Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 381 - Bab 390

Lucian Vince Vergara Sebastian was tied on a chair. Nakapatong ang kamay sa kaharap niyang table. Wala pa siyang malay at hinihintay ko lang na magkamalay siya. He’s been unconscious for the whole night. Nag-umaga na at wala parin siyang malay. I’m getting impatient. Nang hindi siya nagigising ay lumabas ako ng silid para kumain. Matapos ay naligo narin para pagkatapos ko sa kanya ay diretso na ako sa mansion. Pero buong araw siyang walang malay. I could leave him and just forget about torturing him pero hindi ko ginawa. I want him to feel every pain I'll inflict. I want him to savor it. He woke up the next day. Tumaas ang sulok ng labi ko nang ibalita sa akin ng tauhan na nagising na siya. Mabilis akong bumaba sa basement para simulan ang pagpapahirap sa kanya. Sebastian immediately smirked when he saw me. Ngumisi rin ako sa kanya. He looked weak and in pain but his eyes showed menace.“Took you so long to wake up, fucker!” He laughed. “Miss me that much?” “Yeah…” Lumapit ak

Scarlet Ruby Salazar The tension inside the car is overwhelming, or maybe it's just me, tense because I got caught. I was reckless. Maybe I was provoked into racing, pero ang totoo, hindi ko siya nakita as dangerous as being kidnapped. I actually felt confident while racing, na sa tingin ko, hindi ko naman ikakapahamak.Kung siguro hindi ako confident sa talent ko, I would’ve refused right away. Pero hindi ko ginawa, kasi kilala ko ang sarili ko. After two years of doing it, naging natural na sa akin. We did it in Riverbed, which I’m very much familiar with. Kung sa ibang lugar siguro, baka doon pa ako umatras—kasi hindi ako familiar and I don't want to risk it. But Lucian doesn't know that and now I am scared! Ramdam na ramdan ko ang galit niya habang umaandar ang kotse. Ni hindi ko magawang magtanong kung saan kami pupunta! I just let him take me. Wala rin siyang sinasabi. Kaya mas nakakatakot. I bit my lower lip. Nakakainis naman! I just want to de-stress and unwind after the k

I was sleeping peacefully until I woke up in the middle of the night. Napatingin ako sa side table para tignan ang oras at nakita kong alas-dos ng gabi. Bumaling ako sa tabi ko at nanlumo nang hindi ko nakita si Lucian. He didn’t sleep with me? Ganon siya kagalit? Agad na may dumaang sakit sa puso ko. I know I’m at fault but it still hurts me. Saan siya natulog? Hindi ko napigilang umiyak. He hates me! Just like how he hated Allyana before. Nakita niya siguro ang video at disappointed siya. Maybe he wants to get rid of me now! Maybe he is disgusted with me. I should just leave. I cried myself to sleep. Sunod sunod ang hikbi ko sa mga iniisip ko. Hindi ko alam kung kailan ako nakatulog ulit. Masama ang loob ko. Sana hinayaan na lang niya ako sa US kung ayaw na niya pala. Bakit niya pa ako sinundan? I felt so alone on the bed. Kinabukasan, nagising ako dahil naduduwal ako. Tinakbo ko ang banyo kahit naalimpungatan pa ako. Sa pagmamadali ko, hindi ko namalayang naliligo pala si Luci

“Scarlet, wake up,” marahan gising sa akin ni Lucian. Naalimpungatan ako dahil sa paghawak niya sa balikat ko. Agad akong inis na bumaling sa kanya. “What is it?” garagal kong boses dahil sa kagigising lang. It's our second day here. Nasa kwarto niya kami sa mansion. Nakatulog pala ako matapos kong mag-ayos dahil ang tagal niyang naliligo! He chuckled. “It's time to go.”Ngumiwi ako, tinatamad nang bumangon. Pumikit pa ako pero hindi na niya ako pinayagan. He made me sit on the bed. “We'll be late on our appointment. You can sleep after the checkup,” aniya. “Ang tagal mo kasing maligo kaya nakatulog ako!” He let out a low chuckle. “Alright. I'm sorry. Do you want me to carry you down?” “Of course not!” inis kong sagot. Tumayo na ako bago pa niya maisip na buhatin ako. Hindi ko alam kung bakit biglang parang lumpo ako kung itrato niya bigla! Nalaman lang na buntis ako, wala na akong magawa. I glared at him when I stood up but then he kissed me so my glare turned to smile. Ang

Tumikhim ang judge sa amin. Inayos niya ang suot niyang roba bago nagsalita. "We are gathered here today to witness and celebrate the union of two people who stand before us—open-hearted, sincere, and ready to begin a new chapter of their lives together."I smiled at Lucian when he sighed. I don't know if he's being impatient or he's being emotional. I can't tell. Maybe both!"Marriage is more than a legal bond. It is a promise—a commitment to love, support, and grow with each other, no matter what life may bring,” dagdag pa ng judge. Marami pa siyang sinabi patungkol sa pag-aasawa. Nakikinig ako pero nawawala rin ang focus ko dahil sa paligid. At the back audience, I could hear Serenity shushing Ryka. Tunog iritado na siya. Kasalanan niya kasi kung ano-ano nalang ang pinagsasabi sa anak niya. Kung pwede lang sigurong mag-object si Ryka, gagawin niya para matigil ang kasal. I smiled my thoughts. Pero agad ding nagseryoso nang natuun sa akin ang attention ng judge. Kinuha ni Lucian a