ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ의 모든 챕터: 챕터 641 - 챕터 648

หลังจากอวิ๋นฝูหลิงกลับมาที่เมืองหลวง ก็เปิดโปงความจริงของครอบครัวนั้น และขับไล่ออกไปจากจวนจี้ชุนโหวทว่าช่วงหลายปีมานี้ ครอบครัวนั้นได้ซื้อทรัพย์สินส่วนตัวไปไม่น้อย แม้จะไม่ได้มั่งคั่งเหมือนยามที่อยู่จวนโหว แต่กลับมิได้มีปัญหาในการใช้ชีวิตอวิ๋นฝูหลิงเพิ่งออกจากเมืองหลวงไปไม่นาน เหตุใดเซี่ยงซื่อจึงตกมาอยู่ในสภาพเช่นนี้?ในยามนี้เอง หลิงโหยวได้เอ่ยอธิบายความสงสัยในใจของอวิ๋นฝูหลิง“คุณหนูใหญ่ อวิ๋นชิงมู่เสพติดขี้ผึ้งทอง หลบเลี่ยงสายตาของอวิ๋นกานซงและเซี่ยงซื่อ ไม่เพียงแต่แอบขโมยเงินในบ้าน แต่ยังเอาที่ดินและร้านทั้งหมดไปจำนองด้วยขอรับ”“ต่อมาราชสำนักได้ออกคำสั่งห้ามเสพ ทั้งยังทำลายขี้ผึ้งทอง หมอและโรงหมอใหญ่ ๆ ทุกแห่งในเมืองหลวงรวมถึงกลุ่มหมอหลวงในสำนักหมอหลวงได้รักษาผู้ป่วยที่ติดขี้ผึ้งทอง ช่วยให้พวกเขาเลิกขี้ผึ้งทองได้”“ทว่าอวิ๋นชิงมู่ผู้นั้นไม่มีความมุ่งมั่น ไม่อาจทนความเจ็บปวดที่เกิดจากการเลิกขี้ผึ้งทองได้”“ไม่เพียงแต่ไม่ให้ความร่วมมือในการรักษา กลับคิดจะทำทุกวิถีทางเพื่อเสพขี้ผึ้งทองต่อไป”“สุดท้ายก็เสพขี้ผึ้งทองเกินขนาดจนตาย”“เมื่ออวิ๋นชิงมู่ตาย ทรัพย์สินของสกุลอวิ๋นก็ถ

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีวัดแห่งหนึ่ง...”น้ำเสียงอ่อนโยนกระจ่างใสดังขึ้นในห้อง เล่านิทานออกมาอย่างน่าฟังลมเหนือพัดมา ลมหนาวจับใจ ทว่าในห้องหลับอบอุ่นเช้าวันรุ่งขึ้นหลังรับประทานอาหารเช้า เซียวจิ่งอี้เรียนหนังสือในห้องทรงพระอักษรเป็นเพื่อนเซียวจิงมั่วเขาได้รู้ผลการเรียนของเซียวจิงมั่วในช่วงนี้จากอาจารย์ของห้องทรงพระอักษรพอดีอวิ๋นฝูหลิงเริ่มจัดการหน้าที่ซึ่งคั่งค้างอยู่ระหว่างช่วงที่นางออกไปข้างนอกมีพวกพ่อบ้านฝู หลิงโหยวและสวี่ตง แม้ว่าอวิ๋นฝูหลิงจะออกไปข้างนอกระยะหนึ่ง แต่ทุกสิ่งในจวนอ๋องก็ยังเป็นปกติ ไม่มีเรื่องใหญ่อันใดเกิดขึ้น ทางด้านสำนักช่วยชีพกับสวนสมุนไพรก็ดำเนินการได้ตามปกติมีผู้ช่วยที่แบ่งเบาภาระได้ช่างรู้สึกดียิ่งนัก!อวิ๋นฝูหลิงกำลังดูสมุดบัญชี ก็ได้ยินคนเข้ามารายงาน “พระชายา ช่างไม้จางมาถึงแล้วขอรับ”เซียวจิ่งอี้มีผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสามารถทุกแขนงอยู่ไม่น้อย ก่อนหน้านี้อวิ๋นฝูหลิงเคยขอเขาว่าต้องการช่างที่ทำงานไม้เก่ง ๆ สักหลายคนหน่อยช่างไม้จางผู้นี้มีฝีมือโดดเด่นที่สุดในบรรดาช่างไม้เหล่านั้นหลังจากกลับมาเมื่อวาน อวิ๋นฝูหลิงก็ให้คนไปแจ้งข่าวช่างไม้

