dahil kakapalit lang ng taon iyon ay malamig pa ang tubig sa ilog kahit na mainit ang sikat ng araw. Nanggaling ang panahon sa taglamig. Walang pag-aalinlangang inilubog niya ng paulit-ulit ang katawan sa tubig, hindi alintana ang ginaw.“Rohi?!” sisinghap-singhap siyang panaka-nakang umaahon ang mukha habang hinahanap ang katawan ng lalaki. “Ano ba? Nasaan ka? Rohi?!” kawag-kawag niya pa ng dalawang kamay sa tubig.Hindi na gaanong malinaw ang alaala sa parteng iyon ni Daviana. Hindi niya nga alam kung paano niya nagawang malibot ang paligid ng ilog upang hanapin lang katawan ni Rohi, o gaano niya katagal hinanap ang lalaki bago niya ito natagpuan na tila wala ng buhay. Nang makita niya ito ay walang pakundangan niyang hinila

SERYOSO ANG MUKHANG pumasok si Rohi sa opisina ng mga Gonzales. Nang nagdaang araw ay ibinigay na ni Rohi sa kanyang ama ang plano tungkol sa pormal na pagtatatag ng isang artificial intelligence research and development department. Binigyan siya ni Welvin ng sagot at inaprubahan ito bago magtanghali ng araw na iyon kung kaya naman kinailangan siyang magtungo doon. Sa nakalipas na dalawang taon mula noong dinala ng binata ang kanyang team sa kumpanya, ang mga pangunahing proyekto na natapos ay naging mga benchmark sa kanilang industriya. Walang nagkuwestiyon sa kanyang pananaw at kakayahang tinataglay. Isang buwan na rin ang nakalilipas magmula nang maging opisyal siyang direktor ng departamento ng produktong iyon sa pamamagitan ng panloob na kompetisyon. Gayunpaman, sa labas ng trabaho, ang daming chismis patungkol sa kanya na ang karamihan ay galing sa mga empleyadong mayroong inggit na nabubuhay sa kanilang katawan. Hindi lingid sa kanila ang pagiging anak niya sa labas na pangunah

NAPAHILAMOS NA SA kanyang mukha si Daviana. Gulong-gulo na sa gagawin niya.“Rohi—”“Tinanong mo ako sa chat kung ano ang pakiramdam kapag tumalon pababa. Kung malaya ba…” ilang segundo itong nag-paused dahilan upang kumabog na ang puso ng dalaga, “Malamig. Nakakatakot dahil hindi ako marunong noong lumangoy. Iyon ang pakiramdam ko noon, Daviana kaya huwag mo ng subukin pa kahit na magaling ka pang lumangoy. Naiintindihan mo ako? Huwag mo akong gagayahin noon.”Mariing itinikom ni Daviana ang bibig. Ni isang salita ay walang namutawi sa kanya. Dama niya ang pagiging concern sa boses nito.“Kahit na kaya ko ng lumangoy hindi ko na iyon ulit gagawin ngayon dahil alam kong mag-aalala ka. Kaya habang hindi mo pa ginagawa iyon gusto na kitang agad na hawakan para hindi mo ito maranasan. Ayaw kong maranasan mo ang tagpong iyon.”Sa narinig, animo parang mabubulunan si Daviana sa kanyang sariling laway. Gustong-gusto ng kanyang pandinig ang mga salitang sinabi ng binata. Hindi lang iyon gust

NAPATINGIN NA SI Daviana kay Rohi nang marinig niyang nag-ring ang cellphone nito. Tumalikod si Rohi upang sagutin ang tawag sa kanya. Narinig ng dalaga na ang pinag-uusapan nila nang sinumang kausap nito ay tungkol sa trabaho. Ito ay tila medyo nakakalito sa pandinig ni Daviana dahil hindi naman siya familiar kung tungkol saan iyon. Nakita niyang bahagyang napakunot pa ang noo ni Rohi na halatang may hindi nagugustuhan sa kausap. Mabigat din ang timbre at ang bawat bagsak ng tono ng boses ng binata.“Pagkatapos na maayos, kailangang i-test natin ulit kung gagana ba iyon. Natatandaan kong pinaalalahanan kita noon ng makailang beses na kung sakaling may problema pagkatapos na e-launched ng product, sa tingin mo sino ang may responsibilidad niyan?” tanong ni Rohi sa kanyang kausap gamit ang seryoso niyang mukha. Mukhang may hindi ito nagustuhan sa kanyang nalaman. “Kung hindi kaya ng isang tester, kailangang kumuha ng pangalawa. Kung hindi pa rin sapat ang pangalawa, hanap pa ng pangatl

NANG MARINIG IYON ay napahawak na si Daviana sa kanyang dalawang tuhod na naramdaman na niyang biglang nangatog. Napalunok na rin siya ng laway sa sobrang tensyon na naramdaman niya. Kulang na lang ay huminga siya nang malalim para lang mailabas niya ang bigat na nasa loob ng kanyang dibdib. “Ayos lang, Rohi. Sige. Hindi naman pwedeng ma-delay iyon nang dahil lang sa akin.” May guwang sa kanyang puso na hindi niya maipaliwanag ng salita pero alam niya kung saan iyon galing. Hindi niya mapigilan ang sariling mabahala. Si Rohi ang nagsabi sa kanya noon na bibigyan siya nito ng oras, tapos ngayon sasabihin nitong hindi siya maghihintay habang panahon. Gusto niya sanang ipaalala iyon sa kanya, pero pinigilan na lang niya ang dila. Wala siyang karapatan na mag-demand dito. Siya na nga rin ang tinutulungan nitong magkaroon ng trabaho eh. Siya pa ‘tong ganito. Wala rin namang dahilan upang i-gate keep nito ang kanyang pwesto. Naghahanap ang company nina Rohi ng translator sa team, kung hin