Lahat ng Kabanata ng AANGKININ KO ANG LANGIT: Kabanata 41 - Kabanata 50

SHE stepped out from her convertible red Mercedes Benz. Napatingala muna siya sa bughaw na langit bago isinuot ang Chanel sunglasses at inayos ang pagkakasukbit ng Hermes bag sa braso.Jamilla walked elegantly with her Gucci floral black dress. And a white coat was hung behind, covered her slim shoulders.Every clank of that red Prada heels she is wearing matches almost the sway of her curve hips. She made sure that all eyes would be looking at her.At nagtagumpay naman ang dalaga dahil karamihan sa mga taong nasa paligid ay napapatingin sa kanya. Nakalarawan ang pagtatanong at pagtataka sa mukha ng bawat isa kung artista ba ang kanilang nakikita.Huminto si Jamilla sa tapat ng Avalanche Shoe Mart. An old feeling clinched on her spine. She remembers those days going back and forth in that place next to hell. Mabigat sa kanya ang bawat araw noon. Kung hindi lang niya kailangan ng pera't trabaho, she would never stay in there.Hindi niya makakalimutan ang masasakit na mga salita at pang

"AMBER!"Hindi man lang huminto o lumingon ang tinawag na bata. Tuluy-tuloy lang ito sa paghakbang nang nakayuko habang ang mga mata ay nangingilid na sa mga luha."Amber! Amber!"Tinakpan nito ang makabilang tainga ng mga palad. Pero nanunuot pa rin doon ang nakakalokong tawa at tinig ng mga kaklaseng nakasunod sa likuran."Hindi na naman dumating ang Mommy at Daddy mo!""Wala naman kasi siyang Mommy at Daddy!""Ampon! Ampon! Ampon!"Huminto si Amberlyn na bigla ring nagpatigil sa apat na batang lagi na lamang tumutukso rito. "Hindi ako ampon! May Mommy at Daddy ako!""Nasaan sila? Bakit wala sila rito?"Napatingin si Amberlyn sa magandang dekorasyon sa paligid ng eskuwelahan. 112th Foundation Day sa araw na iyon.Nag-perform ito kanina sa stage para sa isang palabas. At bukod-tanging ito lang ang walang mga magulang na masayang pumapalakpak, tulad ng nagdaang ilang taon mula nang mag-umpisa itong mag-aral ng Pre-school, Kinder hanggang ngayon na tumuntong na ito ng Grade 2."Busy si

"MALAKAS sana ang laban natin sa kaso ng pamamaril sa iyong ina kung makukuha natin ang orihinal na kopya ng cctv malapit sa inyo.""Nasaan iyon?""Burado na ang unang kopya na nakalap ko noong araw na rumisponde ako. And as I have mentioned to you, binaliktad ang nangyari kaya tampered na lahat nang ebidensiyang isinumite sa husgado."Kasalukuyang nasa isang Japanese restaurant sina Gener at Jamilla. Umukupa ang dalaga ng pribadong silid para makapag-usap silang dalawa nang malaya."Ang ibig mo bang sabihin ay mayroon pang ibang kopya ang cctv na iyon?""Alam ng mga Villar na wala kayong laban sa kanila kaya baka tama ang naisip ko na hindi nila pinasok ang Red Intel Manila."Ipinaliwanag ni Gener ang binanggit na ahensiya ng gobyerno na nangangalaga sa lahat nang recording and data ng mga cctv sa buong Kamaynilaan."Mahirap pasukin ang Red Intel. Pero baka magawan ng paraan ng mga koneksyon mo."Napatingin ang dalaga sa maliit na papel na inilapag ni Gener sa harapan. Nakasulat doon

MULA sa pagtanaw sa labas ng bintana ay nabaling ang tingin ni Jerry sa pinto nang magbukas iyon. Pumasok si Corrie nang nakangiti, pero namumungay ang mga mata dahil sa kalasingan. Paika-ika rin maging ang paglalakad nito."Ops! I forgot. This is no longer my room.""Then, leave."Sa halip na tumalima si Corrie sa madiin na pagtaboy ni Jerry ay humakbang ito palapit sa asawa. "Don't be so cold. I am still your wife. And I'm going to be your wife hanggang sa huling hininga mo. It was our wedding vow. Right?""Get out.""Later, honey. Don't be in a hurry. I know you despise me. But I missed you today."Mabilis na hinawi ni Jerry ang kamay ni Corrie na aktong hahaplos sa kanyang pisngi. "You're drunk. Wala ka sa sariling katinuan ngayon. So, sober up first bago ka humarap sa akin.""Why? Because you know I feel terrible looking at your incapability as a man?"Napansin niya na tumingin ang kanyang asawa sa mga paa niya kaya agad niyang hinatak paitaas ang kumot na nakatakip doon na bahag

"MOMMY?"Pabagsak na ibinaba ni Corrie ang binabasang aklat nang makita si Amberlyn na pumasok ng silid."How many times I told na matuto kang kumatok at huwag kang basta-basta na lang pumupunta rito nang wala akong permiso? Bobo ka ba o matigas lang talaga ang ulo mo?"Napayuko si Amberlyn. "Mommy, sorry po. Nakita ko po kasing nakabukas ang pinto kaya puma-"Hindi na naituloy ng bata ang iba pang sasabihin na napapitlag pa nang marinig ang marahas na hampas ng kinikilalang ina sa mesa."Sumasagot ka pa talaga? Saan mo iyan natutunan? Ganyan ba ang itinuturo sa eskuwelahan mo, ha?""Hindi ko na po uulitin, mommy. Sorry po.""Anong kailangan mo?" pasigaw uli nito.Mahigpit na nakukulong sa nanginginig na mga maliliit na palad ni Amberlyn ang bagong gintong medalya na nakuha nito bilang unang parangal sa paligsahan na sinalihan nito sa larangan ng pagguhit sa paaralan. Ang mga naunang natanggap nito noong foundation day ay hindi na nito naipakita. But today, she has to show it because