เซียวจิ่งอี้นึกถึงหลายปีที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ซึ่งเขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเซียวจิงมั่วทั้งยังไม่เคยฉลองวันเกิดเป็นเพื่อนเขาเลยสักคราความรู้สึกผิดและนึกเสียใจผุดขึ้นในใจของเขา“แม่เจ้าพูดถูก พ่อจะชดเชยวันเกิดหลายปีนั้นที่ติดค้างเจ้าทั้งหมด”เซียวจิงมั่วหัวเราะออกมาโดยพลัน แบ่งจูบบนใบหน้าของอวิ๋นฝูหลิงกับเซียวจิ่งอี้“ท่านพ่อ ท่านแม่ พวกท่านดีที่สุดเลย!”ส่งเซียวจิงมั่วกลับเรือน หลังกล่อมเขาเข้านอน อวิ๋นฝูหลิงกับเซียวจิ่งอี้ก็หารือกันเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดของเซียวจิงมั่วเดิมทีอวิ๋นฝูหลิงอยากให้ครอบครัวพวกเขาสามคน ฉลองวันเกิดที่อบอุ่นทั้งยังยากจะลืมเลือนด้วยกันในเมื่อตอนนี้ต้องเชิญสหายร่วมชั้นเรียนเหล่านั้นของเซียวจิงมั่วจากห้องทรงพระอักษรด้วย อวิ๋นฝูหลิงจึงคิดจะจัดงานสังสรรค์ในวันเกิดสักงานเซียวจิ่งอี้มีใจอยากชดเชยให้เซียวจิงมั่ว ย่อมต้องการจัดงานฉลองวันเกิดครั้งนี้ให้ยิ่งใหญ่ขอเพียงเป็นคำขอของเซียวจิงมั่ว เขาย่อมรับปากเพียงพริบตาเดียว วันนี้ก็ถึงวันเกิดของเซียวจิงมั่วเซียวลี่มาถึงเป็นคนแรกเขาถือเทียบเชิญที่เซียวจิงมั่วเขียนให้ไว้ในมือ เมื่อมาถึงประตูของจวนอี้อ๋อง ก็เอ

รูปแบบงานเลี้ยงเช่นนี้ นางไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินมาก่อนอวิ๋นฝูหลิงยิ้มพลางอธิบาย “งานเลี้ยงวันนี้เป็นแบบบริการตัวเอง”“สิ่งที่เรียกว่างานเลี้ยงบริการตัวเอง คือสามารถเลือกอาหารและเครื่องดื่มได้ตามใจ อยากกินสิ่งใดก็หยิบสิ่งนั้น”“หลังจากหยิบอาหารแล้ว สามารถนั่งหรือยืนได้ตามใจ ไปกินอาหารกับผู้อื่นได้ตามสะดวก”“หากอยากนั่งพักผ่อน ในเรือนปีกตะวันออกก็มีโต๊ะเก้าอี้...”หลังจากพระชายาองค์ชายห้าได้ยินคำอธิบายของอวิ๋นฝูหลิง จึงเพิ่งเผยสีหน้าเข้าใจออกมา“รูปแบบการกินอาหารเช่นนี้เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก”“แต่ฟังดูน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง”พี่สะใภ้น้องสะใภ้ทั้งสองพูดคุยกันครู่หนึ่ง ก็ได้ยินคนใช้รายงานว่ามีแขกมาถึงแล้วอวิ๋นฝูหลิงปล่อยให้พระชายาขององค์ชายห้าอยู่ตามสบาย และไปที่ประตูรองเพื่อต้อนรับแขกเซียวจิงมั่วในฐานะนายน้อยของจวนอี้อ๋อง เป็นเจ้าของงานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้ ย่อมต้องไปต้อนรับแขกเซียวลี่ซึ่งเดิมทีอยากจะเล่นสนุกต่อเห็นเช่นนั้น หลังจากลังเลครู่หนึ่ง ก็ไปที่โถงด้านหน้ากับเซียวจิงมั่ว เพื่อช่วยต้อนรับแขกนี่เป็นการแสดงว่าเขาคือเพื่อนสนิทของเซียวจิงมั่ว!ผู้อื่นอย่าได้คิดจะผ่