บททั้งหมดของ Fake Marriage With The CEO: บทที่ 161 - บทที่ 170

“I’d be off to work the whole day, but since Daddy’s already here,” nilingon niya si Alhaj. “He will look after the two of you. So don’t be naughty, kiddos.” Bilin niya. Madalas kapag galing sa trip si Alhaj, dalawa hanggang tatlong araw ito kung magpahinga sa bahay bago bumalik ulit sa trabaho. Iyon na rin ang panahon para bumawi ang lalaki sa kanilang mga anak. “Nakapag-schedule na ako ng appointment mamayang hapon.” Saad ng lalaki na nagpatigil sa kaniya. Nilingon niya muli si Alhaj at kinunutan ng noo. Nag-tagalog na ito para hindi maintindihan ng mga bata ang kaniyang sinabi. “Hindi ba sinabi ko naman na—” “Kailangan, Bella.” May diin nitong sabi. “Ngayon lang naman, baka kailangan nang palitan ang gamot na inireseta sa iyo.” “Alj…” Nag-iwas ito ng tingin, kaya naman napabuntong-hininga na lamang siya. Mukhang desidido na itong patingnan ang kalagayan niya kaya wala na siyang magagawa kahit hindi naman na dapat. “Fine.” Mahina niyang saad. “Sige na, magpapaalam ako ma

Natawa ng marahan si Keith.“Of course, if that’s what you want.”Naglakad ang tatlo palapit sa kanila. Ihinanda naman niya ang sarili, puminta na sa kaniyang labi ang magandang ngiti.Natigilan ang lalaki. Nakita niya ang pagkunot ng noo nito nang mapatingin sa kaniya. Nakalapit na si Keith at Cadmus ay nanatili pa rin ang lalaki kung saan ito tumigil.Lumingon si Keith, nagtataka na naiwan si Archie.“Archie?” Tawag ni Cadmus sa kaibigan.Napakurap ang lalaki, pagkaraan ay humakbang ito ng dahan-dahan at sumunod na kayna Keith. Tumigil sa kanilang tapat ang lalaki, ngunit hindi maalis ang tingin nito sa kaniya.“Good evening, Mr. Garcia.” Bati ni Dior.“Good evening, Mr. Garcia.” Sabay nilang bati ni Martha.“By the way, these are my top designers. This is Dior Basquez, Bella Jimenez and Martha Branciforte.” Pakilala ni Keith sa kanila.“This is Archimedes Garcia.” Pakilala naman nito sa lalaki. Naglahad agad ng kamay si Dior para sa lalaki, tinanggap iyon ni Mr. Garcia ngunit sumu

Nagi-guilty din naman siya sa tuwing tinatanggihan niya si Alhaj. Alam niyang may pangangailangan ang lalaki at hindi niya iyon kayang punan dahil sa kaniyang pagdududa sa sarili. Hindi pa siya handa sa bagay na iyon. Hindi niya pa kayang ibigay ang sarili. May tiwala siya kay Alhaj, sa tagal ng pagsasama nila, walang masamang ginawa sa kaniya ang lalaki. Purong kabutihan lamang ang pinakita ni Alhaj. Lately, sinusubukan ng lalaki na halikan siya, pumapayag naman siya, pero kapag nararamdaman niyang patungo na sila sa p********k, lumalayo na siya agad. “I’m sorry.” Mahina niyang sabi bago talikuran ang lalaki. Mabuting tao ang kaniyang asawa, pero bakit ganoon? Kahit anong gawin niya, hindi niya maibigay ng buo ang kaniyang sarili kay Alhaj. Maraming taon nang nagtitiis si Alhaj dahil sa kalagayan niya. Mahaba na ang apat na taon para maghintay na maging handa siya. Kaya mauunawaan niya kung magtatampo sa kaniya ang lalaki. Pagkatapos niyang maligo, nasa kama na si Alhaj. Kagaya

“N-no, it’s okay.” Sagot nito. Inalis niya ang kaniyang sapatos at inilagay sa gilid ng hagdan ng silid. Saka siya pumasok at hindi na pinansin si Natasha. May sinabi ito sa manager bago sumunod sa kaniya. Naupo siya sa sahig at tiningnan ang nakahandang mga putahe sa mababang mesa. Lahat iyon Japanese food na siyang paboritong kainin ngayon ni Natasha. “How’s your day?” Maingat nitong tanong bago maupo sa kaniyang kanan. Sinulyapan niya saglit ang babae bago kumuha ang chopstick. “Fine. Yours?” “Ah, maayos naman.” Marahan nitong sagot. Nagsimula na siyang kumain, ngunit matabang ang lasa ng mga pagkain. Hindi niya gusto. O sadyang wala na siyang panlasa? Nabalot ng matinding katahimikan ang buong silid pagkatapos ng simpleng pag-uusap nila. Hindi maitatanggi ang awkward na atmospera. Paminsan-minsan ay sumusulyap sa kaniya si Natasha, ngunit hindi nito maisatinig ang gustong sabihin. Ilang minuto lang ay bumukas muli ang pinto, pumasok ang manager dala ang isang mamahaling

“Bella!” Sigaw ni Keith nang makita siyang pababa ng hagdan.Tiningnan niya ang babae at saka ngumiti.“May mga bagong machinery sa taas?” Tanong niya sa babae nang maglakad siya palapit.Sinalubong naman siya nito.“Well, yes. Pero hindi pa iyon naaayos kaya baka sa sunod na linggo na ‘yon magagamit ng mga workers.”Madalas ay umaakyat siya para tingnan ang mga natapos nang produkto nang makita niya kung maayos ang pagkakagawa. Dalawang klase ng mga muwebles ang ginagawa ng kanilang kompanya. Una, ay ‘yong mga gawa sa matigas at dekalidad na kahoy. Pangalawa, iyong gawa sa plastic na para naman sa masa.Nakapokus ang kaniyang mga desinyo sa woodworks, kaya kailangan na bisitahin madalas ang produkto para matingnan kung nasunod ng maayos ang kaniyang mga desinyo.“But that’s good. Kung may mga bagong machinery, ibigsabihin magdadagdag tayo ng workers, hindi ba?”Ngumiti sa kaniya si Keith.“Definitely. Nakapagpost na ang office ng job hiring, kaya baka sa sunod na linggo magsimula na