Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 391 - Bab 400

Hindi ko alam kung bakit kahit anong pagpapaintindi ang gawin ni Lucian ay hindi ko pinapakinggan. Hindi ko tinatanggap. Kanina pa siya nawawalan ng pasensya sa akin dahil hindi ko siya iniintindi!Itinapon ko sa kanya ang unan namin. “Ang boring dito! We just got married and now you’re being like this? Sana hindi na lang tayo nagpakasal!” umiiyak at iritado kong sinasabi. Ang sama ng loob ko sa kanya. He sighed heavily, namumula na sa iritasyon pero wala siyang magawa. Napahilot nalang siya ng kanyang sentido. “Baby, listen. We can’t have our honeymoon. Masilan pa ang pagbubuntis mo. I can’t risk going out of the country in your state,” pang-aalu niya. “Liar! You just don’t love me!” Sabay-sabay na nahuhulog ang mga luha ko habang nakatitig sa kanya na problemado. “Come on! Stop crying. You’re hurting our baby,” pang-aalo niya pero halata sa boses niyang stress na siya. “Because you’re hurting me!” I snapped. Lumapit siya sa kama. Nasa mansion nila parin kami at bored na bored

Matapos ng dalawang araw naming pananatili sa Vergara mansion ay umuwi rin kami sa castella grande. Nag-deploy na si Anton ng mga tauhan doon. Pababa ako sa handanan habang kinakausap ko si Ryka sa cellphone. “Yes, Ryka, you can come here. Your room is already prepared,” sagot ko sa kanya.She's excited to see her room. Pina-fully furnished ni Lucian ang isang room sa taas para kay Ryka. He has to or Ryka will not stop fretting about me marrying him. Kung gusto ni Lucian ng peace of mind, he has to give her a room. At tapos na nga yon. “I'll tell Mommy then,” she said, giggling. “We'll bond, okay?” I let out a low chuckle. "As long as it's not tiring, Ryka. Your Tita can't get too tired. We can watch movies—the theater room is really nice,” pagkumbinsi ko sa kanya. Maragal pa kaming nag-usap bago natapos ang tawag. Pupunta daw siya kapag pinayagan ni Serenity. Puro oo na lang ang sinasagot ko para hindi na humaba ang usapan. Plano kong maligo sa pool at parang hindi pa ako makakal

Andreana Velasquez POV(Flashback to when they escaped from being kidnapped.)Nakatakas kami ni Scarlet. Hingal na hingal kami habang tumatakbo. Halos hindi kami tumigil para lang masigurado na hindi na nila kami abutan. Hating gabi nang tumakas kami. Hindi namin namalayan na inumaga na kami. Akala ko ay wala nang katapusan ang paglalakad namin pero nanlumo ako nang mapagtanto kong nasa isang isla kami. Narating namin ang isang cliff. What the hell? “Are we on an island?” pinaghalong gulat at panlulumo kong tanong. I stared at the cliff critically. Kung tatalon man kami, masyadong malakas ang alon. We could die! Para akong binagsakan ng langit at lupa. Paano kami aalis nito? I can’t let myself die here! Hindi pa bumabagsak ang lintik na mga Vergara! I'm tired. No, we're tired but we didn't let ourselves rest! Tapos ito ang dadatnan namin?I was thinking how we were going to get off the island when we heard a helicopter hovering above us. Kita kong mabilis na dumikit si Scarlet s

Lucian Vince VergaraScarlet’s pregnancy is very challenging for both of us. On my end, she constantly puts me on edge. I snap easily when I’m annoyed, but I can’t let that happen with her. Not just because I don’t want to hurt her, but because she’s pregnant—and I understand her hormones are all over the place.It’s completely normal for her to be whiny and demanding. She’s carrying our baby, and the least I can do is serve her and make sure she’s as comfortable as possible throughout her pregnancy.There were many times I got irritated. She really tested my patience. But I’d rather have my patience tested than see her sad or distant.Alam kong may hindi siya nagustuhan sa akin kapag nagiging gano’n siya. Hindi siya nagdadabog. Hindi siya nagde-demand. She just turns cold and distant. And I fucking hate it. Hindi ko siya mabasa kapag gano’n siya.She wasn’t like that before. She used to be easy to read. Ewan ko kung anong nangyari sa kanya sa America, pero doon siya natutong maging c

Inis akong sumakay matapos kong marinig ang mga paratang niya. Bakit naman ako makikipag-usap sa mga bodyguard? Anong pakialam ko sa kanila?Iyong kaninang iyak ko dahil naiisip ko ang lola ko, napalitan agad ng inis. I glared at him when he went after me. Hindi niya hinayaang maisara ko ang pinto ng kotse.“Sino sa mga bodyguard ang kausap mo?” tanong niya. Kita ko sa mukha niya na galit siya.I glared at him. He glared at me too. “Ano ba? Buntis ako! Don’t glare at me!” He groaned in annoyance. Wala siyang nagawa. Kinuha niya ang seatbelt sa gilid at saka niya isinabit ’yon. Nang matapos, hindi agad siya lumayo. He kissed me—punishingly—on the lips.I moaned when he bit my lower lip, at hindi ko na rin napigilang matawa.“You’re enjoying this?” iritado niyang tanong.I smirked at him and kissed him. He didn’t kiss me back, so I bit his lower lip too. Doon pa siya humalik pabalik.He sighed heavily after our kiss. Hindi na masyadong galit pero meron pa ring konting pag-iinarte.“I