All Chapters of How to Tame the Beastly Husband: Chapter 21 - Chapter 30

FREYA "Let's get out of here," ora-orada kong pahayag habang nililigpit ang gamit. "Why, Mama? Do you have stomach ache again?" inosenteng tanong ni Alec. Pinunasan ko ang nagkalat na icing sa bibig niya. Kakaalis lang nong lalaking pinaghihinalahan kong si Phoenix. Pero sinigurado kong tuluyan siyang makalayo. "Bakit aalis tayo ng maaga, Mama?" kinurap-kurap ni Aiyanna ang mga mata. Hinawi ko ang buhok niya. "Darating ang Uncle Felix niyo. Ipapasyal niya tayo sa Paris. 'Di ba gusto niyo doon?" Tiniyak kong mainganyo sila. Naglundagan sila sabay palakpakan. "Finally!" "Makikita na rin natin ang Eiffel Tower!" "Come on! Let's go!" Binitbit ko ang malaking backpack saka hinila ang kamay ng bawat isa. Bumaling muna ako kay Hera na kanina pa namamangha at pinipigilan ang sarili magtanong. "Babalik kami sa makalawa, Hera. Ikaw muna ang bahala rito," habilin ko. "What do you mean? Hindi pwede oy..." habol niya. "Basta! Ikaw na muna ang bahala dito!" Hindi niya magawang mag-re

FREYANangilid ang luha ko nang masalubong si Felix na kabababa pa lamang sa kanyang kotse. Kumaripas ako ng takbo palabas matapos marinig ang pagbosena niya at walang pasubiling niyakap siya."He's here..." anas ko na halos hindi niya marinig.Kumalas siya't kunot noong hinagisan ako ng nangangambang tingin. "Anong ibig mong sabihin?""S-Si Phoenix nandito siya," ulit ko sa malinaw na boses.Tuluyan na lumukot ang mukha niya. "Kailan ka ba titigilan ng demonyong iyan? Halos hinalughog na niya ang buong UK ha! Ang kapal ng mukha niyang habulin ka!""Dinalaw niya ang pastry shop kanina," bigay alam ko."Talagang matalino siya at pati ang Poenie ay nahalukay niya. Hindi ko na alam kung paano siya ipa-blacklist sa bansang ito!"Kinagat ko ang matagal ng di napa-manicure na kuku. "Pinaplano ko na tumungo sa Zurich.""Ano? Ba't sa Switzerland pa? Alam mo naman na ayaw kang makita nina Mom at Dad. Sigurado ka?" gulat niyang saad sabay kamot sa batok."Buo na ang desisyon ko. Saka mas mainam

Freya I broke down after we arrived in our flat. Nakalimutan kong kasama ko si Grey. Binigay mo muna kay Felix ang kambal para masubaybayan niya. Nalambot ako hindi sa takot kundi sa galit matapos ang enkwentro namin ni Phoenix. Ang lakas ng loob niyang pagsabihan ako ng ganoon kadali bagamat siya naman ang totoong may kasalanan. Hindi ko siya mapapatawad. Ang galing niyang mang-gaslight sa kabila ng ginawa niya ay kasalanan ko pa rin. Sinuntok ko ang sofa habang di namamalayan na tumutulo ang luha ko. "Freya," nag-aalalang wika ni Grey sabay abot ng isang basong tubig. "No, thanks," tanggi ko. Maingat niyang pinatong ang baso sa mesita. Suminghap akong pinunasan ang mga luha ko. Pinilit magpakatatag at medyo nahihiya sa taong kakakilala ko lang. Pati siya ay nadamay sa problema ko. "Sana okay ka lang," anas niya. "Ang lalaking kausap ko kanina ay asawa ko at ama ng mga anak ko. Hiniwalayan ko siya dahil sa pamilya niya," siwalat ko. Kumunot ang noo niya. Lalong lumakas ang

Phoenix Hindi ko nagtagumpay ang masamang balak ko noon kaya hinayaan ko muna silang maging mapayapa. Nakuha ko ang kambal pero binalik ko naman. Bumalik ako sa London para tingnan sa huling pagkakataon ang mga anak ko. Pinili ko kasi magparaya, wala na akong magagawa kong ayaw niya sa akin. Pag-uwi ko sa Pilipinas ay magfa-file na ako ng anulment. Nasa harap ako ng cafè dito sa Nottingham, sandali nakaupo para obserbahan ang mga tao sa tapat na pastry shop—ang negosyo ni Freya. Nagkataon na nandoon ang kambal at naglalaro ulit sila bilang mga tindero. Lihim akong ngumingiti tuwing may makakausap silang costumer. Napansin kong nangingilid na pala ang aking mga luha dahil sa biglang lagkaroon ko ng hangarin na maging ama nila. Sinapo ko ang noo, gusto kong sumubsob sa lamesa subalit ginulat ako ng batang babae nang huminto ito sa harap ko at may inabot na isang malaking lollipop. "Smile?" pakli niya. "I hope you like this." Pinatung niya sa lamesa saka tumakbo. Nayayamot akong i

FREYANgiti ni Grey ang bumungad sa akin nang bumaba ako sa taxi. "Why are you here?""Oh, don't be like that. Gaya ng sinabi ko noon. Tutulungan kita. Saka balak ko talaga mamalagi rito eh," tugon niya. Hindi matanggal-tanggal ang ngiti."Kailan ka dumating?" untag ko."Hi, Alec? What's bud?" binati niya muna ang anak ko. "Nitong umaga lang.""Papa?" Niyakap siya ng anak ko. Mistulang butiki kung makakapit at halatang na-miss niya ng husto ang pekeng Papa niya."Hindi lang naman napagod sa biyahe. Saan mo balak tumira?" Naglalakad kami papasok ng condominium."Dito lang din sa BGC.""Oh, nice ah. Magkapit-bahay pala tayo." Ngumiti ako sa kabila ng pagiging malungkot ko kanina. Ayaw ko ng makita niya ang humahaba kong nguso at namamaga kong mga mata ulit. Masyado na akong pabigat sa taong sobrang bait sa akin maski na kakakilala lang namin.Mag-iisang buwan pa lamang kaming magkaibigan."Sinadya ko iyon para madalas ko pa rin kayo makikita. Sino ba kasama niyo rito?" Aniya.Kinuha ko