All Chapters of Sold To Be His Wife: Chapter 31 - Chapter 40

Nagmadaling tumayo si Siena mula sa kama nang marinig ang tunog ng cellphone. Pinilit niyang dilat ang mga mata at tiningnan ang screen ng phone. Akala niya ay si Zachary ang tumatawag, baka may mensahe na galing sa kanya o baka may ibang dahilan kung bakit siya tinawagan. Ngunit nang makita niya ang pangalan sa screen, napansin niyang hindi si Zachary ang tumawag kundi ang alarm clock na naka-set sa oras ng kanyang paggising. Napabuntong hininga siya at muling humiga saglit sa kama. Napaisip siya, si Zachary nga pala… Sa mga huling araw, tila mas naging tahimik na ang lahat sa kanilang dalawa. Ang dating madalas na pag-uusap at biro nila, at kahit ang mga asaran ay tila nauurong na. Bawat galaw at bawat pagpapakita ni Zachary ay nagdulot ng bagong katanungan sa kanyang isipan. Si Zachary, na may matinding presensya, ay tila hindi na rin kasing dali ng dati. Akala niya’y masasanay na siya sa lahat ng nangyayari, ngunit ang totoo, mas lalo lang itong naging komplikado. Ano ba ang g

SIENA'S POV Pagkatapos kong magbihis ng malambot na oversized shirt at shorts, lumabas ako ng kuwarto. Pakiramdam ko’y kailangan ko ng mainit na kape para mawala ang ginaw na dala ng ulan kanina. Tahimik ang paligid, marahang humakbang ako patungo sa kusina, iniisip kung may natirang brewed coffee. Pero pagdating ko roon, hindi kape ang bumungad sa akin—kundi si Zachary. Nakatayo siya sa harap ng counter, walang suot na pang-itaas, abala sa pagbubukas ng isang bote ng tubig. Ang mga patak ng tubig mula sa kanyang buhok ay dahan-dahang bumaba sa kanyang leeg, patungo sa kanyang matipunong dibdib. Napalunok ako. Holy crap. Hindi ko alam kung dahil ba sa ginaw ng ulan kanina o dahil sa eksenang nasa harap ko, pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko na inabala ang sarili kong umubo o gumawa ng ingay para ipaalam ang presensya ko. Sa totoo lang, hindi ako makagalaw. Tila slow motion ang paraan ng pagbuhat niya ng bote sa kanyang bibig bago uminom. Kitang-kita ko ang

Sa isang pribadong opisina sa kompanya, tahimik si Zachary habang nakatitig sa floor-to-ceiling glass window. Ang kamay niya'y nakasuksok sa bulsa ng slacks niya, ngunit bakas sa ekspresyon ang tensyon. Nang biglang tumunog ang phone niya—Dad ang naka-display. Saglit siyang nag-isip bago sinagot. "Hello, Dad," malamig niyang bati. "Zachary, let's not waste time," panimula agad ni Victorio, diretsong tinig. "Idivorce mo na si Siena." Hindi agad nakasagot si Zachary. Naramdaman niya ang bigat sa dibdib, pero pinilit niyang panatilihing kalmado ang boses. "Wala akong balak makipag-divorce sa ngayon." "Ano bang nakukuha mo sa babaeng ‘yon, ha?!" Singhal ni Victorio sa kabilang linya. "She’s nothing. She’s not even from our circle. Kung hindi mo ‘yan pinakasalan dahil sa init ng ulo mo, baka may awa ka lang. Pero Zachary, hindi ka pinalaki para sa awa." Napakuyom ang kamao ni Zachary. Pero nanatili siyang tahimik. "You know what, you're just like your grandfather. He chose

Siena’s POV Ang saya ng paligid—may konting ilaw sa mga puno, may amoy ng inihaw na isda at barbecue sa hangin, may halakhakan mula sa mga kapitbahay na inimbitahan nina Mama. Pero kahit gaano kasaya ang ambiance, ramdam ko pa rin 'yung bigat sa dibdib ko. Kaya heto kami ngayon ni Hannah, nasa isang sulok ng bakuran, sa mesang may maliit na ilaw, may dalawang baso, at isang bote ng alak sa gitna. “Cheers, bestie!” sigaw ni Hannah sabay abot ng baso. “Para sa birthday ni Tita… at para sa broken heart mo na ayaw mong aminin!” Napatawa ako kahit papaano, pero hindi ko na siya sinagot. Itinungga ko agad ang laman ng baso ko, na parang gusto kong lunurin ‘yung lungkot at inis na nararamdaman ko. Ang alat, ang init sa lalamunan—pero mas mainit ‘yung gumugulo sa dibdib ko. “Isa pa!” sabi ko sabay abot ng bote. “Hoy, dahan-dahan lang! Baka mamaya, ikaw pa ‘yung ipasan ko pauwi,” natatawang sabi ni Hannah pero binuhusan pa rin ang baso ko. Habang lumalalim ang gabi, unti-unti na ak

SIENA POV Napaupo ako sa isang malaking bato sa gilid ng ilog habang si Zachary ay abalang nagtatanggal ng sapatos at sumusuong na sa tubig. Tahimik lang ako. Wala akong balak makipagkulitan o makipagtawanan sa kanya. Hindi ako dumating dito para makipagbonding—dinala lang niya ako rito nang sapilitan, kaya wala akong intensyong makipag-cooperate. "Maligo tayo," sabi niya nang makalapit siya sa akin, sabay talsik ng tubig gamit ang paa. Hindi ko siya pinansin. Ni hindi ko siya tinapunan ng tingin. Tumalon siya sa tubig. Wala siyang pakialam kung mabasa man ang suot niyang t-shirt. Nagtampisaw siya roon, parang bata. Si Zachary... wala rin pala siyang pakialam. Kaya tumayo ako. Tinanggal ko ang tsinelas ko at marahang lumusong sa malamig na tubig. Hindi para sa kanya. Para lang malamig ang pakiramdam. Para lang hindi ko maramdaman ang init sa dibdib ko—ang inis, ang inip, ang pagkalito. Naghiwalay kami ng direksiyon. Nasa dulo siya ng mababaw na parte ng ilog. Ako naman,