Semua Bab AFTER DIVORCE: Loving My Ex-Wife: Bab 551 - Bab 560

Hindi maipaliwanag ni Lolita ang lahat sa ngayon, kaya’t malamig niyang sinabi sa tawag, “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa’yo ngayon. Pero malalaman mo rin. Buhay pa si Karylle.”Maganda ang boses ni Lolita, malambing at banayad, pero may kasamang malamig na hangin sa tono nito—tila ba sapat para palamigin ang likod ng sinumang makarinig.Pero si Adeliya ay wala nang pakialam sa ganoong mga pakiramdam. Hindi na niya pinansin ang tono, dahil mas nangingibabaw ang inis at pagkabahala niya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone at mariing sinabi, “Kailan pa siya mamamatay?!”Sandaling natahimik ang kausap, bago sumagot sa malamig ngunit walang pakialam na tinig, “Hindi na magtatagal. Hindi kita paghihintayin nang matagal.”At pagkatapos niyon, binaba na ang tawag.Nainis si Adeliya habang ibinababa ang telepono. Napakunot ang noo niya, halatang puno ng pangamba at pagkadismaya.“Bakit ba pakiramdam ko ay hindi talaga mapagkakatiwalaan ang taong ‘yon?” bulong niya sa sarili habang patulo

Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som

“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang

Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na

Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May