“Alam ko naman,” mahinahong sabi ni Alexander, sabay tingin kay Karylle. “Kaya nga naaawa ako sa’yo, Karylle. Kailangan mo ba talagang pagdaanan lahat ’to nang mag-isa?”Tahimik lang si Karylle habang nakatitig sa kanya. Hindi siya agad nagsalita.Seryoso ang mga mata ni Alexander—malalim at tapat ang tingin nito habang nakatuon sa kanya. Sa tagal nilang magkakilala, ngayon lang siya naging ganito ka-sincere, kaya’t napakurap si Karylle at nakaramdam ng kaunting pagkalito.Maya-maya, narinig niya ang banayad at kalmadong boses ng lalaki, na punô ng pagkalinga at pang-unawa.“Alam kong ayaw mong umasa sa ibang tao. Gusto mong ikaw mismo ang bumawi, ikaw mismo ang lumaban para sa pangalan ng ama mo. Gusto mong ikaw ang maghiganti, hindi ba? Pero sa ganitong paraan, ikaw lang din ang lalong napapagod. Friends are meant to help each other, bakit mo ako tinutulak palayo? Don’t you believe I’m sincere?”Bahagyang gumalaw ang mata ni Karylle, pero nanatiling tikom ang labi. Hindi niya alam k
Terakhir Diperbarui : 2025-05-21
Masuk
