All Chapters of Daddy, I Got You the Coldest Wife: Chapter 111 - Chapter 117

SAMANTHA'S POVUnti-unti akong nagising sa marahang mga halik na parang mga mumunting bulong sa balat ko. Nasapo ko ang aking ulo, ahhh, hangover! Napapikit ako ng mariin, naalala ko ang nangyari kagabi sa bar, sa paghila sa akin ni Struve paalis, ang nangyari sa amin. Naramdaman ko ang mainit na hininga ni Struve sa leeg ko, kasabay ng paghaplos ng palad niyang parang ayaw akong pakawalan. Hindi pa man ako nakakapagmulat ng mata, ramdam ko na agad ang lambing niya—at ang bahagyang kiliti sa bawat halik na idinadampi niya sa’kin.“Mmm…” napaungol ako nang mahina, pilit na nilalabanan ang ngiting gusto nang kumawala sa labi ko. Kahit naman medyo lasing ako kagabi, I still can remember ang nangyari sa amin, still remember kung paano ako sumuko ulit sa kanya at kinalimutan lahat ng mga inaalala ko tungkol sa amin. Isa lang ang reason, I love him so much--hindi iyon matatakpan ng kahit anong galit, doubts and anything negative. Si Struve lang ang lalaking hindi ko kayang layuan simula't s

Samantha's POVI don't know what really happened, I can't contact Struve, even in his office. Sabi ng secretary nito, naka out of the country ito. It’s been days, naka off ang kanyang personal na number. No calls. No texts. No explanation. Just silence. And now, out of nowhere, he’s here—seated quietly at the end of the long dinner table, avoiding my eyes like I wasn’t even there. Like I didn’t matter.We were having a family dinner at Dad’s mansion. Everything looked perfect on the outside—polished cutlery, polite smiles, conversations about business and charity. But none of that mattered to me. Because the person I’ve been waiting for to show up emotionally, was here physically—but emotionally miles away. Gusto ko siyang kausapin ngunit hindi ako tinigilan ni mommy Mirabella sa katatanong about my days after the Hongkong trip, at kung kailan ako babalik ulit sa Switzerland para pamahalaan ang kompanyang naiwan ni mommy sa akin. Hindi ko alam kung nakikinig sa amin sina daddy dahil b

Samantha's POVBoardroom, C&C Building — 10:00 AMUmiikot ang tingin ko sa loob ng silid habang isa-isa kong ini-scan ang mga mukha ng board members. Ang pamilyar na emblema ng kompanya sa likod ng presidential chair ay tila paalala ng bigat ng responsibilidad na nakaatang sa akin ngayon. CEO. Ako na ang bagong pinuno ng clothing line na itinayo ng yumaong mommy ko. Hindi ko alam kung bakit dito sa Pilipinas ito napagdesisyonan ni Struve na gawin ang opisyal na pagsasalin sa akin ng pamamahala sa kompanya samantalang naka base ito sa Switzerland. Three days ago, dad went to my unit and gave me the invitation about this board meeting and informed me about sa pagsasalin sa akin ng kompanya. I asked him why here, but he just shrugged his shoulders. Nang makaupo ako sa upuan malapit kay daddy, hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti sa akin. Nang sumulyap ako sa katabi nito, nakangiti din si Mommy Mirabella sa akin ngunit may nababanaag akong emosyon sa kanyang mukha. Elegante, poised pari

Samantha's POVHindi ko na maalala kung ilang beses kong inulit sa isip ko ang eksenang ‘to. Noong bata pa ako, iniisip ko ang kasal bilang isang fairytale—may mahaba akong belo, orchestra sa background, at isang lalaking naghihintay sa dulo ng aisle na parang prinsipe. Lalaking katulad ng daddy Miguel ko na mapagmahal ng sobra. Pero ngayong nandito na ako…Hindi ito fairytale. Mas totoo. Mas raw. Mas malalim.Mas kami.Isang intimate wedding sa isang glass chapel na overlooking ang dagat. Sunset wedding. Ang paligid ay nababalutan ng ginintuang liwanag ng hapon. Puno ng bulaklak na puti, ivory, at blush pink, na may halong eucalyptus at olive branches. Malambing ang hangin, at sa bawat ihip nito, parang ibinubulong sa akin ang katahimikan ng loob kong matagal nang nagulo.Sa labas ng chapel, naroon sina Daddy, Mommy Mirabella—at halos buong pamilya’t kaibigan na naging bahagi ng aming buhay.Sa unang hakbang ko sa aisle, mahigpit ang hawak ni Daddy sa braso ko. Nakangiti siya, pero b